-Psycho Psychiatrist-

12. Bölüm

-Psycho Psychiatrist-

Yazar: Gintoki

12. Bölüm

Kusacakmış gibi emekleyerek masanın olduğu tarafa doğru yürüyeyim en iyisi. Öğürüyormuş gibi yapmanın bu kadar zor olduğunu bilmiyordum gerçekten. Ah Tanrım gözleri benim üzerimde. Masanın yanında kusuyormuş gibi biraz daha oyalanmalıyım. Yapabilirsin Chanyeol. Kendi etini kendin kesme cesaretinde bulunduysan burnunu da ezebilirsin bir şekilde.

---

Chanyeol kapıda konuşan iki adamın onu göremeyeceği şekilde doğruldu. Bacağındaki yara izinin tekrar sızladığı gerçeğini bir kenara bırakarak derin bir nefes aldı. Elini burnunun üzerine konumlandırdı. Kapsülün olabileceği yeri eliyle aramaya başladı. Sağ gözünün başlangıcından burnuna kadar olan kısmı yokladı. Bastırdı. Burnunun sağ tarafını olduğu gibi yokladı. Kapsülün erime ihtimalini düşünmek istemiyordu.

Sol gözünün başlangıç kısmından burnuna kadar olan kısma bakmaya başladı. Konuşmanın daha fazla uzun süremeyeceğini az çok tahmin ettiğinden hızlı olmaya özen gösterdi. Göz çukurunun altındaki kemikle burnunun birleştiği kısma bastırınca hafif şişkinlik ve ağrı hissetti. Diğer eliyle sağ tarafı kontrol edip bir farklılık var mı diye baktı. Sol tarafın daha şiş olduğunu anlayınca daha önce nasıl fark edemediğine şaşırdı.

Fazla vakti olmayacaktı. İlk darbede fark edeceklerdi ne yapmaya çalıştığını. Bu yüzden art arda hızlıca iki darbede kapsülün olduğu yere vurması gerekiyordu. Derin bir nefes alıp aldığı nefesi titrek bir şekilde geri verdi. Gerginlikten dudakları kurumuştu. Ne kadar çok beklerse vazgeçme ihtimali o kadar artıyordu. Gözlerini kapatmadan önce masanın köşesini kapsülün olduğunu düşündüğü yere konumlandırdı. Nefesini tutup hiç tereddüt etmeden başını hızlıca masaya vurdu.

Karanlık. Yıldızlar. Dizleri ağırlığını taşıyamadı titredi. Kapıdaki bedenlerin ona doğru gelme ihtimalini düşünerek masanın kenarına tekrar tutundu. Acı, beyninin derinliklerine nüfuz ediyordu. Oda dönmeye başladı. Belki kapsül çıkar diye başparmağı ve işaret parmağıyla burnunu tuttu ve hafifçe oynattı. Aynı anda da burnundan kuvvetle nefes verdi. Sümkürür gibi. Bunu yaparken tek hissettiği şey acıydı.

Sadece kan fışkırdı.

Hız aldı ve yine aynı yeri hedefleyerek masanın köşesine tekrar vurdu. Denk getirmeyi diledi. Bir acı dalgası beynini yaktı. Yarı baygın halde, gözleri acı yüzünden yaşla dolu, burnunu yakaladı ve dikkatle sıktı. Hissettiği şey kapsül değildi. Ezilmiş, yamulmuş bir burundu. Kırılan kemiğinin sivri köşesi parmağını çizmişti. Chanyeol yaklaşan ayak seslerini duyar gibi oldu. Kırılan burnunun acısından bayılmak üzereyken hatırladığı tek şey kemiğinin sivri köşesinin eline değdiğinde oluşan histi.
Chanyeol kapsülü ezip delilleri ortadan kaldırmalarına izin vermemeye çalışırken Baekhyun’da çaresizce kendine işkence yapılacağı zamanı bekliyordu. Daha doğrusu simsiyah bir odada belki de bodrumda, Chanyeol’ün babasının gelip onu öldürmekten beter etmesini. Henüz gelmediğine göre Chanyeol hala yaşıyor olmalıydı.

Çocukların zamanında yetişmesini diledi. Chanyeol’ü öldüreceklerdi büyük ihtimalle. Baekhyun için Chanyeol’le iletişim kurmak onu tehlikenin göbeğine atmaktı adeta ve birçok kez direnmesine rağmen bu konuda başarılı olamamıştı. Bacağına yerleştirilen GPS cihazını gelir gelmez tespit edip çıkarmışlardı. Chanyeol’ün GPS’ini fark etmeyeceklerini düşünüyordu. 
Dudaklarını ısırarak ıstırap dolu dakikaların geçmesini beklemekten başka çaresi yoktu. Sessiz kalıp en ufak bir hareketlenmeyi anlayabilmek adına olduğu yerden kıpırdamama kararı aldı. Çok geçmeden başına sert cisim çarparak acıyla inlemeye fırsatı olmadan bayılan birinin yere yığılma sesini duyar gibi oldu.