Kapıya biri yaklaşıyor.
Uyan Hyunjin! Kapıda biri var.
Gözlerimi zar zor açtıktan sonra dün gece sızıp kaldığım koltuktan yavaş hareketlerle ayaklanıyorum. Yavaş ve sessiz adımlarla kapıya yaklaşıyorum. Kapı tıklatıldığında irkilerek geriye doğru adımlarımı atıyorum. Ne yapacağım diye düşünürken biraz sonra tanıdık bir ses duyuluyor.
"Hyunjin? Orada mısın?"
Uzun zaman sonra duyduğum sesi zihnimi bulandırıyor. Ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum ve lanet olası Hyun ağlayıp duruyor. Daha fazla dayanamadığım için elime aldığım ufak bibloyu Hyun'un olduğu yere fırlatıp bağırıyorum.
"Sikeyim kes sesini!"
"Hyunjin!"
Endişeyle kapım çalındığında kendime geliyorum ve yaptığım şeyi fark ediyorum.
"Hyunjin iyi misin?"
Kapıya yaklaşıp sırtımı kapıya yaslıyorum ve gözlerimi kapatıp derin nefesler alıyorum.
"Neden buradasın?"
Bir sessizlik oluşuyor. Kapıya bir şeylerin sürttüğünü belli eden bir ses duyuyorum. Yüksek ihtimalle o da sırtını kapıya yaslamış benim gibi oturuyor.
"Gitmişsin... Doktora."
Kısıkça konuşuyor ama bu sessizlikte onu fazlasıyla net duyuyorum.
"Evet, bir sike yaramayacağı belli ama gidiyorum."
Dalga mı geçiyorsun? Niye gidiyoruz o zaman?
Yanıma oturmuş bana söylenen Hwang'a gözlerimi deviriyorum.
"Öyle söyleme. Doktor Bang alanında uzman birisi. Sana yardım edecek."
Alanında uzmansa sana yardım etsin, aptal çocuk.
Susuyorum. Konuşmak anlamsız geliyor. Jeongin'in burada kapımda olması anlamsız geliyor. Hâlâ bu evin içinde ölüp gitmemiş olmam anlamsız geliyor. Her şey anlamsız geliyor.
"Teşekkür ederim Hyunjin."
"Ne için teşekkür ediyorsun?"
Derin bir iç çekiyor.
"Çabaladığın için."
Cevap vermiyorum yine. Cevap vermek için düşünmeye bile çabalamıyorum.
"Sanırım gitsem iyi olacak. Sesini duyduğuma böylesine sevineceğim hiç aklıma gelmezdi."
Ayaklandığını anlıyorum ve ben de ayaklanıyorum sanki onu yolcu eder gibi. Hiçbir şey söylemeden öylece duruyorum kapının önünde. Ve sonra biraz önce uyuduğum koltuğa gidip yok olabilecekmişim gibi kendimi küçücük hale getirip biraz göz yaşı döküyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
save me from myself | hyunin
Fiksi Penggemar"benden geriye bir tek bu içi is karası sayfalar kalacak, onları da yakacaklar. yaksınlar."