I'm a mess

Hoofdstuk 41

Jill pov

Het was alweer een week geleden dat Hailey me had verteld dat ze zwanger was, en nu zaten we bij de dokter, een afspraak voor abortus. ,,Mag ik de precieze reden weten voor het weghalen van uw kind?" vroeg de dokter. Het was een oude vrouw, met een klein brilletje dat eigenlijk geen effecht had. ,,Ik ben nog minderjarig!" riep Hailey. De vrouw schrok van haar uitbarsting. ,,Oké, ik verwijs u dan door naar een abortuskliniek. Hiervoor heeft u wel toestemming nodig van uw ouders."

,,Nee, mijn ouders mogen hier absoluut niet achter komen!" Ik kende Hailey's ouders goed, en ik wist zeker dat zij het nooit zouden goedkeuren als ze abortus zou plegen. Of dat ze zwanger is. Hailey had een groot probleem nu. ,,Sorry, dit is het formulier dat uw ouders moeten tekenen voordat ik u kan door verwijzen."

We bedankte de dokter en verlieten haar kamer. In de gang barstte Hailey in huilen uit. ,,Wat moet ik nu doen?" vroeg ze hopeloos. ,,Wat kun je doen? Ze komen en vroeg of laat toch achter," zei ik. Ze kon moeilijk een kind krijgen, haar ouders kwamen haar toch soms opzoeken? Maar abortus ging ook niet, ze had toestemming van haar ouders nodig. ,,Ik bel 's avonds mijn ouders," zei ze vastbesloten. Ik knikte.

Ik had de eerste lessen gemist, maar de laatste lessen ging ik dus mooi niet missen. Toen ik richting Historicus ging kwam ik Cameron tegen op de gang, hij was niet weg gegaan. Hoe kon ik het weten. Ik liep langs hem, maar hij pakte mijn pols vast. ,,Wat is er?" siste ik. ,,Ik wil alles goed maken, ik had je niet in gevaar mogen brengen. Vanavond ergens eten?"

,,Ben je gek! Ik ben met David, als hij hier achter komt."

,,Het is gewoon vriendschappelijk, wil je of niet?" zuchtte hij. Ik aarzelde even, maar knikte uiteindelijk. Ik was wel benieuwd naar wat hij te zeggen had.

Helaas kon ik dus 's avonds niet bij het gesprek zijn tussen Hailey en haar ouders, ook al was het natuurlijk privé, maar misschien had ze me nodig. Ik besloot om me niet helemaal op te maken, ik bedoel voor wie zou ik dat moeten? Voor Cameron zeker? Nee, bedankt. Dus trok ik een blauwe jeans aan en een witte blouse. Het was geen date, en niet mijn crush.

Om zeven uur 's avonds belde hij aan, ik liep richting de deur en opende het, tot mijn opluchting had hij zich ook niet netjes gekleed. Maar aan de andere kant, het was Cameron, daar zou je het toch nooit vab verwachten. Hij staarde me aan, en ik keek terug. Niet staren, dus. ,,Gaan we nog, of kan ik de deur dicht doen?" vroeg ik. ,,Oké," hij haalde zijn schouders op. Ik keek hem fronsend aan, maar liet het er maar bij. Ik deed de deur achter me dicht, en hopend dat als ik thuis kwam Hailey goed nieuws. Nouja, 'goed' .

We gingen eten in een chique restaurant, te chique voor een 'vriendschappelijk afspraakje'. Ook al was ik niet eens vrienden met hem. ,,Ehm, kunnen we niet ergens anders eten?" vroeg ik. ,,Nee, dit is prima," antwoordde hij kortaf. Iemand hier was chagrijnig. We gingen zitten aan een tweepersoonstafel in het midden. Ik haatte het midden, het leek alsof iedereen je aankeek. Alsof alle aandacht op jou gericht was. Het was belachelijk, maar ik kon het niet helpen om dat te denken. Het liefst zat ik altijd in een hoekje, of aan de zijkant. Ik keek toe hoe andere mensen in de belangstelling stonden, maar als het er bij op aankwam, nee liever niet. Alhoewel ik wist dat een afspraakje met Cameron me daar niet bepaald bij zou helpen, ik ging dan juist in de belangstelling staan, zonder er controle over te hebben. Niet dat mensen belangstelling hadden voor mij, om wie ik ben. Nee, het ging om het meisje dat met Cameron in een restaurant ging eten. Het meisje dat iedereen wilde zijn, nogmaals niet om de persoon zelf, maar omdat ze aanwezig was bij Cameron. Ik snapte niet waarom ze allemaal interresse toonde in hem, waarom ze hém nou juist leuk vonden. Als je eenmaal met hem vaker omging was het helemaal niet leuk, en bijzonder ook niet. Het enige wat ze wilden was Cameron, ik kon me het meisje nog herinneren dat aan het begin van het jaar met Cameron was. Ook al was dat nog maar vier maanden geleden. Hoe noemde ze me ook al weer? Heilige Maria? Ik moest lachen om die tijden, Heilige Maria. Hoe kwam je er op? Mijn gedachten werden onderbroken door de ober die aan kwam met een menukaart.

---

Hey, long time ago, i know. Ik heb nu eindelijk vakantie en ik ga over naar de 4e!! YAY.
En jullie?

Fijne vakantie x

Vote & Comment? Omdat het vakantie is ? Hahha.

(Bereid je voor op het volgende hoofdstuk met drama, drama , drama en nog eens drama)

Ik heb btw een nieuw boek! Fake it for Swift.