apathetic - hyunin

<13>

"İki sene boyunca peşindeydim ama senin asla haberin olmadı, kimsenin olmadı. Tanıştığımız gün Jisung bana senin geleceğini söylediğinde deli gibi heyecanlanmıştım. Kısacası Yang Jeongin, eğer hiç tanışmasaydık sen bana asla yabancı olmayacaktın."

Gözümden akan yaşı elimin tersiyle silip kafamı ağacın gövdesine yasladım. Her şey o kadar oturmaya başlamıştı ki, tuhaf hissediyordum.
O gün de hissedebilmiştim ama anlayamamıştım, Hyunjin'le ikinci tanışmamda bunun anca farkına varabilmiştim.

Bir yandan mutlu bir yandan da üzgündüm.
Mutluluğumun sebebi oldukça açıktı; Hyunjin'in benden uzun süredir hoşlanması mutluluğumken sebebini bilmeden üzgündüm. Bir şeyler hâlâ kafamda oturmuyordu ama bunun Hyunjin'le değil, kendimle ilgisi vardı.

Başımın ağrıdığını hissettiğimde -ki bu ilk kez oluyordu.- başımı Hyunjin'in omzuna koyup bir süre öylece kaldım.

"Yani, şimdi ne olmasını istiyorsun?"
"Benimle olmanı istiyorum. Bencilce mi olur?"

Ben kendimi bencil sanarken onun da kendini öyle sanması komikti. Neredeyse seni kullanacaktım aptal.

"Hyunjin."
"Hm?"

Başımı omzundan kaldırıp ona baktım.

"Sahile ve barınağa gittiğimiz günü planlamış mıydın? Ayrıca hislerim olmadığı için sarhoş da olamıyorum, kusmamı bahane edip gömleği mi giydirdin?"

Fazla zeki olduğumu onun gözleriyle anladım. Mahçup olmuştu.

"Her şeyi plânlamıştım, üzgünüm. Ama bunu senden faydalanmak için değil, seni çok sevdiğim için yaptım. İki sene boyunca sabah hayalin bana eşlik ederken gece de rüyama giriyordun."

O gülümserken ben onun aksine gülümsemekten uzaktaydım. Bunu üzgün veya sinirli olduğum için yapmıyordum, kalbimin ne istediğini bildiğim için yapıyordum. Onu dinleyecektim, bu sefer duygularımı kullanabilirdim.

Ellerimi Hyunjin'in omzuna koyup ondan ve ayaklarımdan destek alarak yükseldim, başka türlü aramızdaki dokuz santimlik mesafeyi kapatıp onu öpemezdim.
Amacım sadece ufak bir öpücük kondurmaktı ama geri çekilmeme izin vermeyip öpücüğü derinleştirdi.

Dudakları alt dudağımı kavrarken bazen yalıyordu ve bu çıldırmama neden olabilirdi. Hyunjin'in dudaklarına sonsuz zaafım vardı.

Ellerini belimle buluşturup beni kendisine çektiğinde fazlasıyla yorulduğumu fark ettim, ayak ucumda daha fazla duramıyordum ama Hyunjin duracak gibi değildi. İki senenin acısını şimdi mi çıkartıyordu?

Dudaklarımızı sesli bir şekilde ayırdıktan sonra nefesimi düzenlemek için ağaca yaslandım ama kollarını belimden çekmemesi onu daha fazla hissetmek istememi sağlıyordu. Gözlerine baktığımda onun da benden farkı olmadığını görmek gülümsetmişti.

"Çekilmek istemezdim ama ayaklarım ağrıdı."

Bir eli belimdeyken öteki elini çeneme attı ve yüzlerimizin yakınlaşmasını sağladı, belimdeki elini de sıkınca alt taraflarımızın birbirine değmesine neden oldu. Düşüp bayılmazsam bu hislerle, ölecektim.

"Yorulma o zaman."

Tekrardan dudaklarımı öpmeye başladığında daha hızlıydı, ayrıca elleri kesinlikle sakin değildi.

Dudaklarım acısa da hızlı hareketlerine karşılık vermeye başladım. Dudaklarımın üzerinde hissettiğim baskıyla ağzımı araladım ve dilinin varlığını kabul ettim.
Bir eli belimden açıklık oluşturup pijamamdan içeriye girince gelen soğukluk hissiyle ona yaklaştım. Vücutlarımız neredeyse yapışıktı ve ikimiz de iyi durumda değildik.

Dilini dudaklarımın arasına alıp emdiğimde ağzından çıkan inlemeye engel olamamıştı. Sesi çok güzeldi.

Belimdeki elleri kalçamı buldu ve kendine iyice yasladı. Durmamız gerekliydi, ilkimin dağ başında gitmesini istemezdim.

"Hyunjin duralım."

Geri çekildiğimde Hyunjin'in şişmiş ve kızarmış dudaklarıyla birlikte dağınık hali gözüme fazla cezbedici gözükse de kendimi tutup ona bakmaya devam ettim.

"Pekâlâ, üşüyor musun?"

Kısa kollu giyindiğimi kesinlikle unutmuştum ama az önce bulunduğumuz durumdan ötürü de unutmuş olabilirdim. Öyle sıcak bir anda üşümem saçma olurdu.

"Sanırım biraz."
"Eve gitmek ister misin?"
"Harika olur."

Yaslandığım ağaçtan birkaç adım uzaklaştıktan sonra Hyunjin'in bana uzattığı elleriyle yerimde kaldım. Ona baktığımda gülümsüyordu.

"Eğer şimdi tutarsan bir daha asla bırakmana izin vermem."

Mesaj alınmıştı.
Uzattığı elini kendi elimle kavradım ve yürümeye devam ettim.
Bana göre hava hoştu.

●●●

1k okumaya ulaşmışız şu an ağlamamak için zor duruyorum :')

Tüm okuyuculara çok çok çok teşekkür ederim, ilk bölümü yayınlarken o kadar arada kalmıştım ki ama şimdi bu rakamları görmek bile beni mutlu etmeye yetti, hepinizi çok seviyorumm ♡

Ayrıca hadi koşup kingdom performansına stream kasın hadi aisjxjakdjx