I'm a mess

Hoofdstuk 6

Jill pov

''Jij ook een trekje?'' vraagt Abigail, ondertussen neemt ze zelf een trekje. Ik schud mijn hoofd, van binnen walg ik. Ik lees in mijn boek over de Griekse goden, maar kan mijn hoofd er niet bij houden. Ik klap het boek dicht, mijn gedachte zijn de hele tijd bij Cameron. Wat bedoelde hij ermee dat iedereen mijn naam wist? Ja, ik snap wel dat iedereen mijn naam weet na dat feestje. Maar toch niet iedereen? En wat me nog meer dwars zit is waarom hij zegt dat ik hem heb gezoend. Dat is toch bélachelijk? ''Waar denk je aan?'' vraagt ze, en doet het raam open en gooit haar sigaretje eruit. ''Nergens.'' zeg ik afwezig. ''Oké... ? Kom je vanavond ook mee naar het feestje?'' Ik kijk haar verbaasd aan. ''Het is nog maar dag één, een schooldag nog wel, en er is al een feestje?'' vraag ik ongelovig. ''Ja, goed geregeld toch.'' zegt ze. ''Ehm, nou .. nee. Maar ik kom niet.'' Ze rolt met haar ogen. ''Dacht ik al.'' mompelt ze en loopt naar haar kamer. Ondertussen ishet zes uur, en besluit ik maar wat te gaan koken. Ik loop naar ons mini-keuken, en trek de kasten open. Niets. De koelkast dan maar? Niets, helemaal niets. Op een bierflesje na. Dan maar boodschappen doen, wanneer Abigail weg is. Ik ga zuchtend weer op de bank in de woonkamer zitten, en Abigail komt binnen. Ze heeft een bordeaux jurk aan, wat chique maar toch leuk staat. Helaas is dat jurkje wel net tot over haar kont, dus als ze bukt zie je waarschijnlijk haar string of onderbroek. Haar inkijk is groot. En als ze zich even omdraait is haar rug bloot. Ze heeft rode pumps aan, en haar make-up zit perfect. ''Wat vind je ervan?'' vraagt ze. ''Het is wel mooi, maar té bloot én die inkijk is groot, en je jurk is te k-.. '' ze kapt me af. ''Hou maar weer op, ik vind het al goed dat je het mooi vindt.'' glimlacht ze. Ik glimlach terug. Ik zou nooit zo'n jurk aan doen, écht niet. ''Nou ik ga, liefje.'' zegt ze en geeft me een onhandige knuffel, waarschijnlijk omdat ik op de bank zie. ''Nou veel plezier.'' zeg ik gemeend. ''Nou dat zal ik zeker hebben.'' lacht ze en knipoogt. Ik ril even, ja vies plezier zeker. Ze doet de deur achter haar dicht, en het is opeens heel stil. Wat zal ik gaan koken? Spaghetti met een sausje? Lekker simpel. Ik pak mijn tas en portemonnee, doe mijn spijkerjas aan en mijn afgetrapte all-stars. Als ik de deur achter me dicht doe, doe ik hem ook nog even op slot, voor het geval dat. 

Na een kwartiertje gelopen te hebben, ben ik er eindelijk. Het is een klein, maar een gezellig supermarkt. Waarschijnlijk komen alle studenten hier. Ik pak een mandje, en loop door de schappen heen. Spaghetti, spaggethi, ha daar. Ik loop er naartoe, maar tot mijn ergenis is de spaghetti op de bovenste plank. Je hebt ook op de onderste planken spaghetti, maar mijn favoriet ligt boven. Ik probeer op mijn tenen te staan en hem te kunnen pakken. Bijna. Nee, ik kan er dus niet bij. Ik ben 1,66 , gelukkig groei ik nog wel. Alhoewel, 1,70 meter goed genoeg is. Ik probeer het nog eens, maar een hand is me voor. Ik draai me een kwartslag om en zie Cameron staan. Hoe toevallig. ''Kon je er niet bij?'' grijnst hij. ''Nee.'' zeg ik kortaf en probeer de spaghetti uit zijn handen te graaien. Hij doet heel kinderachtig, en houdt hem omhoog. ''Pak hem maar.'' daagt hij me uit. Ja dag, ik ga hier niet als een idioot staan springen. ''Ik kan ook gewoon een medewerker vragen om hem te pakken voor me.'' zeg ik. Hij zucht en geeft me de spaghetti. Dat ging makkelijk. ''Dankje.'' zeg ik. ''Waarom ben jij niet naar het feestje?'' vraag ik nieuwsgierig. Ik bedoel, iemand als hem gaat wel naar dat soort feestjes. ''Ik ga later, dan begint het pas écht.'' zegt hij en grijnst. Ik rol mijn ogen. ''Sure.'' zeg ik en draai me om. Ik doe de spaghetti in mijn mandje. ''En waarom ben jij er niet?'' vraagt hij. Opeens herinner ik me weer iets. ''Waarom zei je tegen je vriendinnetje dat ik je gekust heb?'' vraag ik en trek een wenkbrauw op. ''Omdat het me wel grappig leek.'' zegt hij schouderophalend. ''Grappig? Je vindt het grappig om iemands leven tot een hel te brengen?'' vraag ik. ''Dat is mijn hobby.'' antwoordt hij simpel. Wat een ego. Ik draai me om, en loop weg. ''Ga jij dan niet naar het feestje?'' vraagt hij. Ik negeer hem en loop door. Ondertussen pak ik alles wat ik nodig heb. Hij pakt mijn pols en draait me om. ''Nee.'' zeg ik droog. ''Hoezo? Je gaat het geweldig vinden.'' Ja vast. Ik loop richting de kassa, en gelukkig is het niet druk. Ik reken meteen af, en hij volgt me nog steeds. Wat is zijn probleem? 

