Crown of Light (Daguitan Series #2)

Ikatatlumpo't Dalawang Kabanata

Ikatatlumpo't Dalawang Kabanata: Sin

Ilang mga segundo yata ang hindi ko nabilang bago ako tuluyang natauhan. Two flinches, my eyes immediately tore away from Novales's elbow, ayaw matingnan kung saan nanatili ang kamay ng babae. Hell, why did I come here unprepared?! At dahil nabigla ako, 'di ko tuloy alam saan titingin. Naging kabado pa dahil nahalata siguro nila ang bahagi ng aking pagkakabalisa.

Isang mura ang lumabas sa utak ko.

Ilang kurot siguro ang nagawa ko bago ko naibalik ang sarili. And when I got myself back, nagdesisyon na akong humakbang.

The sun is throwing daggers. Even when I am shielding myself with an umbrella, damang-dama ko paring lumalagpas ito para lang pasuin ako. And Novales and his girlfriend doesn't seem to matter. They're still standing, didn't even dare to move even when I was already nearing them. They just continued watching me, not minding the damn burning heat.

Pero agad napaayos ang babae pagkalapit ko.

"Uh, Ma'am? I'm sorry to ask. Pero for legal queries po ba?" nahalata ko agad ang pag-aalala sa mukha ng babae. "W-wala kasing-"

"Nasa Maynila pa ang kaibigan mo," si Novales na pinutol agad ang girlfriend niya. And he said that under his monotone.

I'm not sure if it's because of what happened at the mall. Pero ilang buwan na ang lumipas.

My eyes didn't mean to climb down when I realized that they were in their denim. Mabilis lang naman dahil ayaw kong magbigay ng impresyon. Lalo na sa kasintahan niya.

"May gagawin kayo?"

Saglit na nahulog ang tingin ko sa babae.

Agad ding umangat para kay Novales.

"Gusto ko sanang makipag-usap. Sa 'yo, Noval. But... uhm, I guess you're heading for something? Pero it's okay. I know this is very sudden," pinatianod ko pa ang boses ko dahil sa tipid na halakhak.

Bumaba ang tingin ni Novales sa kaniyang kasama. Nahuli kong napatingin din sa kaniya ang babae. And that's when I realized something again.

Sunod-sunod agad ang pag-iling ng ulo ko, nanlalaki pa ang mga mata para pabulaan ang anumang pumasok sa isip ng babae. My laugh tried to even protrude to make everything lighter.

"No, no, no!" tumatalbog pa ang buhok sa pag-iling ko. "I mean... t-tungkol lang 'to sa isang pangyayari sa nakaraan. Walang malisya! Novales and I were close friends! Uh, we're close friends back then."

Hindi ko napansin na nakaangat pala ang isang palad ko. I don't know if I was about to hold her to console or I don't know. It's an awkward approach. Kaya agad kong tiniklop ito at tinago sa likod. It would be so awkward if I did that with both hands. Mabuti nalang payong ang hawak ng isang kamay ko.

I smiled forgetting about that.

Nakatingin na sa akin si Novales nang ibaling ko sa kaniya ang mukha.

Wala siyang salita o kahit anong reaksyon.

"A-are you heading for a lunch date?" masaya akong nagtanong.

Para sana iyon sa babae pero nakalimutan kong ibaling ang ulo sa kaniya. My eyes remained at Novales whose eyes got deepened. I even saw his brows flinching despite his eyes directed towards me, feeding me the tension.

Wala ulit sagot na lumabas sa kanilang dalawa.

Nagmukha tuloy akong atribida. Sa likod ng utak ko ay ang pangangalap ng mga salita na hindi makakasira sa dalawa. At para rin akong timang dahil ako lang dito ang nagsasalita sa aming tatlo.