Kitap kapağı:Bataklikyakamozu ❤
Günün birinde herkesi ölmemesi için ikna eden kız, intihar etmiş...
Yüzümde ki içten gülüşle ellerimi ona doğru uzattım
"Kartal abi topumuzu ver. Devran'la top oynayacağız.", dedim. Kartal abi kara basan gibi yüzünde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Nasıl seveceğim #Nahide Babashlı
"Siz neden ayrı odalarda kalıyorsunuz?" Çayın boğazıma takılması ile öksürük krizine girdim. Kartal eliyle sırtıma küçük narin vuruşlarıyla bana baktı. Abime nasıl bir açıklama yapması gerektiğini bilmiyordu. Kendime gelerek derin bir nefes aldım. Bakışlarımı abime çevirdim. Çizgiyi aşıyordu artık.
"Abi mahremiyetimi seninle konuşacak değilim. Bu seni ilgilendirmez. Sen git hasta eşinle ilgilen lütfen." Kızaran yanaklarım hem sinirden hem de utandığım içindi. Abimle bu konuları konuşacak değildim yani!
Güldü bu gülüşü sinirdendi, dudaklarını ısırdı masaya dirseğini koydu parmaklarını birbirine geçirdi.
"Aynı odada bile kalamadığın kocanla mı bir ömür yaşayacaksın kardeşim?" Cidden mi ya bakışlarını bana çevirdi.
Bu sözüne verecek bir cevabım yoktu. Dolan gözlerim ile dudağımı dişledim.
Hayır! Hayır! Ağlamayacaktım!
Masanın altında sıktığım yumruğumu gevşettim.
"Evet abi. Bunun bana reva görenler sağ olsun. Gönül kapıma almadığım kişiyi odama almamam da bir mantıksızlık göremiyorum. Ben seçmedim bunu siz böylesini benim için daha uygun gördünüz değil mi? İşte ömrümü yaşayacağım kişi, siz daha doğrusu sen seçmiştin. Unuttuysan hatırla. Hatırla ve git artık." Arkama yaslanarak ondan gözlerim çekmedim. Artık yeter, bıkmıştım.
"Tamam.. Tamam. Bundan sonra sen ne diyorsan o olacak. " Abim Kara'nın sözlerine tek kaşım havaya kalktı.
"Güzel." Gül dalında susuzluktan kurutukdan sonra gelen yağmurların ne manası vardı.
******
Abim sonunda gitmişti giderken sürekli aynı şeyleri söylemişti. Bir telefon açmam yeterliymiş öyle dedi. Başın derde girdiği an, bize ihtiyaç duyduğun an, özlersen belki.. En cümlesi canımı yakmıştı.
Özlersen.. Özlediğimi söylese miydim ona. Kafamı sallamıştım yanaklarımdan akan yaşları gizleyerek. Sarılmıştı bu sarılışı özü diler gibiydi, affet beni diye vicdanı bas bas bağırıyordu. Her şeye rağmen gene de arkamda olduklarını bilmek garip bir tebessüm yaymıştı dudaklarıma.
