GÜL 🥀

40 .BÖLÜM🥀•YENİ BÖLÜM•

HOŞ GELDİNİZ CANLARIM, OY VE YORUMLARINIZI UNUTMAYIN

ozlem_okatan Beni takibe alabilirsiniz💖🙏

Yorum sınırı 1k

"Neden böyle bir iyilik yapayım ki? Bu şekilde Kartal'ın canını daha çok yakmaz mıyım?" Poyraz Karayel'in sözleri ile çaresizce başımı yere eğdim. 

Haklıydı.

Onun derdi Kartal'ın canını yakmaktı. Hamza Mahir ile salonda konuşmalarına denk geldiğim an öğrendiğim şeydi Poyraz Karayelin eşini gerçekten mi öldürmüştü Kartal..

Hah sanki yapmadığı şeydi. Devran'ı da o öldürmemiş miydi?..

Çocuğumun babası bir elinde silah diğer elinde aldığı kanlar vardı. Bu şekilde çocuğuma nasıl düzgün bir gelecek vaat edecekti? Bulanan midem ile yan tarafa doğru hızlıca dönerek midemi boşalttım.

Poyraz Karayel'e baktım kafasıyla birine bir işaret yaptı. Derin bir iç çekerek konuştum. Onunla anlaşmak zorundaydım.

"Ne isterseniz yaparım. Her şeyi. Kendim için değil bebeğim için bir şans istiyorum. O bu hikayede ki bir diğer en masum kişi." Poyraz Karayel'in derinden çatıldı. Sözlerim hoşuna gitmemişti. Ama Hamza Mahir ne demişti bu adam racona uymayan kurallara göre oynamayan kişiydi değil mi? Sözlerim onun için boştu. Başımı tekrar yere eğdim elimi karnım koydum düşen omuzlarım ile ikimiz için göz yaşı döktüm.

Kaybetmiştim.

Alışıktım artık, alışmıştım sonunda.

Şurada Kartal gelip bizi kurtarsa miniğim buna sevinecek bir yanım bile yoktu. Kartal benim ruhumu, kalbimi beklemediğim bir anda öldürmüştü. Bedenimi de bu adam öldürürdü.

Öldürürdü de seni ne suçun vardı bu hikayede.

"Affet beni." Dedim sessizce daha bir gün öncesi öğrendiğim miniğime. İçimden onu da dolduruyordum.

Babanı asla affetme ama olur mu?..

Sağ tarafımdaki hareketlenme ile dönüp baktım. Elinde su şişesini uzatan Poyraz Karayel'e sonrada su şişesine baktım.

"Her şeyi mi?" Dedi buz gibi sesiyle dediklerinden bir şey anlamadığı yüzümdeki ifadeden anlamıştı ki tekrar konuştu.

"Onun yaşaması için her şey mi yaparsın?" Gözleriyle karnıma baktı.

Yutkunarak kafamı dikleştirdim ve aşağı yukarı salladım. Bu tavrıma garip bir yadırgama ile baktı.

"Tamam o zaman bir şans veriyorum." Dedi mutlu oldum.

Kurtulmuştu miniğim ölümün soğuk yüzünden.

"Teşekkür ederim." Dedim ağlamaktan sesim çatallı çıkmıştı.

*****

KARTAL'DAN...

Eve geldiğim gibi koşarak merdivenleri çıktım. Nefes nefese önce Gül'ün kaldığı odaya baktım boş odanın görüntüsü ile koşarak kendi odama gittim. Odanın kapısını açarak odaya baktım yoktu.

Gül yoktu..

Gül..

Terk etmişti beni.

Gördükleri yüzünden haklıydı. Hemen merdivenleri inerek dışardaki adamlara sordum. Gül'ü bana sormadan otele  getiren korumanın kim olduğunu öğrenmem lazımdı. Önce ondan Gül'ü nereye bıraktığını öğrenip sonrada onun ciğerini sökecektim.