-Psycho Psychiatrist-

10. Bölüm

-Psycho Psychiatrist-

Yazar: Gintoki

10. Bölüm

Baekhyun anılarının hücümuna uğradı. Yinede yüzüne yapışmış gülümsemesini silmeye uğraşmadı.

-Anlatacağım. İlgini çekecek mi bilmiyorum. Ama sakın psikiyatr Park Chanyeol olarak konuşma benimle. Channie olmanı istiyorum. Çünkü geçmişimi rahatça bir tek Channie’ye anlatabilirim.

Chanyeol duyduğu masum cümleden sonra ister istemez korumacı haline geri döndü. Baekhyun’un onunla oyun oynadığını, kontrolü ele geçirmek istediğini biliyordu ama dediklerini yapmadan duramıyordu. Bugüne kadar başına gelenlerin en büyük sebebi de meraktı. Chanyeol geçmişte yaptığı hatalarını gözünün önünden kaldırıp Baekhyun’la birlikte kör kuyuya atlıyordu.

İnkar etmek istediği duygular yine gün yüzüne çıkıyor yavaş yavaş kalbine giden yollara doluşuyorlardı. Düşünmeyi kesip üzerindeki paltosundan kurtuldu Chanyeol. Krem rengi bol kazağı ve siyah dar kot pantolonuyla Baekhyun’un gözlerini şenlendiriyordu.

-Hadi. Mumlar, minderler nerede?

-Ben… Onları yani öylesine düşünmüştüm o gün. Aklımda değildi.

Baekhyun’un karmakarışık cümleleri korkmasına neden oldu. Küçük beden geçmişini hatırladıkça bu hale geliyordu demek. Bir şeyler yapması gerektiğini hissetti. Baekhyun’un gözlerine samimiyetle bakarak kalın sesiyle güven vermeye çalıştı.

-Baekhyun. Biz buradayız. Channie ve psikiyatr Park Chanyeol. İstemediğin bir şey olursa Park Chanyeol sana yardımcı olacak.

Gerginlikten kuruyan dudaklarını yaladı Baekhyun. Chanyeol kontrolün elinde olma hissini doruklarda yaşıyordu. Baekhyun’un elinden tutarak “kara delik”e doğru sürükledi. Kara delik Baekhyun’un siyahlarla döşenmiş odasına taktığı isimdi. Hem kendi koymuş olduğu ismi hem odanın renklerini hem de Baekhyun’un bu odayı yapmasına neden olan hayal gücünü sevmişti. Tuttuğu elin soğukluğu daha çok temas etmek istemesine neden oluyordu. Sadece elleri değil, tüm vücudu buz gibi duruyordu Baekhyun’un. Chanyeol Baekhyun’a yatağa oturması için istemeye istemeye bıraktığı eliyle işaret etti.

Baekhyun büyümüş gözlerle Chanyeol’e bakıyordu. Olayı yanlış anladığı her halinden belliydi. Chanyeol yanlış anlaşılmayı düzeltmedi. Biraz eğlenme ihtiyacı duydu. Küçük bedene doğru yavaş adımlarla ilerlerken Baekhyun yerinden kıpırdamıyordu.

‪#‎Chanyeol‬

Önünde dikiliyorum Baekhyun. Ve sen gözlerime bakabilmek için başını kaldırıyorsun. Küçük gözlerin benimkilerle buluşuyor. Düşünemediğin gözlerinden bile okunuyor Baekhyun. Umarım buna neden olan anıların değildir. Emin olmanın tek yolu var.

Her yerin gibi zarif olan omuzlarını kavradığım için bile tepki göstermiyorsun. Hadi ama Baekhyun. Avuçlarımın arasındaki gömleğinin altında buz gibi tenini hissediyorum.

Sen de beni hissedebiliyor musun? O kadar zayıf ve savunmasızsın ki seni ittirmeme bile karşı koymuyorsun. Yavaşça yatağa uzandığında bile tepkisizsin.