Berdel : Zoraki Evlilik

Ebesini Bulmuş

( başlık için uygun ad bulamadım jsjsjsjsjs )

Harun'un Dilinden
Yaren'i kendime bağlamam için her şeyi yapıyordum. Bu sefer akla zarar bir şey yaptım. Ölüm numarası yaptım. Gözlerim kapalı halde iken Yaren'in ağzından istediğim şeyleri duydum. Ve daha fazla numarayı sürdürmek istemedim. Ansızın elimi tutan Yaren'in elini sıktım sanki tepki vermiş gibi.
Eğer birden açarsam gözlerimi Yaren uzak duracak benden. İşimi garanti altına almam için bunu yapmam şarttı.
Sanki  kalbim durmuşsa geri atmaya başlıyormuş gibi yapmaya çalıştım. Birden "hiiiiiii" diye soluk aldım. Yaren'de bir eliyle elimi tutmuş diğer eliyle saçlarımı okşuyordu. "Uyan" diyordu. Gülmemek için zor tutuyordum kendimi.

- Ohh gebermedin...

- Ya... Ya.Yaren...

- Kendine mi geliyorsun ? Oh şükürler olsun !

- Be beni bana bir şeyler sö söyledin sanki ?

- Ne söylemişim ?!

- Beni sevdiğini söylediğini duydum sanki...
( Hasta gibi konuşuyor )

- Ben ? Ha hayır canım. Söylemedim öyle bir şey...

- Yalan söyleme. Duydum ben. Bir insan bilinci kapalıyken sevdiğini duyarmış. Seven kişide gerçekten sevdiğine sesini duyururmuş.

- Ne ? Öyle bir şey mi var sahiden? İnanmıyorum buna.

- Yemin ederim var öyle bir şey... Yoksa şu an nasıl hayata döndüm ben ?

- Ne bileyim ya ?! Allah'ın mucizesi işte ! Benim sana söylediklerim boştu ! Gerçek değildi zaten ! Uyan diye demiştim ! Seni sevdiğim yok tamam mı ?! Hadi canım kalk !

- Üç kağıtçı seni ! Kocan burada ölüyor ! Sen beni kandırıyorsun hâlâ !

- Yav Harun tamam ölüyorsun diye korktum ! Ama sevdiğimden değil insanlıktan tamam mı ?! Yani... Seni. Sevmiyorum. Sevmiyorum evet !

- Elimi tutuyorsun !

- Yardım eli o ! Hadi kalk !

Yaren kalktı. Elimi çekerek yerde yatan beni kaldırdı.
Anlaşılan o ki o da numara yapmıştı. Ve bu durum numara yapmamı devam ettirmemi gerekiyordu. Bu yüzden yorgun haldeymiş gibi davranacaktım. Onu kendime çekmem için.

Sonra ben bayılır gibi yaptım. Yaren tuttu beni.

- Harun ? İyi misin ?

- Sayende kötüyüm ! Çok yorgunum Yaren ! Tek başıma ayakta duracak halim yok !

- O zaman dur ! Sana yardım edeyim bari ! Tek başıma gitmeyeyim !

Yaren kolumu omzuna aldı. Diğer koluyla belimi sardı. Bende kafamı Yaren'in omzuna koydum. Onun desteğiyle yola çıktık. Yürümeye başladık. Araba  kazasından sonra araba ve içinde ne var ne yok patladı. Telefonlarımızda dahildi. Hiç kimseye ulaşmamız mümkün değildi artık. En kötüsü yoldan birde bir tane bile araba geçmiyordu.

*
Şadoğlu Konağı
Gönül'ün Dilinden
Şu an ben aşağıda mutfakta değişmiş Azat'ın konuşmalarını düşünüyordum.
Aynı zamanda yemek yapıyordum. 
O kadar düşünmüştüm ki onu yaptığım yemeğin kaynayan suyu elime döküldü. Elim biraz yandı. Ve ben acıyla kıvrandım.

- Ahhh ! Ağğğ elim yandı !

Hemen elimi çekip yemeğin altını kısıp musluğun altına elimi koydum. Suyu açtım. Elim kıpkırmızı olmuştu bile. O sırada birde mutfağa Handan hanım geldi. Bir haftadan beri başımın etini yiyordu. Sürekli bana iş yaptırıyordu. Allah'tan her şeyi biliyordum ki pratikliğim sayesinde her şeyi yetiştiriyordum. O da beni düşürmeye çalıştığı için bana ağır şeyler yaptırıyordu. Ama ben her seferinde o ağır işleri halledip Handan hanımı mosmor ediyordum. Konaktakilerinde gözüne giriyordum.