GÜL 🥀

21.BÖLÜM🥀

Selam canlar, bölüm geldi 

keyifli okumalar sizlere 

Bana da iyi uykular😂Bugün hastanede çok yoruldum, perşembe günü MR gireceğim güzel dualarınızı bekler bu yazar kuş.🙏❤

Havuzun içinden Kartal'ın yardımıyla çıkarak içeri doğru koştum. Donmuştum yavu! Salona girdiğim an devam eden telefonumun melodisi ile sehpanın üstünde duran telefonumu elime aldım. Ekranda ki ismi okuduğum an telefonu açmak istedim.

"Gül?" Beyaz'ın sesi ile omuzlarım düştü.

"Konuşmayacak mısın?" Ne diyecektim ki ona?..

"Tamam sen nasıl istersen öyle olsun. Ben konuşayım o zaman, bu aralar birilerine bir şey anlatmaya çok ihtiyacım var galiba. Dinler misin ?" Sözleri ile ne diyeceğini merak ettim.

"Gül...Ben kendimi çok yalnız hissediyorum, bende mi hata, ben mi yanlış davranıyorum bilmiyorum.." Dudaklarımı büktüm.

"Geçenlerde şunu fark ettim, kimsesizliğimi...Ela ablanın bu kötü gününde, Annesi kardeşleri abisi babası yani ailesi yanındaydı...Ama benim kimsemin olmadığını fark ettim. Şuan sende böyle hissediyor olabilirsin, ama ben yanında olacağım. Abinle konuşacağım seni o Kartal manyağından kurtarmak için elimden ne geliyorsa yapacağım. Söz veriyorum sana Gül, söz. " Gözümden akan damla ile tebessüm ettim. Son sözlerine karşılık vermek istedim.

"İstemiyorum bunu yapma." Dedim sessizce.

"Sesini duyduğuma sevindim." Beyaz'ın gülen sesi ile bende güldüm.

"Tamam neden istemiyorsun? Ondan yani Kartaldan nefret ettiğini sanıyordum. " Dedi bakışlarımı dışarıda ki üstü başı ıslak adama çevirdim. Hamza Mahir ile bir şeyler konuşuyor, Hamza Mahirin elinde ki telefonu almaya çalışıyordu. Beynimde yayılan anılara gittim. Kartal..

Keşke Devran'ı öldürmemiş olsaydı. Keşke ailem eni bu evliliğe zorlamasaydı.. Keşke yüreğim Kartal'a karşı yumuşamasaydı..

"İstemiyorum, bir daha da beni aramayın bundan sonra çağrılarınıza cevap bile vermek yok. Geç kaldınız.. Hem de çok geç.." Dedim dilim gerçekleri fısıldadı adeta Beyaz'a. Artık Mardin' dönmek isteyen kız yoktu. Artık Kartal'dan nefret eden kız da yoktu..

"Gül kapatma!"

"Gül kızım hadi gel doktor geldi şu kolundaki alçıya bakacakmış." Emine Teyzenin sözleri ile hemen telefonu kapattım. Yutkunarak kafamı salladım.

"Ben bi üstümü değiştirip geliyorum hemen Emine Teyze." 

*****

Doktorun kontrolü ve Hamza Mahir'in konuya hakim olan bilgisiyle alçılı kolumun birazcık daha süresi olduğunu öğrendiğim an suratımı astım. Gerçekten sıkılmıştım bu işten.

Hamza Mahir ayağa kalkıp önce bana sonra Kartal'a baktı.

"İyi geceler yıldırım çifti. Bende evime gideyim beni de evimde bekleyen var."  Kartal gülerek sordu.

"Seni kim bekleyecek be." Hamza Mahir ceketini giydi.

"Hacım tabi ki." Dedi çok ciddi bir ses tonunda.

"Selam söyle Hacı'ya bir dahakine oda gelsin." Hacı kibar ve süt bebesi gibiydi. Hamza Mahir ile yan yana gelmemesi gereken ki zıt karakterlerdi. Kartal önde ben arkada Hama Mahir'i yolcu etmeye çıktık.

"Kartal. Kartal. Kartal." Hamza Mahir telefonunda açtığı fotoğraflara bakarak güldü.

"Cehennemin dibi ne var?" Kartal benim için arkadaşıma katlanıyordu.

"Sen konuyu biliyorsun ya. O el koyduğun mallarımı en kısa zamanda getir. Bende ödül olarak sana bu fotoğrafları atarım." Gene iş konuşmaya başlamışlardı. Onları baş başa bırakıp işeri girdim.

Salonda boş boş kolumda ki alçıya resim yapmaya uğraşırken Kartal'da sonunda eve girdi. Neydi bu aralarında ki iş? Salona gelip yanıma oturdu. Elimde ki kalemi alarak kendi de ir şeyler karalamaya başladı. Hamza Mahir'in çizdiği rokete burun kıvırdı. Ne çizdiğini göremesem de meraklı bakışlarım onun üstünde gezdi. Bir yandan bir şeyler karalarken konuşmaya başladı birden.

"Gül ben yarın yurt dışına çıkacağım. Daha erken gitmem gerekiyordu aslında geç bile kaldım. Sen gelmek istemediğin için bilet almıyorum sana olurda fikrin değişirse belki benim için değil ama kafanı dağıtmak istesin, söyle. Yurt dışı güzeldir hoşuna gider yani." Dedi gelmemi istedi deli gibi ortadaydı.

"Gelirim." Dedim kafa dağıtmak bana güzel geliyordu. Yurt dışında da bir şeyler yapardım belk orda biri bizi takip ediyormuş hissi olmazdı. Kartal kafasını kaldırıp ban baktı. Yanlış duyduğunu sandı.

"Gelirim dedin sen değil mi?" Kafamı evet anlamında salladım. Kartal acayip mutlu olmuştu. Elini çektiği al çok güzel bir gül çizdiğini gördüm.

*********

Sabah hazırlanmış bavullarımız ile evden havalimanına doğru yola çıktık. Kartal'ın aldığı hamur işlerinden azar azar atıştırarak bitmek bilmeyen İstanbul trafiğini izledim.

"Çok sıkıcı, sen nasıl dayanıyorsun?" Sorumu tam anlamayan Kartal bana doğru döndü.

"Trafiği diyorum. Çok sıkıcı ve bunaltıcı. Nasıl alıştın ben galiba aşılamayacağım." Diyerek konuyu özetlemeye çalıştım. Güldü

"Ben seviyorum uzun uzun seni düşünüyorum." Dedi ondan böyle bir cevap beklemiyordum doğrusu.

*********

Uzun trafikte geç yatıp erken kalktığım için uykum gelmişti. Gözleri açtığım an Kartal arabada yoktu. Panikle doğrulup etrafa baktım.

Kartal arabanın önünde Kara abimle konuşuyordu!

Kara abim ne zaman gelmişti.

Uyku sersemliğimden beni çıkaran olay  abimin Kartal'ı dövesiyle başladı. Kartal asla bir tepki vermiyordu. Kartal yerde iki büklüm abimin tekmelerini erken onun yerine ben yüzümü buruşturdum. Hızlıca arabadan indim tek kolumla abimi göğsünden ittim.

"Bırak onu!!"

 Gözüm sinirden dönmüştü. Sinirden Beyaz'ı görmemiştim bile. Beyaz bana şaşkınca bakarken abimin gözleri bana doğru döndü. Benimse gözerim yerdeki Kartal'da..

BÖLÜM SONU.

YARIN YENİ BÖLÜM GELECEK CANLAR.