Wanneer ik voor mijn kamerdeur sta, is hij er nog steeds. Dit begint me te irriteren. ''Wat doe je hier?'' snauw ik. ''Niks babe, ik weet nu wel je kamernummer.'' zegt hij. Ik zucht en doe de deur open, als ik hem dicht wil doen staat hij nog in mijn kamer. Ik frons en kijk hem aan. ''Eruit!'' roep ik. Zo koppig als hij is, blijft hij staat aan. ''Ik wil mee eten, ik heb al heel lang geen normaal eten meer gegeten.'' zegt hij als een idioot. Wat? ''Nee, ga weg.'' zeg ik geërgerd. ''Ik eet gewoon mee, klaar.'' zegt hij bot en springt op mijn bed. ''Ja joh, maak het je makkelijk.'' mompel ik in mezelf. Ik doe de deur dicht en loop richting de keuken. Ik ben gek, dat ik hem hier laat. Ik weet het, maar ik kan moeilijk schreeuwen dat hij weg moet. Straks klapt hij me nog? Nou, dan liever dat hij mee eet. Ik doe mijn haar in een slordige knot en begin aan de spaghetti.

Na dat alles klaar is loop ik richting de woonkamer met twee borden. Aangezien we geen eettafel hebben, maar wel een salontafel bij de bank en tv eten we maar daar. Ik haal nog glazen, vorken en een lepel. Ik neem de borden weer mee terug, want ik ben vergeten op te scheppen. Als ik dat heb gedaan loop ik terug. Waar is hij? Ik hoor de deur van mijn kamer open gaan, en zie hem in zijn zelfde kleren, alleen zijn zijn haren nat. Het ziet er wel schattig uit. Wow, wacht? Heeft hij gedoucht? In mijn badkamer, met mijn handdoek? ''Wat heb je gedaan?'' schreeuw ik. ''Gedoucht?'' vraagt hij en neemt plaats op de bank. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar sluit hem gelijk. Het heeft geen zin om hier tegenin te gaan. Ik ga maar ook zitten, naast hem maar probeer zover mogelijk te zitten. Hij zet de tv aan, op mtv music. Ik ben niet echt fan van tv kijken tijdens het eten, en al helemaal geen muziek. Hij neemt een hap. ''Dit is heerlijk.'' mompelt hij. ''Wat eet je meestal?'' vraag ik. ''Pizza, friet , hamburger, kippenvleugels en dat soort shit.'' zegt hij. ''Kun je zelf niet koken?'' vraag ik. ''Jawel, maar kost te veel moeite.'' Wat is hij lui zeg. ''Ik was wel af.'' zegt hij nadat we klaar zijn. ''Oh ja? Kan jij wel afwassen?'' vraag ik voor de zekerheid. Hij rolt met zijn ogen. ''Duh.'' Hij ruimt af en loopt naar de keuken. Een kwartier later komt hij terug. ''Dankje, Jill.'' zegt hij, en de manier waarop hij mijn naam uitspreekt doet me huiveren. ''Voor wat?'' Al weet ik dat dondersgoed, maar op de een of ander manier moet ik het uit zijn mond horen. ''Voor het mee-eten.'' zegt hij. ''Ik ga maar naar het feest.'' zegt hij en staat op. Oh, ja het feest. ''Mag ik je nummer?'' vraagt hij. ''Nee, hoezo?'' ''Omdat ik iedereens nummer heb.'' zegt hij simpel. ''Nou die van mij krijg je mooi niet.'' zeg ik vastbesloten. ''Ik regel je nummer wel.'' zegt hij. Ja dat gaat hem niet lukken, alleen Hailey en Abigail hebben hem. ''Doei.'' zeg ik kortaf. Hij reageerd niet en loopt weg. Dit was echt een rare dag.

******************

Hey, people. Ik heb 1.2K reads en vandaar een snelle update en een lange hoofdstuk. (:. Oh ja, ik heb een nieuwe kaft wat vinden jullie ervan?

Vote & Comment ~& follow . Thankyouuuu. Loveeeeee.