-Psycho Psychiatrist-

20. Bölüm

-Psycho Psychiatrist-

Yazar: Gintoki

20. Bölüm

‪#‎Baekhyun‬

Uzun ve yorucu bir günün akşamındayız... Aslında 'uzun ve zevkli' bir gün demeliydim ama Chanyeol garip istekleri yüzünden her tarafım sızlıyor. Yorucu olmasının nedeni bu. Ona ayak uydurmak zor. En son hatırladığım ben yüzümü cama dönmüşken kendini arkamda konumlandırıp beni becermesiydi.

Tanrım... En utanç verici olanı da buydu. 'Yoldan geçen insanların bizi görüp şaşırmış surat ifadeleriyle eğlenebilirsin Baekhyun' deyip seçme hakkı sunmadan beni istediği köşeye sürüklemişti.

Utanç verici anıları uyumadan önce düşünme kararı aldıktan sonra pilav dolu sıcak tabağı hızlıca yerine bıraktım. Her zamanki yerimize – ilk günlerdeki mindere oturup birbirimize sorular sorduğumuz yer- koltukla televizyon arasındaki boşluğa, yere kurmuştum sofrayı. Chanyeol içecek bir şeyler almaya gidip hemen geleceğini söylemişti. Yemek yapmaktan ve yapılan yemekleri yerleştirmekten kaytarmıştı.

Uzun sürmeyeceğini özellikle söylemesine rağmen geç kaldığı için bulaşıkları ona bırakabilirdim. Mutfağa gidip biraz daha bulaşık çıkarmak için ayağa kalktığım sırada Chanyeol'ün gelip gelmediğini görebilmek adına pencereden bakma ihtiyacı hissettim.

Adımlarımın yönünü değiştirip perdeyi araladığım sırada bahçe kapısının önündeki uzun bedeni görünce gülümsedim.

Beyin sanıldığından daha karışık ve gizemli bir yapıdır. Bilinmeyen birçok sırrı, belki de asla çözülemeyecek binlerce işlevi var. Ve ilk başlarda doğruluğundan şüphe ettiğim fakat aldığım eğitimlerde doğru olduğunu teyit ettiğim bir bilgi var. Eğer birisi sizi yakın mesafeden izliyorsa siz farkında olmadan beyninizin 'tehdit olabilir' komutuyla gözleriniz oraya yönelir. 

Chanyeol bu bilgiyi doğrulamak istercesine başını refleks olarak kaldırıp önemsiz bir bakış attıktan iki saniye sonra beni fark etti. Benim tatlı, yürüyen beynim olduğu yerde durmuş bana bakıyordu.

Gecenin karanlığı seni himayesi altına almak isterken sen izin vermeyip parıldıyorsun Chanyeol. 

Aklımdan geçirdiklerimi her zaman olduğu gibi duymuşçasına gülümsüyorsun. Hayran hayran bakmaktan başka bir şey yapamıyorum. Şu an üzerime sümkürsen 'üzerime sümkürdü, beni seviyor' diye düşüneceğim. Her yerimden aşk fışkırıyor, kendimden iğreniyorum.

Düşüncelerim bile sana aşık Chanyeol. Beni asıl korkutan da bu. Tam şu an ben bunları düşünürken sen olduğun yerde saçma sapan surat ifadeleri yapıyorsun. Gözlerinin renkli kısımları burnuna doğru yaklaşıp, seni şaşı gibi gösterirken dilin dışarı çıkmış havayı kovalıyor. Dilini görmemle gülüşüm yarıda kesiliyor çünkü yaklaşık 1 buçuk saat önce o dil vücudumun her yerinde gezmişti. Yaşadığımız sapıkça olaylar aklıma doluşmaya çalışırken gülümseyip binaya giriyorsun.