I'm a mess

Hoofdstuk 13

Jill pov

Ondertussen is er al een week voorbij, een week geleden sinds de 'break-up' tussen Abigail en Cameron, maar ook een week geleden sinds Cameron mijn leven probeerd te verpesten. Tenminste, dat zei hij. Niet dat ik tot nu toe resultaten heb gezien. Hopelijk zei hij het alleen maar omdat hij boos was. Tussen Abigail en mij is het een soort van goed, we praten wel. Maar je ziet, en voelt dat er spanning tussen ons hangt. Het liefst wil ik natuurlijk dat het weer helemaal goed is, het is dan wel mijn kamergenoot, plus een van mijn weinige vrienden. Zeg maar gerust, één van de twee. ''Wil je me helpen?'' Ik schrik, en draai me om. Abigail staat daar met een, als ik het goed zie, boek? Ik frons en kijk haar aan. Ze zucht. ''Ik moet een verslag maken, over een boek.'' Mijn frons wordt nog groter, als dat kan. Abigail? Een boek? Voor school? Er is wat goed mis. ''Abigail, zeg maar gewoon wat er is.'' 

Ze rolt met haar ogen. ''We kennen elkaar bijna een maand, maar je kent me nu al goed.'' grijnst ze. Ik grinnik. ''Oké, Cameron is weer bezig.'' 

Wat?

''Waar mee bezig?'' Ik snap niet waar ze het over heeft. ''Met meisjes.'' ''Hoe bedoel je?" ''Hij neemt meisjes weer voor een dag.'' 

Dat is beter uitgelegd. ''Oh, en het probleem is?''  En dat was echt een idioot vraag. ''Het probleem is, dat ik daar niet tegen kan. Je snap het toch wel?'' Ik knik, tuurlijk snap ik haar. Zij is op Cameron, maar Cameron neemt andere meisjes. ''Hij is gewoon een ...'' Ik probeer de juiste woorden te vinden, maar het lukt niet. ''Asshole.'' vult Abigail mij aan. ''Juist, bedankt.'' zeg ik sarcastisch. ''Waarom scheld je überhaupt niet?'' 

''Omdat het .. verkeerd is. Plus, ik heb er geen reden toe.'' ''Tuurlijk wel, zeg gewoon Cameron is een asshole. Dat lucht af en toe op. Geloof me, als jij nu zegt dat Cameron een asshole is, word ik al vrolijker.'' 

Ik rol met mijn ogen en zucht, als zij er gelukkiger van wordt..

''Cameron is een asshole.'' mompel ik. ''En? Dat voelt toch goed?''  Het is verkeerd, maar ik kan niet ontkennen dat het goed voelt. Het voelt echt als een opluchting. Het rare is, waarom is het eigenlijk voor mij een opluchting? Ik bedoel, Cameron is dus een .. asshole. Maar, god. Nu ga ik met asshole schelden. Fijn. ''Bedankt, nu heb ik asshole de hele tijd in mijn gedachten.'' Ze glimlacht breedt. ''Nou, ik ben er blijer van geworden. En je mag af en toe wel eens de waarheid zeggen.''

''Maar dat doe ik altijd.''

''Niet.''

''Wel.''

''Niet.''

''We-..''

Ik word afgekapt door een meldingsgeluid van mijn telefoon. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een nieuw 'whatsappje' heb. Cameron. Gefrustreerd kreun ik. ''Wie is het?''

''Cameron.''

''Oh.''

''Ja.''

"Lees.''

''Oké.''

Ik open het berichtje. Hi Jill, vannacht twaalf uur gezamenlijke ruimte. Kom je niet? Dan kom ik je persoonlijk ophalen, dat wil je toch niet meemaken? - Cameron

Mijn gezicht verhard, en mijn hart begint sneller te kloppen. Abigail kijkt me bezorgd aan. ''Wat? Lees het voor.''

Ik slik, en begin met lezen.

''Hi Jill, vannacht twaalf uur gezamenlijke ruimte. Kom je niet? Dan kom ik je persoonlijk ophalen, dat wil je toch niet meemaken? Cameron.'' lees ik met een trillende stem voor.

Abigail kijkt kwaad, écht kwaad. ''Die klootzak! Wat bezielt hem!'' schreeuwt ze boos, en ik kijk haar geschrokken aan. ''Je gaat vannacht naar de gezamenlijke ruimte.'' zegt ze opeens serieus.

''Wat? Nee, dat wordt mijn dood.''

''Je gaat.''

''Nee.''

''Ik heb een plan.''

''Wat?''

''Dat zie je wel.'' en ze begint te grijnzen.

***

Hi.

Ik upload niet zo snel omdat ik in de toetsweken zit, dus kom svp niet zeuren dat ik sneller moet updaten. Ik weet zelf dat ik moet updaten, maar school gaat voor, het bepaald mijn toekomst. Ik hou van jullie, en ik probeer altijd tijd vrij te maken. Maar als het eenmaal niet lukt dan lukt het niet, jullie zijn niet de enigste die teleurgesteld zijn als ik niet sneller update. Dat ben ik ook. Oh, en voordat iemand straks gaat schrijven waarom ik boos ben. Ik ben niet boos op jullie, maar als mensen dat soort berichten sturen, dan denk ik de hele tijd aan jullie en kan ik me niet concentreren op mijn leerwerk. Want dan voel ik me super schuldig dat jullie zo lang moeten wachten. Ik ben nu echt niet op iemand boos, en jullie zullen sowieso de laatste zijn op wie ik boos zal worden. Ik hou nog steeds van jullie, net zoveel als een cupcake etende regenboog eenhoorn (Nee grapje, zelfs meer :D) . 

ILOVEYOUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU KUSJES KUSJES KUSJES. En wees niet bang om een gesprek aan te gaan, ik reageer nooit bot, gemeen etc. Komt het zo over? Het was dan niet mijn bedoelingg .... bijna herfstvakantie yaaayy

sorry voor lange a/n