"Ben senin gölgene falan sığınmadım. Ben 17 yaşımdan sonra senin adını bile ağzıma almadım."
"Ama ben seni takip ettim. Her zaman ediyordum. Hatta ve hatta o askerle aranda geçenleri bile biliyorum. Yazık olacak askere. Neydi adı? Imm Fez- hah hatı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen insanın kardeşi En uzağındakidir. Bazende aşkı en yakınındakidir.
"Umaay!" uzaklardan gelen ses ile huysuzlanarak yüzümü çevirdim.
"Umay bak döküyorum!" yorganı iyice kafama çekip uzaklardan gelen sesi silmeye çalıştım.
"Günah benden gitti!"
Yüzüme dökülen su ile ıslatılarak dövülmüş halı gibi hissettim kendimi.
"İnsan böyle kaldırılır mı ya!?" diye söylenerek yüzüme yapışan saçlarımı geriyr çekiyordum.
"İnsan böyle uyandırılmaz ama kış uykusuna yatmış bir ayı anca böyle uyandırılır. "
Şeyda'nın laf çarpması ile gözlerimi kısıp işaret parmağım ile kendimi gösterdim.
" O 'ayı' ben mi oluyorum?"
"Yok ben! tabii ki sen gerizekalı."
"Kırdın beni kuzi odamdan çıktır git."
"Aman be odana kalmadık." diyip saçlarını savurarak çıktı.
Ayaklarımı bazadan sallandırarak bir kaç dakika halıyı inceledim. Desenleri ne kadar da güzeldi.
"Umay gel artık işe geç kalıcaksın!"
Annemin sesi ile halıyı incelemeyi bırakıp yüzümü yıkadım. Mutfağa geçtiğimde sofrayı Şeyda'nın hazırladığını anladım.
"Beceriksiz yapamadın mı yine?"
"Hee yapamadım sıkıntı mı var koçum?"
"Yok aslan rahat ol." ikimizde kemdimizi daha fazla tutamayıp kahkahalarımızı salmıştık. Nenemin gelip masaya oturması ile birbirimize bakıp gülmeyi kestik.
Bir tarafından ben bir tarafından Şeyda sarılınca nenem ikimizinde kalçasına birer tane geçirmişti.
" Geçin! Eşek sıpaları küstüm ben size." derken başında ki güllü yazmayı düzeltiyordu. İkimizde süt dökmüş kedi gibi sessizce yerimize oturduk.
Şeyda'nın yaptığı krepten bir parça alıp tabağıma koydum.
"Abenim inatçı kızım. Sana kaç kere demedim mi şu yemekleri öğren. Evlenince kocana da mı krep yapcan?"
"Eli var. Ee mutfağın yolunu da biliyordur bana gerek kalmaz nene ya." diyen kuzenim ile gülmemek için su içtim.
"Ayrıca kahvaltıyla yemeğin ne alakası var nene bak ne güzel krep yapmışım yesene." derken kreplerin hepsini nenemin tabağına bırakmıştı. Bacağıma sürtünen Rıfkı ile küçük çaplı kalp krizi geçirsem de kucağıma aldım. Şeyda Rıfkıyı görür görmez çatalını bana doğrulttu.
