I'm a mess

Hoofdstuk 36

Jill pov

Ik liep zo snel mogelijk door de gangen heen naar haar kamer. Toen ik aankwam stond haar deur al op een kier open. Ik stapte naar binnen en zag haar op haar bank zitten. Ze had haar knieën opgetrokken en haar schouders maakte schokkende bewegingen. "Oh mijn god Hailey, wat is er?" Ik liep zo snel mogelijk naar haar toe en ging naast haar op de bank zitten. "Ik.. ik," ze snikte maar kwam niet uit haar woorden. Ik liet haar even uithuilen.

Even later had ze haar gezicht gereinigd en zaten we met een bak ijs op haar bank. "Wat is er gebeurd?" vroeg ik uiteindelijk. Ze slikte even. "Ik ben niet meer maagd." Als ik in een film zat had ik waarschijnlijk mijn bak ijs laten vallen, maar ik zat niet in een film en dit was ook de realiteit. In plaats daarvan had ik nog niets tegen haar gezegd, wat haar natuurlijk nog nerveuser maakte. "Sorry ik weet nog niet wat ik moet zeggen," zei ik snel. Ik zag haar in mijn ooghoeken voorzichtig knikken. Ik was boos, maar ook teleurgesteld.

Boos op haar en die jongen. Maar vooral teleurgesteld op haar. Hoe had ze het zover gekregen? "Was het je vriendje?"
Ze schudde haar hoofd. "Ik was dronken."
Ik snapte nooit waarom mensen altijd het excuus 'ik was dronken' gebruikte. Het maakte het er niet beter op. Ik zou nooit zoiets doen. Maar aan de andere kant, ik was haar moeder niet. Ik kon haar niet zeggen wat ze wel of niet moet doen.

Dus zat er maar één ding op.

Ik kwam bij haar intrekken. Ik bedoel, ze had geen kamergenootje en eerlijk gezegd wilde ik niets meer te maken hebben met Abigail en vooral niet Cameron die zomaar de kamer altijd binnenkwam. Ik wist dat Abigail echt boos zou worden, maar het kon me niets schelen. Als ik al eerder Hailey's kamergenootje was had dit nooit hoeven gebeuren.

En zo zat ik dus die avond nog ruzie te maken met Abigail. Ik gaf haar alle recht om boos te zijn, maar ik vond Hailey dan toch echt wel belangrijker dan Abby. "Dit meen je niet! Fucking hell, met wie moet ik dan chillen!" riep ze kwaad. "Misschien met Cameron ofso," sprak ik kalm terug. Ze zuchtte overdreven diep. "Ja als Cameron nog met me omging, sinds dat jij hier kwam is ons vriendschap ook naar de fucking hell."

"Oh, dus nu wil je zeggen dat het mijn schuld is?!"

"Het is ook jouw schuld."

Ik rolde met mijn ogen, en ging er verder niet op in. Cameron kwam hier toch altijd dus kon hij net zo goed intrekken, kostte hem weer energie. Ik pakte alles in, en tegen de tijd dat ik klaar was, was het alweer kwart voor elf 's avonds. Ik stuurde een smsje naar Hailey of ze me wilde helpen de spullen naar haar kamer te brengen. Daarna zouden we naar de directie gaan om voor de zekerheid toestemming te krijgen, wat we waarschijnlijk toch wel kregen. Ik draaide me om en zag Abigail tegen de deur aanleunen. "En moet ik hier alleen blijven dan?" vroeg ze. Ik knikte. "Anders vraag je Cameron, aangezien hij hier vaak is."
Ze draaide zich om en liep weg. Geen seconde later ging de bel, dat was waarschijnlijk Hailey. Ik pakte alvast een grote tas. Ik had twee en een half tassen ingepakt, mijn koffer nam ik wel gewoon mee, er zat niets in. Ik liep naar de deur, en maakte hem open. Het was niet Hailey die daar stond, nee

het was Cameron.

Dat was nieuw, ik dacht dat hij een sleutel had? Misschien heeft hij in die tussentijd manieren geleerd. Misschien.

Maar ik denk het niet. Het was nu moeilijker om iets uittebrengen, want de gedachte dat hij me leuk vond was nog niet verdwenen. Ik wist ook niet of ik het moest geloven, hij kon het ook gewoon gelogen hebben. Ik bleef nog even stil staan tot dat mijn ogen op Hailey vielen die achter hem stond. "Hailey! Kun je dit alvast brengen, ik kom zo met de rest." Ik wrong me tussen Cameron en de deur door en overhandigde haar de tas. Ze liep weg met de tas.

"Wat ga je doen?" vroeg hij. "Verhuizen naar een andere kamer," antwoordde ik simpel op zijn vraag. Ik liep naar mijn kamer en pakte de andere tassen, en mijn koffer op. Het ging moeilijk, maar het kon er mee door. "Laat me je helpen." Hij was me blijkbaar gevolgd. "Nee, het gaat prima zo," antwoordde ik botter dan bedoelt. Ik hoefde zijn hulp niet, echt niet. Ik kon het wel alleen. "Doe niet moeilijk, laat me je helpen." Hij maakte aanstalten om een tas te pakken. "Nee ga weg." Ik vond dit behoorlijk irritant worden, als ik zei dat ik het zelf kon dan kon ik dat ook.

----

Eh, sorry dat ik het niet verder afmaakte maar een leuk programma begint nu haha sorry.

En sorry voor late update.

Next update: over drie weken ivm toetsen