Aaaaaahahahahaha!
AHAHAHAHAHAHAHAHAHA!
Sevgili dostum, dostuum Hyunjin... Hyunjin!
Beni iyi dinle seni sikik herif!
Asla ölmeyeceğim, asla, asla, asla!
Huzursuzca gözlerimi etrafta gezdiriyorum. Beyaz duvarlar hastalara huzur veya güven versin diye yapılmaz mıydı?
Yanıbaşımda duran Jeongin bile biraz olsun huzurlu hissetmemi sağlamıyor.
Korkuyorum.
Kaçıp gitmek istiyorum.
Çünkü buraya ait değiliz! Beni dinle!
Dinliyor musun?
Hayır. Seni dinlemeyeceğim Hwang, hayır, hayır.
Beni dinleyeceeeksin.
Baksana herkes seni nasıl izliyor. Seni öldürmek için buradalar. Bizi öldürmek için buradalar.
Bunların hepsi bir oyun!
Gözlerimi etrafta gezdirmeye devam ederken birkaç kişiyle göz göze gelmem beni çıldırma derecesine getiriyor.
Jeongin derin soluklarımı farkettiğinden endişeyle beni izliyor. Eli elime doğru hareketleniyor.
"Dokunma!"
Hızla yerimden kalkıp çıkışa doğru koşuyorum. Jeongin'in çaresiz bağırışları kulaklarıma ulaşıyor.
Evet dostum evet! Kaç!
Biz bir takım olduğumuz sürece biiizi öldüremezler!
"Sus, sus, sus!"
Çok yakınımdan hızla geçen araba ile donup kalıyorum. Birkaç adım sesi ile Jeongin yanıma ulaşıyor.
Araba.
Ölecektim.
"Hyunjin! Hyunjin bana bak. İyisin tamam mı? Sana hiçbir şey olmayacak."
Sadece öylece ona bakıyorum. Konuşma yetimi, hareket etme yetimi kaybetmiş gibiyim.
Ben öylece dururken o kendi kendine endişe ile söyleniyor.
"Ya çarpsaydı, ya çarpsaydı? Ona yetişemezdim. Tanrım."
Endişeli gözleri bedenimi kontrol ediyor.
Oysaki sorun tamamiyle içimde, zihnimi ele geçiriyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
save me from myself | hyunin
Fanfic"benden geriye bir tek bu içi is karası sayfalar kalacak, onları da yakacaklar. yaksınlar."
