37.Bölüm

30.8K 2K 988
                                    


Merhabaa.200 Bini geçmişiz çok mutludum. Destek olan herkese sonsuz teşekkür ederim..💙💙

Kitap ismi çoğunlukla Geç Doğan Güneş dendi o yüzden yeni ismimiz bu. Yaman'ı da aynı şekilde o sarılı çocuğu yapacağım ama beğenmeyeler hayalindekiyle devam edebilir.💙💙

Bir de kapak mevzusu var. Ben yapamıyorum ama yapan varsa yazsın lütfen bana. Olmazsa da başkasına yaptıracağım artık.. 💙💙

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum... 💙

İyi okumalar...

Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki, hem de hiç tanımadığımız insanlarla, tek bir sözcük bile konuşmadan, birdenbire, tek bir bakışla ilgilenmeye başlayıveririz..
SUÇ VE CEZA/ DOSTOYEVSKİ

"Neyi söyleyeceksin?"

Yaman'ın bakışları arkama kayarken battı balık yan gider hesabı bende arkama döndüm.

Polat abim çatık kaşlarla bize bakıyordu. Al işte sinirliydi hâlâ.

"Size soruyorum?"

Boğazımı temizledim. "Abi sana bir şey söyleyeceğim ama sakin olacaksın"

Kaşları iyice çatıldı. Ama ben ne diyorum sen napıyorsun.

Yaman "ben çıkayım" deyip kapıya yöneldi. Kalsaydın.

"Dur dur sende dur. Sende biliyorsun değil mi söyleyeceği şeyi. Ulan daha iki gün oldu siz tanışalı senin bilip benim bilmediğim ne olabilir?Neyi bu adama söyleyip bana söylememiş olabilirsin ki. "

Arkadaşlar Polat Atabey sinirlenince normalden daha uzun konuşuyor. Kesin bilgi yayalım.

"Tesadüf diyelim." Yaman'ın dediğine kafa sallarken abim hâlâ bir cevap bekliyordu.

Kolundan tutup sandalyeye oturttum. Telefonumdan attığı mesajları açıp abime uzattım.

Okudukça bakışları daha da kararırken istemsiz birkaç adım geriledim. Eliyle telefonu sıkarken sinirli bakışları beni hedef aldı.

"Sen bunu benden nasıl saklarsın?" Dişlerini sıkarak sorduğu soruyla yutkundum.

"Saklamadım. Söyleyecektim gerçekten. Sadece vakit olmadı."

Öyleydi ama vakit olmamıştı. 'Söylemek istesen ilk mesaj attığında söylerdin' diyen iç sesime hak versemde amacım saklamak değildi.

Önemsememiştim belki de.

Birkaç saniye yüzümü taradı.

"Sen.. Trabzonda mesaj gelince bu yüzden gerildin değil mi?"

Bir şey demedim. Anlamıştı zaten. Ayağa kalkıp tek eliyle yüzünü sıvazladı.

"Bak seni anlıyorum. Yaşadıklarından sonra korktun söyleyemedin."

Sakin sesle konuşmasıyla rahatlayacakken bir anda bağırdı. İkizler misin abi ya.

"Sen dün bana kardeşinim ben senin dedin. Başıma bir şey gelse senden habersiz halletmeye çalışsam ortalığı yıkarsın dedin."

Demiştim değil mi?

"Yıkayım mı şimdi ortalığı!."

Yok böyle iyi.

Yaman içeriye ses gitmesin diye kapıyı kapatırken "ama seni anlıyorum dedin" diye mırıldandım masum bir sesle.

"Anlıyorum zaten."

GEÇ DOĞAN GÜNEŞ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin