"Ne saçmalıyor bu sikim sonik not? Bunu yazanın Hyunjin olduğuna inanmıyorum!"
Sabah uyandığımda kucağında uyuduğum bedenle karşılaşmayı beklerken kanepede uzanırken uyanmıştım, eh tabii masanın kenarına bırakılan notu da unutmamam gerekiyordu.
Her ne kadar saçmalık olduğunu düşünsem de bu saçmalık gerçek olmuştu, Hwang Hyunjin kendi evinde beni resmen terk etmişti. Üstelik aptal bir kağıt parçasıyla!Elime aldığım notu okur okumaz Jisung ve Minho'yu aramıştım, çünkü notu okuduktan sonra kendime gelmem epey zaman almıştı. O kadar aptalca bir nottu ki uzun bir süre için düşünme yetimi kaybetmiştim.
Jisung ve Minho kısa sürede yanıma geldiklerinde notu direkt onlara vermiştim, onlar bile bu yaşadığım saçmalığa gülüyor ve anlam veremiyorlardı."Hyunjin neden böyle bir şey yapsın ki? Sen demedin mi beni iki sene sevmiş diye, seni öylece terk etmesi saçmalık olur."
"Nesi mantıklı ki?"Şu an ağır basan duygum sinir ve öfkeydi, aslına bakılırsa bu iki duygunun asla bitmemesini istiyordum. Çünkü onlar beni terk edince yerini üzüntü ve pişmanlık alacaktı, bunu şimdilik hiç ama hiç istemiyordum. Ağlamak istemiyordum.
"Minho, Hyunjin'i arayabilir misin?"
"Tabii Jisung'ım- yani Jisung."Minho hyung telefonunu alarak odada turlamaya başlarken Jisung'ın elindeki notu alıp içimden tekrar tekrar okudum, nereden bakarsam bakayım mantıksızdı.
~
Innie aslında amacım seni bir gece daha mutlu edebilmekti ama sonda yine her şeyi elime yüzüme bulaştırdım, cidden beni nasıl sevebildin ki?
Her neyse öncelikle bu yaptığım şey için çok çok çok özür dilerim ama bunu yapmam gerekiyordu, sadece sorgulama ve benim için bir şeyler yapma, tamam mı? Ayrıca lütfen üzülme, seni seviyorum.~
Histerik bir şekilde sırıttım, gözlerim tekrardan dolarken istediğim tek bir şey vardı; Hyunjin'in şu kapıdan içeriye girip her şeyin şaka olduğunu söylemesini diliyordum.
•••
Hyunjin'in geride bıraktığı bir notla gidişinin ardından bana bir sene gibi gelen bir saat geçmişti. Minho hyung Hyunjin'i sürekli arasa da sonuç hep aynıydı, Jisung da çok geçmeden Chan, Felix, Changbin ve Seungmin'i aramıştı. Herkes burdayken; bir yandan beni mutlu edecek şeyler yapmaya çalışırken bir yandan da Hyunjin'in nereye gitmiş olabileceğini düşünüyorlardı, tanrı biliyor ya hiç kimsenin bir fikri yoktu.
"En az elli kere aradım ama açmıyor."
Minho hyung pes ederek Jisung'ın yanına oturdu, ben ise yorgun gözlerimi dinlendirmek adına geriye yaslanarak gözlerimi kapattım.
Neden gitmiş olabileceğini kafamda tartıp tartıp duruyordum ama mantıklı tek bir sonuca bile ulaşamıyordum. Onu sıkmamaya özen gösteriyor ve sürekli onunla vakit geçirmeye çalışıyordum, yapmamı istemediği bir şey olursa ona saygı duyuyor ve bazı konularda alttan alıyordum, en önemlisiyse ona olan sevgimi hiçbir zaman ondan gizlemiyordum. Ancak şimdi bu şekilde terk edilmek bana kendimi sorgulatıyordu. Hatalı olan benmişim hissi yavaş yavaş üzerime çöküyordu.
"Daha fazla düşünme ve gidip biraz uyu Jeongin, biz onu aramaya devam edeceğiz."
Chan hyungun söylediklerini onaylayarak koltuktan kalkıp odaya girdim. Normal zamanda bu odaya girdiğimde burnuma gelen koku hep Hyunjin'in parfüm kokusu olurdu, çünkü genelde resmen parfümle yıkanırdı. Ben de buna söylenip dururdum ama bu bir yerden sonra bir çeşit espri hâline gelmişti, ancak şimdi o koku yoktu. Ne ağır parfüm kokusu ne de sinirlenip söylenebileceğim Hyunjin...
Gözüme akın etmeye çalışan yaşları ittirerek Felix'in topladığı yatağa kendimi yüz üstü atıp gözlerimi kapattım, amacım uyumak falan değildi.
Sadece biraz kafamı toparlamak istiyordum.Dün gece hiçbir şey yokken bir anda çekip gitmesiyle tamamen sarsılmıştım, üstüne üstlük yazdığı saçma not daha da sinirlenmeme ve duygularımı kontrol edememe neden olmuştu. Hem üzgündüm hem sinirli.
Yatağa damlayan yaşları silip yorganı sıkıca kavradım, aklıma dolan tonlarca düşünceyi uyumadan unutmam imkansızdı. Durmadan akan gözyaşlarını umursamadan ve sıkıca tuttuğum yorganın bile canımı yakmasını göz ardı ederek kendimi yavaş yavaş uykuya teslim ettim. Unutmam için üç farklı seçenek vardı ama ben en masum olanını seçmiştim. En acısız olanını.
●●●
Bombayı saldım arkadaşlar sonumuz hayırlı olsun
Birkaç bölüm kısa kısa ilerlemeyi düşünüyorum ama benim sağım solum belli olmuyor :')
ŞİMDİ OKUDUĞUN
apathetic - hyunin
FanfictionKüçük yaşta yaşadığı travmadan ötürü tüm hisleri yok olan Jeongin, eğlenemeyeceğini bile bile gittiği bir partide onunla tanıştı, Hyunjin ile. @hyuninsmenu -130321-