Bir başka Medusa efsanesi...
Yaklaştım ve aynanın tam karşısına geçtim. Bana ait olmayan yansımama baktım ve gördüğüm şeyle bir kaç adım geriledim.
Şuan hayal mi görüyorum yoksa rüyada mıyım? Bilmiyorum.
Bildiğim tek şey karşımdaki yansıma ben değ...
Şaşırmış bir şekilde yüzüme bakan Barlas'a gülümsedim. İkinci ismimi bilmiyordu sanırım.
"Liyan mı?" dedi. Kafamı salladım ve "Evet, evlat edinilmeden önce adım Liyan'mış. Daha sonra ailem beni evlat edindiklerinde ismimi degistirmek istememişler. Onun yerine onlarda bir isim vermiş. Bu şekilde ismim Alesta Liyan olmuş." dedim.
Gülümsedi ve arkadaşları ile olan muhabbetine döndü. Benim aklımda ise Beril vardı. Eminim delirmiştir. İlk önce doğum günümü kaçırıldığım için sonra da kaçırıldığım için. Büyük ihtimalle evin dışında olan kameralarda görünmüştür. Ve şu an beni arıyorlardır. En kısa zamanda yanına gitmem lazım. Ne kadar tehlikeli olsa da son bir kez..
•••••••••••••••
Uzun süredir onların konuşmalarını dinliyordum. Arada beni de konuya dahil etmek için sordukları sorulara kısa cevaplar veriyordum. Onlar sohbet ederken ben nasıl insanlar olduklarını çözmeye çalışıyordum. Alin; tatlı bir kızdı, cana yakın ve neşeli. Sürekli gülen ve etrafındakileri de güldürebilen. Eda ise onun aksine dışardan bakıldığında duygusuz görünüyor. Arada tebessüm etse de benim burada olmamdan ne kadar rahatsız olduğunu çekinmeden belli ediyordu.
Pamir, ne kadar çapkın biri olduğu kocaman bahçenin öteki tarafından bile belli olabilirdi. Konuşurken yaptığı el hareketleri ve attığı bakışlar da bu tespiti destekliyordu. Yekta, diğerlerine göre sakin ve ağırbaşlıydı. Çok fazla konuşmadan onları dinliyordu. Ve arada Barlas'ın sorularını cevaplıyordu.
Barlas, anladığım kadarıyla takımın beyniydi. Lideriydi. Hepsi Barlas'a karşı çok saygılılar. Tabi Barlas da onlara karşı öyle.
Artık konuşmaları bitince hepimiz dağıldık. Odaya girip kendimi yatağa attım. Ve tavanı izleyerek kendimi uykunun kollarına bıraktım.
•••
Sabah kalkıp yatağı topladıktan sonra Barlas'ın getirdiği kıyafetleri üzerime geçirdim. Siyah ve vücudumu saran kıyafete aynadan baktım. Üzerinde zincirler olan deri bir pantolon ve üst kısmında dekoltesi olan ince bir kazak. Getirdiği bağcıklı topuklu botları da giydikten sonra odadan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili⬆️)
Koridor boyunca ilerleyip üstündeki tabelada "yemekhane" yazan büyük kapıyı ittim. Okuldaki bütün öğrenciler buradaydı. Hepsi yemek yiyordu. Kapıdan girince birçok kişi gözlerini üzerime dikti. Yavaş bir şekilde ilerliyordum. Bir tepsi alıp yiyeceğim şeyleri tepsiye doldurdum. Arkamı döndüğümde neredeyse bütün yemekhane beni izliyordu. Sanırım yeni olduğum için bakıyorlardı. Bütün o rahatsız edici bakışların arasından geçerek Barlas'ın olduğu masaya oturdum. Oturmamla etrafa fısıltılar yayılmaya başladı.
