I'm a mess

Hoofdstuk 33

Jill pov

Te vroeg gezegd, Cameron leek me wel degelijk op te merken. Zijn blik kruisten met de mijne, en zijn ogen gleden over mijn lichaam. Ik voelde me met de minuut ongemakkelijker worden. Ik was de eerste die het oogcontact verbrak en stond op het punt om weg te gaan, tot dat hij me riep. Ik draaide me om, en keek hem weer aan. Hij zag er niet uit alsof iemand hem had geslagen, wat ik al dacht. "Wat is er?" vroeg ik toen hij bij me kwam. Ergens voelde ik me schuldig tegen over hem, ik had een soort van zijn humeur verpest, denk ik. "Je bent er," zei hij. Ik knikte, ik was er, niet dat ik het wilde. "Ja, sorry nog , ik wilde niets vertellen maar hij kwam nog al dreigend over," reageerde ik terug. Hij knikte en er verscheen een glimlach op zijn gezicht, lang niet zo mooi als die van David. "Ik zal het je vergeven als je met me danst," grijnsde hij. Ik rolde met mijn ogen, ik wil helemaal niet met hem dansen. Dat is gewoon ongemakkelijk, want ik kan waarschijnlijk niet dansen en ik weet niet hoe je precies moet dansen. Iedereen hier kon dansen vanwege de alcohol, of ze waren al vaker naar feestjes geweest. "Nee Cameron, ik ga niet met je dansen."

Een emotie die ik niet kon plaatsen flitste door zijn ogen. Maar, voor dat je het goed kon zien was het al weer verdwenen. "Kom op, het wordt leuk. De rest is er ook," probeerde hij nog. Ik zuchtte. "Fijn."

Ik volgde hem naar iets wat moest lijken op een dansvloer, aangezien er veel mensen dansten. Ik wist niet wie hij met de rest bedoelde, maar waarschijnlijk Abigail en een aantal vrienden die ik niet ken. In ieder geval zag ik Abigail niet, maar wel andere meisjes en jongens. Ik ging niet echt dansen, dus besloot maar een gesprek met hem aan te gaan. "Dus, wat lijkt je een interessant beroep?" vroeg ik. Hij begon te lachen. "Het is mijn 18e verjaardag, ik ga niet nadenken over mijn toekomst." Ik snapte niet hoe mensen daar nog niet over na konden denken? Ik bedoel, ze volgden nu klassen etc. Maar waar wilden ze zich echt in specialiseren? Het was mijn probleem niet. Ik wist ook nog niet hondert procent zeker wat ik wou worden. Er kwam een jongen voorbij lopen, die mij zomaar een drankje in de hand drukte. Ik gaf hem meteen door aan een meisje. Cameron had er ook een, maar hij dronk het wel. Zoals verwacht. "Ga je mee naar buiten?" vroeg Cameron. Ik knikte, ik had wel even frisse lucht nodig. Hij pakte mijn hand en trok me mee naar buiten.

Eenmaal buiten aangekomen, stak hij een sigaret op. "Wil je ook?" vroeg hij. Ik schudde meteen mijn hoofd, ik ben nooit fan geweest van sigaretten, en ik snap eigenlijk niet waarom mensen roken. Maar ieder zijn eigen ding. "En hoe vind je je feest?" vroeg ik om de stilte te doorbreken. Hij haalde zijn schouders op. "It sucks."

Mijn mond vormde in een 'o' . "Waarom sta jij eigenlijk in je pyama?" vroeg hij en keek me verbaasd aan. Ik voelde hoe mijn wangen warm werden. "Omdat Dylan me zomaar mee trok, en ik dus geen tijd had om om te kleden." Hij knikte begrijpend. Hij liet zijn sigaret op de grond vallen, en wreef er over met zijn schoen. Hij keek me met een glimlach aan. Paniek laaide in me op toen hij dichterbij kwam staan. Mijn hart bonkte in mijn keel, en ik hield mijn adem in. Hij ging toch niet doen wat ik dacht dat hij ging doen? Ik voelde zijn warme adem tegen mijn wangen aan, steeds verder naar mijn lippen. Zijn hand rustte op mijn wang. Net dat het moment ons lippen elkaar wilden raken, wist ik dat dit verkeerd was en duwde hem weg. Het was verkeerd omdat ik met David was, en ik geen gevoelens voor hem had. Hij fronste even, totaal niet bewust van wat ik net had gedaan. Hem afgewezen.

