5. Bölüm

3.2K 157 119
                                    

"Senin ne işin var burada?"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Senin ne işin var burada?"

"Sevgilimi görmeye geldim Umay."

Ayağa kalkıp bana doğru adımladı.
Omzuma düşen saçlarımı geri yitip yukarıdan bana baktı.

"Neden bana haber vermedin.? Kaç haftadır ulaşamıyorum sana."

"Kim söyledi burayı?"

"Birazcık Safiye nene laf arasında ağzından kaçırmış olabilir." derken işaret ve baş parmağını gösterip gözlerini kıstı.

"Nasıl girdin evime?"

Ellerini cebine koyup eve baktı.

"Yedek anahtarı kiraladığın yerden aldım diyelim."

"Tamam o zaman şimdi de geldiğin gibi çık git evimden."

"Gitmezsem ne olur?" derken sağ kaşını kaldırmış üzerime eğilmişti.

"Bağırırım." gözleri dudaklarıma düştüğünde derin bir nefes aldı.

"Sustururum." yakınlaşmaya başladığında diz kapağımı bacaklarının ortasına geçirdim. Acı dolu inlemesi yankılanırken evde gülümsedim.

"Bana bak evimden hemen gitmezsen-"

"Gitmezsem ne!" diye bağırması ile irkildim.

"Karının haberi var mı burada olduğundan?"

Söylediklerim ile acı dolu yüzü yerini şaşkınlığa bırakmıştı. Mavi gözleri kocaman açılmıştı.

"Sen... Nasıl?" nereden haberim olduğuna anlam vermeye çalışıyordu.

"Murat mı söyledi?"

"Kim söylediyse söyledi! Şimdi defol git. Karnın çocuğunun yanına git Serdar.!"

Doğrulup bana doğru gelmesi ile elimle durdurdum.

"Yalanlarına karnım tok! Şimdi çık git evimden yoksa karının her şeyden haberdar olması bir dakikamı almaz." derken göstermemeye çalışarak cebimden telefonumun ses kaydedicisini açtım.

"Ben seni seviyorum Umay. Funda sadece hata. Karım olarak bile görmüyorum ben onu."

"Ne utanmaz bir varlıksın sen. Sana insan demeye bile dilim varmıyor. Acıyorum o kadına, acıyorum o küçücük kıza.!" iğrenircesine konuşmam ile belimden tutup ne olduğunu anlamadan kendine çekti. Bir eliyle çenemi tutup sıkmaya başladı.

"Senin dilin fazla uzamış. Bu zamana kadar dokunmadım sana ama zamanı geldi bence."

"Sakın!" elimden geldiğince sert çıkarmaya çalışan sesim ile iğrenç bir gülümseme belirdi dudaklarında.

GÖNLÜME GELHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin