Odada biri var.
Gecenin ortasında korkuyla uyanıyorum.
Tedirgin bir şekilde odamı inceliyorum. Hiç kapatmam uyurken odamın ışığını. Hep açıktır girip çıktığım odaların ışıkları akşamları. Her şeyi net görmeliyim aksi halde savunmasız kalırım.
Çık yataktan biri var.
Gözlerimi kırpmadan yavaş yavaş ayaklanıyorum. Gözlerim odanın içinde dört dönüyor. Korkunun ciğerlerime doğru yayılmaya başladığını hissediyorum. Bir süre sonra büyüyecek ve bir beden halini alacak. Elimi kolumu bağlayacak hareket etmekte zorlanacağım.
Odadan çık.
Hızla çıkıyorum ardıma bakmadan. Işıkları açık olan odalara bakıyorum göz ucuyla. Korku bedenimi kovalıyor ardımdan. Kahkahalarını duyuyorum sanki.
Mutfak! Mutfak da bıçak var!
Mutfağa girdiğim anda elime tezgâhtaki bıçağı alıyorum. Ellerim titriyor, bıçağı düşürüyorum. Öyle savunmasız hissediyorum ki kendimi, mutfağın bir köşesine sıkışmaya çalışıyorum.
Evde kimsenin olmadığını kavramam uzun zaman alıyor. Karanlık gecenin yerini hafiften aydınlanmaya başlamış bir gökyüzü almaya başlıyor. Derin nefesler alıyorum sakinleşmek için. Olduğum yere çöküp ağlamaya başlıyorum.
Çok yoruldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
save me from myself | hyunin
Fanfiction"benden geriye bir tek bu içi is karası sayfalar kalacak, onları da yakacaklar. yaksınlar."
