"Ben senin gölgene falan sığınmadım. Ben 17 yaşımdan sonra senin adını bile ağzıma almadım."
"Ama ben seni takip ettim. Her zaman ediyordum. Hatta ve hatta o askerle aranda geçenleri bile biliyorum. Yazık olacak askere. Neydi adı? Imm Fez- hah hatı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sesler var kulağımda, Kalbimin kırıklarının sesi, Senin hiç bir zaman duymadığın Benim hiç bir zaman unutmadığım.
"Şırnak Uludere Üst Bölgesi."
bilgisayar ekranın da yazan yeri defalarca okudum. Gideceğim yer, tayinimin çıktığı yer Şırnaktı. Masa da yanıp sönen telefonumu alıp kimin aradığına baktım.
Anneannem arıyor...
"Efendim."
"Kızım ne yaptın öğrendin mi?"
"Öğrendim anneanne öğrendim."
"Eee neresiymiş?"
Bilgisayar ekranı ile bakışmamı sürdürürken yutkundum.
"Şey anneanne."
"Neresi kızım söylesene. Ne geveliyosun ağzında."
"Şırnak Uludere."
"Ne!?"
Gözlerimi yumup derin bir nefes aldım.
"Şimdi biz seninle ayrı mı düşeceğiz kızım?"
"Hayır Nene. Bir iki ay işleri yoluna sokayım alarım seni yanıma."
Kapımın tıklanması ile anneanneme sonra arayacağımı söyleyip kapatmıştım.
"Gel"
"Oo Doktor hanım duyduğuma göre tayinler açıklanmış." diyen arkadaşım Murat ile yüzümü astım. Yüzümün asıklığını görünce gülen yüzü soldu. Masanın önünde ki sandalyeye oturdu.
"Ne oldu kötü bir yer mi?"
"Hayır. Şırnak."
"Ee neden üzüldün eskisi gibi terör olayları yok oralarda."
"Olsa da bir şey değişmezdi Murat. Ben anneannemden ayrılacağım için üzgünüm."
"Umay üzülmediyemem ama çokta kafana takma. Bir aya sen toparlarsın inanıyorum. O zaman anneanneni de yanına alırsın."
"Bilmiyorum. Yapacağız bir şeyler.."
"Hadi sıkma canını." başımı sallayıp gülümsedim.
"Ben çıkıyorum." derken kalkmıştı.
"Tamam bende çıkarım beş dakikaya."
"Tamam." diyip çıktı.
Bugün oldukça yorucu geçmişti. Sabahtan beri çalışıyordum. Ayağa kalkıp üzerimde ki beyaz önlüğü çıkardım. Siyah çantamı alıp içine telefonumu ve anahtarımı bıraktım. Koluma takıp kapıya doğru yürüdüm.
