Diary | Taekook ✓

Problem

gguk: neden yine telefonu yüzüme kapatıp gittin
Seni üzmemek için uzun zamandır demiyorum bir şey ama gerçekten bu durum canımı sıkıyor tae
Gerçekten telefonda bile düzgün konuşamayacak mıyız?
Seni özledim diyorsun ama her seferinde telefonu başka bir bahaneyle kapatıp aramayı bitiriyorsun

taehyung: diyorum ya Jungkook çağırıyorlar ben de gidiyorum mecburen

gguk: Tanrı aşkına tae evde kim çağırıyor seni

taehyung: evde tek başıma kalmıyorum bildiğin gibi

gguk: evet öyle ama onlardan rica edip en azından 1 saatini bana ayırabilirsin
En son görüntülü konuşmamızın üzerinden 2 ay geçti

taehyung: eğer meşgul olmasaydım seni ihmal etmezdim inan bana

gguk: bak
Eğer bir sorun varsa
Beni artık sevmiyorsan|
Anlat bana çözelim

taehyung: hayır gerçekten tek sorun boş vaktimin olmaması

gguk: peki iyi geceler

taehyung: sana da kook

Telefonu önümdeki sehpanın üzerine bıraktım, Tae yalan söylüyordu emindim artık. Bir şey saklıyordu, yolunda olmayan şeyler vardı.

Amerika'ya hiç gitmesini istemeseydim diyordum içimden son günlerde. Her ne kadar dışa yansıtmasam da yalnızlık beni çok üzüyordu. Eskiden takmazdım ama artık yanımda olmasını istediğim biri vardı ve benden kaçıyordu, nedenini bilmiyordum.

Son günlerde Seokjin'e olan ziyaretlerim de sıklaşmıştı. Konuşacak kimse olmayınca yapacak başka bir şeyim kalmıyordu.

Jimin arada uğruyordu fakat onun da işleri yoğundu haftada iki kez görüşüyorduk en fazla. Tae'den daha çok benimle ilgilendiği kaçınılmaz bir gerçekti her ne olursa olsun.

Günün üçüncü kahvesini yapmak için ayaklandığımda kapının çalmasını beklemiyordum.

Kapıyı açtığımda görmeyi beklediğim kişi Jimin'di fakat yanında biri daha vardı.

"Selam Kook."

"Selam"

"Bu arkadaşım Yoongi."

"Tanıştığıma memnun oldum, ben de Jungkook."

"Ben de Jungkook."

Uzattığım elimi sıktı ve içeri geçtiler.

"Ee naptın ben uğramayalı Kook?"

"Aynı şeyler işte okul-ev falan."

"Neden sosyal aktivite falan yapmıyorsun Kook, endişeleniyorum cidden, hiç arkadaşlarınla dışarı çıkmıyor musun?"

"Arkadaşım yok senden başka burada."

Başımı eğip kısık sesle söylediğim şey canımı acıtmıştı.. Tanrım gerçekten etrafımda neredeyse hiç insan yoktu. Annemle bile en son 2 hafta önce konuşmuştuk.