"Het spijt me, maar dit kan niet," zei ik voordat ik weer naar binnen liep, en hem daar achterliet. Ik zocht zo snel mogelijk naar de uitgang. Ik had hem al een keer gezoend, maar dat ging niet nog een keer gebeuren. Ik wist eigenlijk niet waarom hij me wou zoenen, ik weet niet eens of hij me leuk vindt op zo'n manier. Waarschijnlijk niet, maar ik vond hem ook niet leuk. Dus dat was geen probleem. Alleen ik zou er de hele tijd mee zitten als ik hem had gezoend, hij zou weer denken dat hij makkelijk de meisjes kreeg. Nou, dat krijgt hij ook. Maar niet iedereen, en dat moest hij maar leren. Hij is al achttien, en het is heel kinderachtig gedrag op zijn leeftijd. Ik had nu geen ander optie dan David bellen en hem vragen of hij me kwam ophalen. Ik toetste zijn nummer in, en drukte op het groene knopje. Een aantal seconde later werd er opgenomen. "David kun je me ophalen?" vroeg ik. "Oké is goed .... waar ben je?"

"Weet ik niet, ik stuur je zo wel het adres."

"Oké, tot zo." Ik hing op, en stuurde hem het adres nadat ik die had gevonden.

Na een kwartier zag ik eindelijk zijn auto verschijnen. Hij stapte uit, en liep naar me toe. "Is er hier een feest?" Hij fronste. Ik kon hem maar niet beter vertellen dat die van Cameron was, dat zou hem boos maken. Of, in elk geval teleurgesteld. Ik weet het niet, maar ik weet wel hoe hij over Cameron dacht en andersom. "Ja, ehm, maar het was saai en ik ben hier nog maar een uur."

"In je pyama."

"Dat is het thema," loog ik. Hij knikte, maar hij geloofde het half. Ik was blij toen hij het erbij liet, en we in zijn auto instapten.

---

Ik ga jullie even een ding eerlijk zeggen;

Ik ben niet goed in scénes schrijven die romantisch zijn en al dat kus gedoe. Ook al lees ik dat wel in boeken, het is nog soort van raar als ik het schrijf.

Misschien dat ik iemand vraag die speciaal zulke stukjes voor mij schrijft :)

Anyway, ik heb een nieuw boek ; Victory is my second name.

Rose (16) wilt teamcaptain worden van het soccerteam van haar school. Alleen één klein probleem dat haar tegen houdt; Beckett.

Hij is al een aantal jaar teamcaptain, en die titel geeft hij niet gauw weg. Rose zal er alles aan doen om teamcaptain te worden,

ook al zal ze daarvoor veel moeten doorstaan.

Voor dat ze haar doel wilt bereiken moet ze eerst een aantal dingen van haar lijst afvinken;

1. Trap niet in zijn charmes.

2. Wordt de beste van school

3. Beckett is NIET knap, ik herhaal NIET knap. (ook al vindt de rest van school dat wel)

4. Versla zijn fangirls

Last but not least;

5. Maak Beckett KAPOT.

.

En mijn vervolg op IPIHY en UE staat erop :) yay. Maar goed, ik heb niet echt veel te vertellen. Je kan trouwens altijd fanart, covers, of gewoon een mail sturen naar me en ik zal altijd proberen te antwoorden.

Email : wattpadmahonestyle14@hotmail.com

En vote en comment please!! Het liefst comment.