Aynı adamı seven iki kadının hikayesi...
İki farklı aşiretin tek kız torunları onlar. Ve o ikiside aynı adama aşık. Ve o da Miran !
Ama Miran ikisindende nefret ermektedir. Bu nefret iki genç kadın için bir savaşa dönüşür. Birbirlerini tanımayan ik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlyada Dereli ( @cemrebaysel )
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yiğit Alkan ( @urazka )
Gönül'ün Dilinden Azat'a olan sinirimle şimdi Midyat sokaklarında koşturuyordum. Ayağımdaki topuklularla koşturdum meydana kadar. O kadar koşup kaçmadan sonra meydana varmıştım. Evlendikten ve yıllar sonra yeniden dışarıdaydım. Kafesinden kurtulmuş kuş gibi etrafa baktım. Ne tuhaf bir şeydi... Doğduğum büyüdüğüm şehri ilk defa özgürce görüyordum. Babaannem zamanında beni bir esir gibi tutarak büyüttü Konak'ta. Hiç bir zaman ne çarşıya annemle birlikte gönderdi ne de kendisiyle birlikte bir yere gitmeme... Her şeyime el koymuştu. Çocukluğuma el koymuştu. Her şeyimi benden çalmıştı.
Ben gözyaşları içinde odamda oturup ağlarken yaşıtlarım okula gidip okudu , sokaklarda özgürce oyunlar oynadı... Ben ise söz konusu şeref , namus , töre altında bir esir gibi büyüdüm o Konak'ta... Şimdi gözlerim dolu dolu geçmişte yaşadığım tüm işkenceler , eziyetler , dayaklar hayal ederek gökyüzüne , yolda geçen arabalara bakıyordum. O kadar dalmıştım ki...
Flashback 14 yıl önce Tam 7 yaşındaydım. Umutla odamdan pencereden dışarıyı izliyordum. Sokakta benim yaşlarımda erkek çocukları ve bazı fakir ailelerden kız çocukları vardı. Oyun oynuyorlardı. Ben üzülüyordum.Çünkü çok istiyordum yaşıtlarım gibi onlarla oynamayı. Şimdi bir fırsat bulup bende dışarı çıkacaktım.
Gözyaşlarımı silip konaktan çıkmak için odamdan sessizce ayrıldım. Hatta arka kapıdan kaçacaktım. Sessizce arka kapıyı bulduğumda çıktım Konak'tan. Dışarıyla ilk o zaman tanışmıştım. Tam özgürlük değildi bu ama özgür olabilmiştim ilk defa o gün. Dışarıya ilk adımımı attığımdaki o heyecan etrafımdaki insanlarca saçma olurdu , ama benim için çok özel andı... Ve babaanneme yakalanıp ondan dayak yemeden güzel anlar geçirmeliydim. Şimdi adımlarımı hızlandırıp Midyat sokaklarında koşmaya başladım. O kadar mutlu olmuştum ki , gözlerimde mutluluk saçılıyor , uzun saçlarım rüzgarın hafifçe esintisiyle sallanıyordu. Kollarımı açarak kafesinden kurtulmuş bir kuş gibi uçtum. O kadar sokaklara girmiştim ki kaybolmuştum. Ve sonra adeta yine bizim konağımız gibi koca bir konağın önüne gelmiştim. Burası Şadoğlu konağıydı... Yıllar sonra gelin geleceğim konaktı... kendi ayaklarımla geleceğime gelmiştim... Ama kapının önünde değildim. Sadece konağın bulunduğu sokaktaydım. Sokağın başında korumaların bulunduğu kapıya baktım. Korktum. Çünkü bizim konağın kapısının önünde onlar gibi korumalar vardı.
