Pamiętam tylko czerń i szepty.
...
-Podajcie kroplówkę...
...
-Uwaga! Strzelam!
...
-Pacjent umiera!
...
-Podajcie jej trzy dawki...
...
-Trzymaj się dziecko!
...
-Nie umieraj! Walcz!
...
-Operacja się udała.
...
-Teraz będzie już tylko lepiej.
...
-Ma złamania i jakąś dziwną chorobę po której są powikłania, ale myślimy że z tego wyjdzie.
...
-Trzymaj się.
...
Nie wiedziałam kto mówił i do kogo. Czułam tylko zimno i nicość dookoła siebie. Nieprzenikniona czerń. Próbowałam zrobić cokolwiek, lecz nic mi to nie dało. Nie rozumiałam, czy nadal żyłam? A może te głosy to tylko złudzenie, które wywołał mój mózg? Miałam tyle pytań, a zero odpowiedzi.
Trzymałam się tylko nadziei, że to tylko chwilowe i zaraz ujrzę światło dnia. Promienie słońca i twarze przyjaciół oraz rodziny. Chciałam żyć właśnie dla tej dwójki dzieci zwanych moimi siostrami. Możliwe, że tylko dzięki nich nie wykitowałam.
Lecz... Przyszedł czas, kiedy moja nadzieja upadała. I w tedy przyszła światłość.
~°•°•°~
Coś błysnęło mi po oczach. Poczułam ciepło na policzkach i słyszałam równe pikanie. Otworzyłam ociężałe powieki i szybko je zamknęłam. Oślepiło mnie zbyt jasne światło. Podniosłam dłoń i zasłoniłam sobie oczy. Z powrotem je otworzyłam i dałam sobie czas na przyzwyczajenie do czegoś innego niż ciemność i czerń.
Kiedy moja ostrość się unormowała, mogłam rozpoznać to co wcześniej wydawało mi się tylko kolorową plamą.
CZYTASZ
Córka Demona
Fiksi RemajaCzy myśleliście kiedyś, czy pan Operator ma dzieci? Kim są? Jak się nazywają? Jak wyglądają? Czym się interesują? Czy mają ochotę być tym kim są? A jeśli chcą być zwykli? A jeśli nastolatka która jest córką Slendermana chce mieć przyjaciół? Chodzić...
