Kitap kapağı:Bataklikyakamozu ❤
Günün birinde herkesi ölmemesi için ikna eden kız, intihar etmiş...
Yüzümde ki içten gülüşle ellerimi ona doğru uzattım
"Kartal abi topumuzu ver. Devran'la top oynayacağız.", dedim. Kartal abi kara basan gibi yüzünde...
Ay bizim okunma sayımızda her geçengün daha da artıyor bu beni daha da mutlu ediyor❤🥲
Hadi hemen bölümü okumaya başlayalım
Keyifli okumalar ❤
#Biz hiç beceremedik sevmeyi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Titreyen ellerimle notu okudum.
Şuan uyurken iki dudağımın arasındaydı ölüm emrin. Bu işi birden yapmak isteseydim dün sen arabaya binene kadar beklerdim ama.. Kartal beyimizin en değerlisi için aklımda daha güzel şeyler var. Bir adım gerinde, gölgeler içinde, kabusların arasında, o narin ensendeyim Gül. Kendini hazırla üçüncü buluşmamızda maalesef tıpkı şimdi olduğun gibi derin bir uykunun kucağında Kartal'ın kolları arasında olacaksın söz.
PK
Not: Kutuda ki hediyeler benim daha önceki leşlerime ait senin de güzel kızıl kafan onların yanında olacak.
Dehşet içinde gözlerim kutuya döndü. Nefesimi kesik kesik verirken yutkundum. Kırmızı kumaşı titreyen ellerimle çektim kutunun içinde ki kafalar ile bağırarak kucağımdan kutuyu yere attım. İğrenç çürümüş koku odayı sarmaya başladığı gibi ağlayarak banyoya koştum bulanan midemi boşaltmaya başladım.
Bu okuduklarımdan çok gördüklerim neydi! Tüm
İçeri odadan gelen sesler bir uğultudan daha az gibiydi. Omuzumda ve belimde hissettiğim ellerin sahibine baygın bakışlarımı çevirdim. İlk kez o gözlerde korkuyu gördüm galiba derin saf korku.
"Kartal.. İçerde.." Dedim sonra sesim kayboldu. Titreyen ellerimi tuttu.
"Tamam yok yok içerde bir şey yok. Sen nefes al ver sakin ol." Kartal'ın önce yüzü sonra sesi kayboldu.
Kaybolmak böylesine kolay olmamalıydı. En azından ona yasak olmalıydı. Karanlıkta yalnız kalmış gibiydim bu içimdeki his tam anlamıyla böyleydi.
***
Gözlerimi kırparak açtım tedirgin bir şekilde tek başıma olduğum odayı korkulu gözer ile dalan ettim. Derin bir nefes alıp verdim. Rahatlamıştım, Kartal'ın odasında olmak bile güvenli bir liman kıyısıydı benim için böyle bir değere ne zaman sahip olduğunun farkında bile değildim.
Kafamı tekrar yastığa yaslayarak tavanı izledim. Odanın kapısı açıldı başımı çevirip baktım. Gelen Kartal'dı odanın karanlığına rağmen gözlerinde ki yorgunluk bir yıldı gibi belli oluyordu. Gözleri gözlerimi buldu. Yanıma geldi ellerimi tuttu.
