KARANLIĞIM OL

4.Bölüm

  Mühür gözlüm, seni elden sakınırım kıskanırım.

Düğünden sonra Nil Su'yu odasına yerleştirmiş ağlayan kızı sakinleştirmeye çalışıyordu. Usulca öptü saçlarını. Aslına bakılırsa her ne kadar saçma bir durum olsa da Nil'in içi rahattı. Su'nun burada çok çok daha iyi imkanlara sahip olacağından emindi. Hepsiyle özel olarak Alparslan'ın ilgileneceğini biliyordu.

''Güzelliğim ağlama artık. Sadece soyadın değişti. Hala aynı Su'sun. Hala ablan hep yanında. Hala ve hala istediğini yapmakta özgürsün. Ve sana söz veriyorum asla ama asla kılına zarar bile veremeyecekler. Ki yapmayacaklarından eminim. ''

Usulca öptü şakağını Su'nun.

''Abla korkuyorum. Hayatımı çaldılar benden. Çok korkuyorum..'' ağlamaktan gözleri acımaya başlamıştı.

''Görüyorum meleğim, görüyorum. Ama ablan yanında.''

''Şimdi gitmem gerekiyor. Güzelce uyu dinlen. Bir şey olursa mutlaka ara beni olur mu?'' son kez sarıldı Su'ya.

''O-Olur.'' Su gözlerini silip sarıldı ablasına. Bırakmak istemiyordu ama mecburdu.

Nil odadan çıkıp derin bir nefes aldı. Aklına o acımasız anılar gelmişti. Geçmişi bir türlü peşini bırakmıyordu. Sahi bıraksın da istemiyordu.

4 Yıl önce..

Alparslan yatakta mışıl mışıl uyuyan Nil'in dudaklarına bir öpücük kondurdu. Onu böyle melek gibi uyurken izlemeye bayılıyordu.

''Uyanma vakti sevgilim.'' Bir kez daha öptü mızmızlanan kadını.

''Erken kalkmayı sevmediğimi biliyorsun Alparslaan.'' Gülerek kollarını Alparslan'ın boynuna sardı.

''Bugün evleniyoruz küçük hanım bilmem farkında mısın? Ha istemiyorum dersen yedekteki gelinlere bakayım.''

''Yedekte gelinin mi var? Seni gebertirim adam!'' diyerek onu da yatağa çekip sıkıca sarıldı.

''Benim senden başka varlığım yok Nil. Olmayacak da.'' İnsan bir kere aşık olurdu. Alparslan da bu şansını Nil'de kullanmıştı. Pişman da değildi.

Düğün bitmiş çift evlerine gelmişti. Nil koşarak eve girecekken Alparslan bir hamlede kucağına aldı.

''Her şey adete uygun olmalı güzelim.'' Uzanıp alnına bir öpücük kondurdu.

Nil'in kalbi resmen ağzında atıyordu. Bu adamın her hareketi bulutlara uçuruyordu Nil'i.

Alparslan eve girip Nil'i yatağa oturtup önünde diz çöktü.

''Evine, ömrüme, bana hoş geldin Nil KARAHAN.''

Günümüz...

''Nil sana diyorum! Ne dikiliyorsun burada gitsene!''

Nil irkilerek geçmişten sıyırdı kendini.

''Kusura bakmayın Alparslan Bey dalmışım'' hızlıca çantasını alıp eskiden kendi evi olan evden ardına bakmadan uzaklaştı.

Günün en huzurlu saatleri bu zamanda başlıyordu işte. Arabasına binip radyoyu açtı. Müziksiz araba kullanmayı sevmiyordu. Çünkü yalnız kalınca düşünceler aklını kemirip bitiriyordu.

Takip edilmediğinden emin olmak için etrafı kontrol etti. Her ne kadar pis işlere bulaşmamış olsa da tehdit aldığı çok olmuştu.

Şehirden biraz uzakta olan çiftlik evine geldiğinde zili çalıp beklemeye başladı.