I'm a mess

Hoofdstuk 29

Jill

Ik keek hem afwachtend aan. "Tuurlijk." zei hij en gaf me een kus op mijn neus. Ik glimlachte tevreden, niets of niemand kon dit moment nog verpesten.

Natuurlijk kon iemand dit moment verpesten, ik was weer zo naïef. Wie anders dan Cameron loopt hier zomaar naar binnen alsof het zijn huis is, juist ja, niemand. Alleen Cameron. Ik keek geïrriteerd op en ik voelde David's lichaam naast de mijne aanspannen. "Wat doet hij hier." vroeg David met op elkaar geklemde kaken. Ik haalde mijn schouders op. "Cameron. Wat doe je hier?" vroeg ik dan maar. Hij glimlachte fake naar me, en ging naast me op de bank zitten. "Trek je je maar niks aan van mij. Ga vooral door met waar je mee bezig was. Oh, wacht. Jullie waren nergens mee bezig." Zijn stalen blik boorde in die van mij. Wat probeert hij hiermee te bereiken? Alsof je iemand hier belachelijk mee kan maken, niet dus. "Ga gewoon weg, man." zei David. Het verbaasde me dat hij nog zo kalm kon blijven. Ik zou niet kalm kunnen blijven als iemand de schuld van de dood van mijn broertje of zusje was. Niet dat ik er een heb, maar het gaat om het principe. "Kijk, ik wil jullie ding niet verstoren, maar ik kom hier vaker." En dit keer kwam hij express ik wist het zeker. Om het allemaal nog leuker te maken kwam Abigail binnen wandelen. "Hey gu-." ze stopte toen ze ons drie aan keek en schudde met haar hoofd. "Oh nee. Niet goed dit." mompelde ze. Ik rolde met mijn ogen. "Cameron ga alsjeblieft weg." zei Abigail. "Kan niet. Dylan vermoord me dit keer serieus."

"Wie wilt je nou niet vermoorden?" zei David. Cameron draaide zich om en keek langs me heen naar David. "Gast, niemand hier vroeg je om je mening. Als je wilt vechten kun je het ook gelijk zeggen." zei Cameron. Oh gosh, niet weer.  "Vechten? Sorry, maar ik verlaag me niet tot jouw niveau." Cameron's borstkas ging op en neer, maar hij hield zich in, maar goed ook want ik had geen zin om ze te zien vechten. "Hoezo vermoord Dylan je?" vroeg Abigail nieuwsgierig. "Ik heb zijn zusje gedumpt." We keken met z'n drieën tegelijk Cameron aan, we dachten allemaal hetzelfde. Natuurlijk dachten we aan David's zusje. "M-maar sinds wanneer had jij iets met zijn zusje?"

"Hij wou me geen spul meer geven. Dus toen heb ik met z'n zusje genomen om gewoon het spul te stelen."

"Hoe oud is ze?"

"17, niet zo jong. Maar ze is echt niet knap."

"Ik ga." zei David. Ik richtte mijn aandacht weer op hem, ik had niet langer zin om naar Cameron's verhaal te luisteren. "Oké. Doei. Ik hou van je." zei ik. "Ik van jou." Hij gaf me een kus en liep ons studentenwoning uit. Toen ik me weer omdraaide zag ik dat Cameron me weer met een opgetrokken wenkbrauw aan keek. "Je. Hebt. Serieus. Wat. Met. Hem." siste hij. Ik knikte, wat kon het hem nou weer schelen?

"Oké jongenlui. Als jullie stil zitten krijgen jullie je punten terug." zei de geschiedenisleraar verveeld. De klas was meteen doodstil. "Goed." Hij pakte zijn map, en bladerde er even door heen.

"Het is niet zo goed gemaakt. Maar wat verwacht ik anders van jullie?"

Ik slikte, ik had meer moeten studeren ik wist het. "Oké. Ik laat jullie niet langer wachten op jullie vernederingen." Kon hij gewoon niet onze punten geven, in plaats van een verhaal erbij vertellen.

"Ashley, een 4,3."

"Fuck." hoorde je haar mompelen.

"Daniel, een 5,9."

"Matt, een 4,9"

"Gabriella, een 5,3"

De klas werd nog stiller, als het kon. "Karlie, een 5,0"

De punten waren niet al te hoog, en ik vreesde voor mijn punt. "Kate, een 3."

"Shit man." schreeuwde ze. Ik rolde met mijn ogen. De leraar trok zijn wenkbrauw even op naar haar, maar richtte zijn aandacht dan weer op zijn map.

"Sean, een 5,5"

"Millie, een 5,6"

"En Jill, een 9,8. Petje af voor jou." Wacht, wat? Heb ik een 9,8? De klas werd steeds meer rumoerig nadat ze mijn punt hadden gehoord, en ik wist dat ze me nu af zaten te kraken. Maar mij maakte het niet uit, want ik had een 9,8.

"Hey, heb je het al gehoord." riep Abigail, terwijl ze haar  nagels zat te lakken. "Nee?" vroeg ik. "Cameron is van het weekend jarig. Hij wordt 18. Hij geeft een super groot feest."

"Oh oké." zei ik schouderophalend.

"Als je een sms'je hebt gekregen ben je uitgenodigd. Heb je een sms'je binnen kregen?" vroeg ze. Ik pakte mijn mobiel en checkte mijn berichten. Niks. "Nee." zei ik. Ze keek teleurgesteld. "Oh jammer."

----

Sorry dat het meer dan 1 week heeft geduurt, mn inspiratie was echt letterlijk 0% . Maar heb wel weer plannen voor de komende tijd *kwaadaardig lachje*

Oh ja. Vorig hoofdstuk dikke blunder gemaakt. Het moest david zijn ipv dylan.

Haha.

Dus....

*awkward*

Stilte ..

..

..

#TeamJilleron

Of

#TeamDaill

Het was eerst Dill, maar dill klinkt droog.

-foutjes kunnen er in voorkomen-