GÜL 🥀

22.BÖLÜM🥀

Selam canlarım hoş geldiniz.

Keyifli okumalar

Uyku sersemliğimden beni çıkaran olay abimin Kartal'ı dövesiyle başladı. Kartal asla bir tepki vermiyordu. Kartal yerde iki büklüm abimin tekmelerini erken onun yerine ben yüzümü buruşturdum. Hızlıca arabadan indim tek kolumla abimi göğsünden ittim.

"Bırak onu!!"

Gözüm sinirden dönmüştü. Sinirden Beyaz'ı görmemiştim bile. Beyaz bana şaşkınca bakarken abimin gözleri bana doğru döndü. Benimse gözerim yerdeki Kartal'da..

"Yürü düş önüme. Beyaz. Gül'ü arabaya bindir." Abim Kara'nın sözlerine hayretler içinde baktım. Beyaz yanıma geldi kolumu tuttu dostça. Kartal'da anlamıştı abim beni Mardin'e götürmeye gelmişti. Kartal yerden iki büklüm kalktı, Beyaz'ın parmaklarından kendimi yavaşça kurtarıp yerden kalkan Kartal'ın arkasına geçtim üzerimde ki dört çift şaşkın gözler beni buldu. Kafamı yerden kaldırarak önce Beyaz'a sonra abim Kara'ya baktım. Ellerini beline koymuş derin bir iç çekti sonra elini bana doğru uzatarak konuştu. Puslanan bakışlarımı elinden çektim gözlerinin içine baktım. Geç kalmamış mıydı?

"Tamam Gül gel gidelim." Yüzümde ki yaşları sildim bakışlarımı onlardan çektim. Kartal'ın arkasından kısa ve net konuştum.

"Git abi, bir daha da gelme." Dedim kulaklarımda onun son sözleri çınlamaya başladı. Gözlerimi sıkıca yumdum Kartal'dan destek almak için montuna tutundum

"Gittiğin yerde de mutlu ol." İçim acıdı

"Gidersem bir daha yüzümü kimse görmez. Gelmem bir daha buralara." Yemin içtim sonuçta.

"Git. Gelme." Demişti bir çırpıda.

"Beni hiç mi sevmiyorsun abi?.."

"Gittiğin yerde mutlu ol." Soruma cevap vermemiş kaçmıştı.

"Bu dediğine sen inanıyor musun? Kartal ile bir yaşam nasıl olur bilmiyor musun abi?"

"Gül?.." Abimin bana seslenmesi ile gözlerimi açtım.

"Sen öyle demiştin ama bana git, gelme demiştin. İşte gelmiyorum.." Ses tellerim bile acıdı bu cümleyi kurmaya.

"Bak ben hata ettim gel gidelim evimize. Hadi Gül. " Abim bir adı daha attı bana doğru. Kafamı iki yana sallayarak konuşmaya başladım.

"Geç kaldın abi bana el uzatmaya geç kaldın.. Niye zamanında uzatmadın o eli niye?" Merak etmiştim ne olmuştu da şimdi uzatılıyordu bu el. Abimin başına ne düşmüştü.

"Tamam ben eşeklik ettim gel gidelim." Bana doğru attığı adım ile geriye doğru sendeledim. İstemiyordum gitmeyi.

"Artık ben evli biriyim. Kocam.. O var artık beni ona siyah bir elbise ile verdin. O da zamanı gelince beni sana beyazlar içinde getirecek emin ol. Beni buraya defnetmeyin olur mu? O zaman çok uzak değil hissediyorum.. Beni onun yanına gömün. Bunun için geç kalma olur mu?" Abimin gözlerinin içine bakarak son konuşmamı yapmak istemiştim.

"Gül gel." Abim beni alma konusunda ısrarcıydı. Son şansını deniyordu. Kartal Abime benim arama girerek barikat yaptı bedenini. Abime karşı geliyordu bu onun için iyi değildi.

Kartal'ın elini tutarak abime konuşma fırsatı bile tanımak istemedim.

"Hadi Kartal geç kalıyoruz gidelim. " Kartal'ı çekerek abimin yanından geçip yürüdük. Bu benim için can yakıcı bir yürüyüştü. Biraz onların yanından uzaklaştığımız an arkamı döndüm abim Kara ve Beyaz'a baktım. Aklımda ki düşüncelere silsilesinden kendimi kurtarıp önüme döndüm. Sonra Kartal'ın elinden elimi yavaşça çekip kurtardım sessizce yürüdüm yolumda.

*******

"Nereye gideceğiz ilk?" Uçakta kafamı dağıtmak için Kartal'a baktım dudağının kenarı patlamıştı.

"İlk Paris sonra bir kaç yer daha var." Kafamı salladım.

Kenarda ki gözüme çarpan ıslak mendilden alarak yavaşça Kartal'a doğru döndüm. Dudağında ki kan birikintisine bastırdım. Yüzünü buruşturdu.

"Acıdı mı?" Islak mendilini geri çektim yavaş yavaş kenarda ki kan lekelerini silmeye başladım. Pür dikkat yaptığım iş biraz olsun kafamı dağıtmıştı. Abim Kara'yı unutmuştum bile. Geri çekildiğim an bana hayranlıkla bakan Kartal'ı gördüğüm an hızlıca önüme döndüm.

Elimi avuçları arasına alarak öptü.

"Teşekkür ederim."

"Paris nasıl bir yer?" Konuyu değiştirmek değildi amacım birileriyle bir şeyler konuşmaya ihtiyacım vardı sadece.

"Paris güzel bir şehir tıpkı senin gibi.. Büyüleyici." Başımı ona doğru çevirerek onun sözlerini dinlemeye devam ettim.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.BÖLÜM SONU

Burada bitirmek zorunda kalıyorum hakkınızı helal edin canlar. Biraz rahatsızım ama sizler için elimden geleni yapmaya çalıştım. Bu günlük beni görmezden gelin. İnşallah bunu telafi edeceğim😢🙏❤