Söylesene, yerdeki kanı, evdeki sessizliği, kan sıçramış çerçeveleri!
Anlatsana ona!
Gözlerimi kapatıp Hwang'ın bağırışlarını ve Hyun'un hıçkırıklarını duymamak için direniyorum.
Fakat ben direndikçe desibeli daha da yükseliyor, kulaklarım çınlıyor ve beynim patlayacakmış gibi hissediyorum.
"Hyunjin?"
Doktorun sesi biraz daha yakınımdan geldiğinde gözlerimi açıyorum. Bedenim tir tir titriyor.
"İstersen sonra devam edelim?"
Anlat ve bitsin. Anlat ve bitsin.
Nasıl biter ki? Geçmişi silebilecek mi sanki anlatmam? Yerdeki cansız bedenler tekrar can bulacak mı? Hayatsız bir şekilde geçirdiğim o seneler gelecek mi?
Ne önemi var. Anlat ve bitsin.
Başımı iki yana sallıyorum doktor başını sallayıp karşımdaki koltuğa oturuyor.
"Sanırım seninle konuşuyorlar, ne söylüyorlar sana?"
Dudaklarımdan istem dışı bir kıkırtı çıkıyor.
"Hwang, senin işe yaramaz bir sikik olduğunu söylüyor."
Hafiften gülümsüyor.
"Peki, Hyun ne söylüyor?"
Biraz duraksayıp Hyun'un sesini dinliyorum.
"Ağlıyor. Sürekli ağlıyor. Hwang'ın konuşmasından daha rahatsız edici."
Doktor Chan başını sallayıp geriye yaslanıyor.
"Bana büyüdüğün evden bahseder misin Hyunjin?"
Gözlerimi doktorun gözlerine sabitliyorum. Büyüdüğüm ev, pekâlâ. Biraz güzel şeyleri hatırlamanın bir sakıncası olmayacaktır.
"Çok büyük bir ev değildi, üç kişi için gayet uygun bir büyüklükteydi. Benim odam güneşi en çok gören konumdaydı."
Gülümsüyorum.
"Her sabah evden çıkmadan önce güzel bir kahvaltı yapardık, her akşam da yemeklerimizi yedikten sonra oyun oynardık ya da film izlerdik."
Doktor gülümseyerek beni dinlerken bir yandan da kucağındaki deftere notlar alıyordu.
"Ne kadar sıcak bir ortam."
Doktorun söyledikleri ile gülümsüyorum.
O sıcak ortam cansız bedenlerin soğukluğu ile morgtan farksız oluyor sayın siktiğimin doktoru, ama senin anlayacağını sanmıyorum.
Ve gülümsemem siliniyor. Bunu fark eden doktor tam bir şeyler soracağı sırada odanın kapısı çalınıyor.
"Efendim, seansımız bitmek üzere diğer hastanız dışarıda bekliyor."
Doktor başını salladığında görevli kapıyı kapatıyor. Oturduğum yerden kalkıp doktor ile konuşurken kenara koyduğum ceketimi giyiyorum.
"Tekrar geldiğin için teşekkür ederim Hyunjin. Haftaya aynı saatte bekliyorum."
Başımı sallayıp yavaş adımlarla kapıya ulaşıyorum ve odadan ayrılıyorum.
***
Fazlasıyla yavaş ilerleyen bir kurgu.
Hyunjin'in doktor ile görüşmeleri bizi korkusunun temeline götürecek.
Hyunjin iyileşecek mi? Orası meçhul.
Umarım beğenirsiniz, iyi geceler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
save me from myself | hyunin
Фанфик"benden geriye bir tek bu içi is karası sayfalar kalacak, onları da yakacaklar. yaksınlar."
