Berdel : Zoraki Evlilik

Yalandan Bir Masalın Prensesleri

*****************************
Üzerimde gelinlikle bomboş arazide onun peşindeydim.
Azat Şadoğlu !
Bir berdelle zorla evlendiğim geçenlerde kabusumda gördüğüm adam.
Onun peşindeydim. Üstüm başım çamur arkasından bağırıyordum. Ama duymuyordu beni. Daha doğrusu duymamazlıktan geliyordu.
Ona o kadar bağlandımki...
Onun için Miran'dan vazgeçtim. Ama o hiç çıkarı uğruna sadece Reyyan için ortada bırakıp gidiyordu beni. Ben gözyaşlarıyla feryat ediyordum ona.

- Azaaat ! Bırakma beni !

-.......

- Neden ?! Neden ?! Cevap versene !

- ......

- Madem beni sevmedin ! Neden kandırdın beni ! Neden çektirdin bu acıyı bana ! Hayır ! Böyle susup gidemezsin ! Sana olan aşkımı harcayamazsın !

- .......

- Ben bunu haketmedim ! Azat... Dur artık dur ! Bırakma beni ! Azaaaat !

Azat birden kayboldu gözlerimin önünde. Ve ben ortada kaldım. Üzerimde beyaz gelinlikle yere attım kendimi. Gözlerimden şimdi ise istemsizce gözyaşları akıyordu. Sadece "Azat " diye sayıklıyordum. Ağlıyordum. Birde üstüne yağmur yağmaya başladı. Sırılsıklam oldum. Gözyaşları içinde şimdi kafamı göğe kaldırdım ve bağırabildiğim kadarıyla bağırdım.

- Seni asla ! Asla ! Ve asla affetmeyeceğim Azat Şadoğlu ! Affetmeyeceğim !

Gözyaşlarıyla yağmurun ortasında bıraktım kendimi. Pes ettim. Umudumu yitirdim.
Ve tam umudumu yitirdiğim o an yere uzandığımda güneş doğdu. Kuşlar cik cik cik ötmeye başladı. 
Ama umurumda değildi. Azat'ın bana yaptığı o kazık kalbime sapladığı o hançerden sonra hiç bir şey umurumda değildi. Ama bir el yine bana dokundu. Tanıdık kişi...
Oydu...

Ben acı içinde ona baktım. O da bana pişmanlıkla bakıyordu.

- A Azat...

- Geldim...

- Gittin...

- Ama bak geri geldim.

- Terkettin beni !

- Hayır etmedim ! Sadece aptallığıma yenik düştüm. Ama bak şimdi akıllandım. Geri geldim. Sana geldim. Asıl gönlümün sahibine geldim.

- Hayır... Hayır... Yine kandırıyorsun beni. Yalan söylüyorsun ! Çünkü sen beni terkettin ! Yine terkedeceksin! Ve yine kandırıyorsun beni ! Git ! Git tamam mı ?!

- Gidemem ! Sevdalı kadınımı bir kez daha yarı yolda bırakamam ! Sevdamı tekrar kaybedemem !

- Kaybettin bir kere beni ! Kaybettin ! Canım nasıl yandı sen biliyor musun? O yağmurun altında arkandan nasıl feryat ettim biliyor musun ?! Ama sen yine ardına bakmadan gittin ! Bıraktın beni !

- Biliyorum bir eşeklik ettim ! Ama bir daha yapmayacağım ! Bu sefer sana yemin ediyorum bırakmayacağım seni Gönül ! Çünkü ben aslında seni seviyorum ! Ben seni seviyorum ! Seviyorum !

Kelimelerini söylerken yankılandı. Yerde hâlâ uzanan ben başımda bekleyen Azat'a hâlâ ona karşı olan bitmemiş aşkımla baktım. İnanmak istedim. Umut verdi bana çünkü.
Ben boş gözlerle bakmayı bıraktım. Ağlayarak pişman olan Azat'ın uzattığı eli tuttum. O da bu sefer tuttu. Hatta sımsıkıca. Beni yerden kaldıran Azat'a karşı aynı gözlerle bakarken o bu sefer beni bırakmak yerine sımsıkı sarıldı.
Buna dayanamadım. Ondan koparmıyordum. Bana büyük bir kötülük etmiş olsada aşkıma karşı kıyamıyorum. Bende ağladım ve Azat'a sımsıkıca sarıldım. Bu sefer bırakmadı beni gerçekten.