GEÇ DOĞAN GÜNEŞ✓

18.Bölüm☀️

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

İyi okumalar💙

☀️

Karakoldan içeriye girdiğimizde ikinci kata çıktık. Geçen seferden bildiğim odanın önüne geldiğimizde kapıyı tıklatıp açtım.

Abim masasında dosya okurken bizim girmemizle kafasını kaldırıp dosyayı kapattı.

"Hoşgeldiniz."

"Valla Polat hoş bulup bulamayacağıma Derin konuştuktan sonra karar vericem artık."

Ben gözlerimi devirirken abim ayağa kalkıp yanıma geldi. Sarılıp yanağımı öperken gülümsedi.

Gamzesi yine kendini belli ederken parmak uçlarımda yükselip gamzesinden öptüm.

Yüzündeki gülümsemeyi silmeden geri yerine geçerken bizde Yavuz abiyle önündeki koltuklara oturduk.

İkiside bana bakarken derin bir nefes aldım.

"Ben odamda bi anahtar buldum. Daha doğrusu ölmeden önce abim vermişti ama ben unutmuştum. Bugünde tesadüfen buldum."

Yutkundum.

"Ne anahtarı peki bu?" Polat'ın sesiyle ona baktım.

"Bilmiyorum tek bildiğim.."Yavuz abiye döndüm.

"Sizin gittiğiniz dağ evinde bir yerin anahtarı."

"Nasıl yani?"

Yavuz abi anlamamış bir şekilde bakarken baştan açıklamaya başladım.

"Abim ölmeden önce bu anahtarı bana verip 'bana bir şey olursa bu anahtar sana yardımcı olacak' demişti."

"Öleceğini biliyor muydu yani?"

Polat'ın sorusuyla tüylerim diken diken oldu. Evet bende düşünmüştüm bunu ama başkasından duymak garip gelmişti.

Sorusunu es geçip devam ettim.

"O zamanlar anlamadığım için anahtarı almıştım. Ama abimin ölümünden sonra zaten uzun zaman kendime gelemedim. Sonrasında da unutmuşum."

Düşünceli bir şekilde bakıyorlardı.

"Acaba diyorum." Dememle bana döndüler.

"Akınla ilgili bir şeyler olabilir mi"

"Olabilir de olmayabilir de."

Yavuz abiye döndüm.

"Götürür müsün bizi oraya"

Yavuz abi ayaklandı.

"Tabiki hadi kalkın gidelim."

Polat da ayaklandı. "Derin sen gelmek istediğine emin misin? Biz halledebiliriz."

Yavuz abi de onu destekledi.

"Evet Derin. Boş bir eve gitmiyoruz. Semih.."

Duraksadı. "Semih'in birkaç eşyası olabilir."

Umutla baktım ona. Bunu dedikten sonra gitmemem mümkün müydü? Elimde abime ait hiçbir şey kalmamıştı.

O kadın ben eve gelene kadar dağıtmıştı bütün eşyalarını.

"Hayır geleceğim." Net çıkan sesimle derin bir nefes aldılar.

İkiside başını sallayıp onayladı. Karakoldan çıktık.

"Tek araba gidelim."

Abim Yavuz abiye kafa sallayıp onun arabasına yöneldi.

O öne geçerken arka koltuğa oturdum. Heyecanlanmıştım. Abimle ilgili bir şeyler bulma düşüncesi bile çok güzeldi.