It's not over yet 2 /HunHan

BÖLÜM 2

naquet aşkım bu bölüm sana.

Selam ben geldim hoş geldim ve hoş gitmek için sizden az bir şey yorum istiyorum. Önceden tehdit edecek bir şeylerim oluyordu şimdi o da yok ya dkcndkdmcck

Neyse sizi seviyorum ve öpüyorum

Nolur paragraf aralarını dolduralım.

Hadi baaaay.

Departmandan çıkmış, lisedeki kavgaya gitmek için Baekhyun'la arabaya bindiğimizde ondan beklemeyeceğim kadar sakin oluşu içime hüzün tohumları ekiyordu. Chanyeol'e, Baekhyun'un tarafında duracağımı söylemiş olsam bile onların ayrılmasını kalbim kaldırır mıydı bilmiyordum çünkü ben Sehun'la henüz tanışmadan önce bile o ikisi sevgiliydi.

Bu zamana kadar çok ciddi kavgalar ettiklerini hiç görmemiştim. Şimdi ise Baekhyun sanki Chanyeol'u görmek bile istemiyormuş gibi davranıyordu.

"Benimle konuşmak istemediğine emin misin?" diye sorarak bozdum arabanın içindeki boğucu sessizliği. "Belki sana yardımcı olabilirim Baekhyun. Kendimi böyle çok kötü hissediyorum. Arkadaşlar her zaman birbirlerinin yanında olur ama sen bana bir şey anlatmadığın için sana destek olamıyorum."

Kısa bir an ona baktığımda, yüzünde boş ama içimi burkan bir ifade olduğunu gördüğüm için gözlerimi hemen çektim. "İstememek değil." diye mırıldandı. "Sadece ne söylemem gerektiğini bilmiyorum."

Bazen tüm sorun bu oluyordu aslında. Kafamızın içinde dönen tonla senaryo, tonla olay ve acının arasında ağzımızı açıp tek kelime söyleyecek bir şey bulamazdık. Birine derdimizi anlatırken ne diyeceğimizi bilemiyorduk. Çünkü o an derdimizi anlatan bir kelime üretilmemişt ve cümleler yetersiz gibi hissettirirdi. Sanki neresinden başlarsak diğer ucu elimizde kalacakmış gibi. Biliyordum çünkü bu hissi bir zamanlar çocuğum gibi büyütmüştüm içimde.

Dudaklarım sakin bir şekilde kıvrıldı. "Sorun değil." dedim sessizce. "Bu hissi biliyorum."

Cümlemi bitirdikten sadece birkaç saniye sonra Baekhyun ağlamaya başladı.

En başta ne yapacağımı bilemedim. Sadece okula biraz daha geç gidebilmek için arabanın hızını düşürdüm. Eğer kendime müsade etseydim o an ben de ağlayabilirdim ama yapamadım. Sadece o an böyle kötü bir hissin içinde bulunduğumda ne isteyeceğimi düşündüm. Ve sonra da Baekhyun'un bu zamana kadar bana yaptığını yapıp elimi omzuna koydum. O da biliyordu ki bu, onun dilinde 'ben yanındayım' demekti.

"Söz verdi." dedi küçük hıçkırıklarının arasından. "Düzelteceğim, halledeceğim... Böyle sözleri vardır onun bilirsin. Bir şeyden şikayet ettiğim an, hallederim Baekhyun, moduna girer. Hallolur Baekhyun, hallederiz Baekhyun, rahat ol Baekhyun... Bu zaman'a kadar ondan hiç şüphe duymadım ama artık halledeceğinden o kadar da emin değilim."

Burnunu çekip gözlerinin üstünü kuruladı. Ben cevap veremezken gözlerini bana çevirdi ama ben araba kullandığım için ona sık sık bakamıyordum. "Kaç sene oldu bilmiyorum bile Luhan. Ben bu zamana kadar ona ayak uydurdum. Evlilik kelimesini ağzıma bile almadım ama bunu o da yapmadı. Ben ondan bir şeyler bekliyorum artık. Yıllardır onun için isteklerimden, beklentilerimden fedakarlık yaptım yeterince ama karşılığını bir türlü alamıyorum ve nerede yanlış yapıyorum diye düşünüyorum."

"Sen bir yerde yanlış yapmıyorsun ama onun fazla avcunun içindesin Baekhyun." dedim dürüst davranarak. "Neden koşan sensin ki, bırak bunu o yapsın."

"Taktik mi uygulayayım yani?" diye sordu gözlerini bir kez daha kurularken. "Ama insan seviyorsa neden taktiğe ihtiyaç duysun ki?"

"Heyecan istemiyor muydu? Ona mükemmel bir heyecan yaşatabilirsin." Ona bakıp göz kırptım. "Hatırlamıyor musun? Sehun ve ben ayrılık aşamasına gelmeden önce Sehun'un bana nasıl davrandığını? Adam resmen çizgili pijamalarıyla evde oturan kırk yaş üstü amcalara dönmüştü." dediğimde güldüğü için iç çektim. "İnsan ulaşamadığı şeyin müptelası oluyor balım... Acı ama gerçek. Tam şu an Chanyeol'u evden atsan ne yapabilir ki? Ona çabalaması gerektiğini göster."