I'm a mess

Hoofdstuk 35

Jill pov

Die dag erna kwam David woest binnenstormen. "Wat is er?" vroeg ik, en legde mijn boeken opzij. Hij lachtte nep. "Wat is er? Dit is er!" Hij drukte zijn mobiel in mijn gezicht.

Guess what,
Jill is met mij.
Nooit verwacht dat ze vreemd zou gaan?
Ik wel.
Klootzak.
- Cameron

Wat was dit? Had Cameron dat echt gestuurd, waarom zou hij zoiets doen?

"M-maar, ik heb niets gedaan," piepte ik.

Ik was nog steeds verbaasd. "Je gelooft me toch wel?" zei ik er haastig achteraan. Hij legde zijn mobiel op mijn bureau. "Ik weet het niet, Cameron is een zak, hebben jullie gezoend?" Mijn ogen vergrootten zich, gelooft hij me niet.

Duidelijk van niet.

Zal ik vertellen over de bijna-kus? Hij heeft er eigenlijk niets mee te maken, en het is niet gebeurd. Dus nee. "Nee!" zei ik.

"David, je weet toch dat ik dit nooit zal doen. Ik heb niets met Cameron, ik meen het."

Ik vond het nog steeds ongelofelijk, dat Cameron dat had gestuurd en dat David me niet geloofde. Ik wist niet wat er aan de hand was met Cameron, ik zou vanavond even met Abigail moeten praten, zij weet waarschijnlijk meer. David zuchtte even later, en kwam voor me staan. "Oké, het spijt me. Ik geloof je, oké?" Hij keek me nog steeds doordringend aan. Ik knikte. Hij kuste mijn voorhoofd. "Je weet dat ik Cameron haat." Ik knikte nogmaals. "Mooi."

Die avond had ik niets te doen en zat ik met Abigail op de bank tv te kijken. Het leek me een perfect moment om te vragen wat er met Cameron aan de hand was. "Hé, Abby," zei ik. Ze keek op en zette de tv zachter. "Ja?" vroeg ze. "Nou, Cameron heeft een raar berichtje gestuurd naar David. Er stond in dat ik met hem vreemd ging, maar waarom deed hij dat?"

Ze keek me even twijfelend aan. "Zoals ik al zei, hij vindt je echt leuk."

"Ik weet niet, het klinkt zo onwaarschijnlijk." En ik meende het, Cameron was niet het type die op mij viel. En anderzijds, hij was niet het type waar ik op viel. "Ik meen het Jill, hij vindt je echt leuk,'' zei ze verzekerd. "Dat verklaard dus waarom hij me probeerde te zoen." Dacht ik hardop.

"Ik zei het je," zei ze simpel. Waarom vond ze dit niet erg? Ik vond dit namelijk heel frustrerend. "Wat ga je doen met kerst?" vroeg ze. "Naar mijn familie, jij?"

"Ook, en een beetje rondhangen met Cameron en derest," zei ze afwezig. "Moet hij niet naar familie?"

Ze lachtte. "Als hij familie heeft."

Ik fronste, maakte ze nou een grapje of had hij echt geen familie. Ik vond het altijd zielig voor de mensen die geen familie hadden, zonder familie kon je toch niet leven? Dat zou erg eenzaam zijn. Misschien dat hij daarom gedragsproblemen had.

Als je het zo wilt noemen.

In ieder geval was ik al blij dat we bijna vakantie hadden, zo kon ik mijn moeder en vader weer zien.

Mijn mobiel ging af , het was Hailey. Haar had ik lange tijd niet gesproken of gezien. Ik nam op. "Hey!" zei ik. Aan de andere kant van de lijn klonk het niet vrolijk, eerder dat er iemand aan het huilen was. "Jill? Kom nu," snikte Hailey. Wat was er aan de hand? "Oké," zei ik vluchtig en hing op.

Waarom moest ze huilen?

----

MENSEN IK WEET HET.

ik heb heeeel lang niet geupdate. Het spijt me, en dan kom ik nog met een kort hoofdstukje aan die niet eens zo bijzonder is, maar ja. Ik had het gewoon druk, en ik geef eerlijk toe geen motivatie en inspiratie.

Sorry mensen het spijt me echt. De volgende hoofdstukken worden langer en leuker, i promise.

En voor de You Again lezers, het boek wordt morgen geupdate.

-niet nagekeken-