-Psycho Psychiatrist-

3.Bölüm

-Psycho Psychiatrist-

Yazar: Gintoki

3.Bölüm

Chanyeol kafasına düşen şeyin kitap olduğunu fark ettiğinde hem rahatlamış hem de daha da sinirlenmişti. Nereden düştüğünü düşünürken kapının tıklatılmasıyla yerinden sıçradı. Saat kaçtı? Gelen kimdi? Son zamanlarda birine kötülük yapıp yapmadığını düşündü. Yoksa… Dükkandaki adam olabilir miydi? Dükkanına gelip yakasına yapışıp hakaretler eden birini öldürmek için uygun bir saat olduğu kesindi.

Ne yapmalıydı.Dışarıdan geldiği için sigarasının ateşi yüzünden onu fark etme olasılığı yüzde yüzdü. En iyisi kapıyı açıp arkasına saklanmaktı. Kör gibi zifiri karanlıkta yürürken başına düşen kalın kitapla kapıya doğru yalpalıyordu. Kapı tekrar çaldı. Chanyeol iyice gerilmişti. “Dükkandaki adam aşağıdan kitabı kafama fırlatabilir mi acaba? 

Kafamı nişan alması muhtemel sigaramdan kafamın yerini tahmin etmiş olabilir. Ama o sırada külümü döküyordum?” gibi düşünceler Chanyeol’ün aklını meşgul ederken kapı ısrarla bir kere daha çaldı.

Gelenin silahlı olabileceği ihtimaline karşı kapıyı açar açmaz kitabı kafasına indirmeye karar verdi. Kapının ne tarafında durduğunu öğrenmek için delikten baktı. Bir kez daha salaklığına hayret etti. Apartmanın koridoru zifiri karanlıktı. E tabi öldürmeye geldiğin adamın “hey! Bak ben tam burada duruyorum” demesi saçma olurdu. Körlemesine kitabı savurmak için hazırladı kendini. Uzun boyu işe yarayabilirdi. Bir elini kapının koluna konumlandırdı.

Diğeriyle de kitabı sıkıca kavradı. Hızlıca kapıyı açtıktan sonra kitabı iki eliyle kavrayıp boylu boyunca kitabı savurdu. Hızla boşlukta ilerleyen kitap hiçbir şeye isabet etmedi. Ne yapmıştı? Katil neredeydi? Ölmüş müydü? Çoktan vurulmuş muydu? Farkında olmadan sıkıca kapattığı gözlerini açtı. Hareketiyle yanan sensörlü lamba bugün üçüncü kere şok dalgasını vücudunu ele geçirmesine davetiye çıkardı. 
Sıkıca kavradığı kitap, açık ağzı ve gözleriyle şaşkınca karşısında duran küçük bedene bakıyordu. Küçük beden de saldırıya uğramanın vermiş olduğu şokla aynı tepkileri veriyordu.

Küçük beden kendini toparlamayı başaran ilk kişi olup Chanyeol’ü aşıp içeri girmişti. Chanyeol ise nefesi düzene girene kadar kıpırdayamamıştı. Beyni eski hızına kavuşunca arkasına dönüp “ne işin var burada senin?!” diye sorup kapıyı kapattı. Cevabı aydınlıkta duymak istiyordu bu kadar karanlık ona bile fazlaydı. Işığı açtı.

-İnsanlık yapıp özür dilemeye gelmiştim ama resmen ölüm tehlikesi atlattım.

-Tekrar soruyorum. Ne. İşin. Var. Burada?

-Beni öldürmeye çalıştığın kitabımı almaya geldim.

-Aptal mısın? Bu saatte karanlıkta kitap okuyorsun bir de yetmezmiş gibi kafamı parçalayacak şekilde düşürüyorsun!

-Özür dilerim tamam mı? Su içmek için mutfağa gitmiştim. Kitabı balkonun kenarına koymuştum o kadar uçta olduğunu bilmiyordum almaya çalıştığımda tutamayıp düşürdüm. Bir şeyin var mı?

Karşısındaki küçük beden açıklamasını yaparken daha çok bağırmaya hazırlanan Chanyeol son soruyla afalladı.