𝕐𝕠𝕦 𝕒𝕣𝕖 𝕞𝕚𝕟𝕖~𝕒𝕝𝕨𝕒𝕪𝕤 𝕒𝕟𝕕 𝕗𝕠𝕣𝕖𝕧𝕖𝕣 / TAMAMLANDI

ɴᴇғʀᴇᴛ

Selam 💃

Finale çok az kaldı.

Vote (oy) vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Iyi okumalar.

Amber'den

Yataktan kan ter içinde kalkmıştım. Saçlarım anlıma yapışmıştı.

Yanımda yatan Damon hızla kalktı ve bana döndü.

"Amber?"

Gözlerim dolmuş ve ağlıyordum. Zira kendi ölümünüzü görmek ve bunu adeta hissetmek pekte iç acıcı bir şey değildi.

Damon elini yanağıma götürdü ve okşadı. Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırırken konuştu;

"Amber ne oldu güzelim?"

Nefes nefese ve kısık bir sesle cevap verdim.

"Sadece kâbus gördüm"

Yataktan kalktım ve saçlarımı arkaya attım. Dolabıma gittim, kıyafet seçerken devam ettim.

"Sanırım biraz fazla endişeliyim. Bugün Daisy'e kavuşacağım"

Vampir hızı ile yataktan kalktı ve yanıma gelerek arkadan bana sarıldı.

Ellerimi kollarına sardım ve boynumu omzuna attım.

Boynumu öperken kulağıma fısıldadı;

"Söz veriyorum herşey daha güzel olacak"

Beni daha sıkı sarmaladı ve devam etti.

"Sen kızına kavuşacaksın, biz mutlu olacağız, üçümüz çok mutlu olacağız"

Derin bir nefes aldım.

"Herşey geride kalacak. Artık üzülmek yok, hep beraber gülüp kızımızı büyüteceğiz"

Kızımızı...

Daisy'i sahiplenmesi her ne kadar hoşuma gitmiş olsa da o Klaus ve benim kızımdı. Bu onun için bir sorun teşkil etmiyor muydu? Kızımı gerçek babasından ayıramazdım. Damon eğer benimle olmak isterse Klaus'u kabul etmesi gerekirdi sonuçta Daisy'nin babası oydu. Peki ben ikisi arasında ne yapacaktım?

Klaus'u bunlar için suçlamak istiyordum ama onunda bunlar için hiçbir suçu yoktu.

Tek hatası bana acı çektiren ve bebeğimi kaçıran Caroline ile yatmaktı.

Onun dışında biz yine yatmış olacak ve ben yine hamile olacaktım. Ve yine Dahlia peşimize düşecek ve büyük ihtimalle Daisy'i alacaktı.

Bu olanlar ikimizide çok yıpratmıştı. Bu yüzden ne ben onu affedebiliyorum ne de o bana karşı bir adım atabiliyordu.

Ikimizde olduğumuz yerde duruyor ve bir şekilde hayatımıza devam etmeye çalışıyorduk.

Bizi hâlâ bir arada tutan tek etken kızımızdı.

Ve bu etken o kadar güçlüydü ki sonsuza kadar bizi bir arada tutmaya yeterdi.

Öte yandan benim her yaramı ve acımı sarıp iyileştiren Damon vardı.