Park Seonghwa genç, asil bir klan lideriydi. Kim Hongjoong ise toplumdan uzak, biraz farklı bir betaydı. Tabii klanına bildirdiği üzere.
.
.
"Herkes yalan söyler, sadece bazılarınınki bembeyazken bazılarınınki karanlıktır, hem de çok karanlık."
.
.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
"Bugünlük meclis toplanmayacak, diğerlerine de bildirirsiniz."
Jongho, yardımıcısı sayılan Hwang Hyunjin'e söylemişti bunları. Kuzeni Seonghwa gittiğinden beri bir dakika oturmamıştı, kendisini hafif germiş olmalıydı. Biraz dinlenmeyi düşünüyordu. Zaten bugün sarayda yapılacak iş yoktu, bu fırsatı kullanmalıydı.
Neredeyse 1 aydır, kuzeni Seonghwa lider olduğundan beri, çok çalışıyor; geceleri uyuma vakti dışında genellikle dinlenme gereksiniminde bulunmuyordu. Seonghwa lider olur olmaz kendisini yardımcısı yaptığı için Jongho'ya dinlenecek pek vakit düşmüyordu. Gerçi bundan şikayetci olduğu da söylenemezdi.
Kendisini daima klanına adamış, klan işleriyle ilgilenmişti. Bu yaptıkları ona daha çok tecrübe kattığı için Jongho bundan büyük bir memnuniyetlik duyuyor ve daha çok işlerine asılıyordu. Küçüklüğünden beri bu işlerin içinde olduğu için az çok ustalaşmaya başladığını kendi gözleriyle görüyordu. Bundan memnundu Jongho.
"Bay Choi, liderimiz Park Seonghwa ne zaman saraya dönecekler?"
Saray çalışanının sorusuyla bakışlarını ona yönlendirdi Jongho. "Neden soruyorsunuz? Liderimiz istediği zaman döner, bize soracak değil ya."
Jongho net bir sesle konuştu. Yaşlı adam Jongho'nun söyledikleri ile gözlerini etrafta gezdirdi önce. Koridorda yalnızca ikisinin olduğunu fark edince Jongho'nun kulağına eğildi.
"Efendim, çalışanlar liderimiz Park Seonghwa'nın şu çok önemli ve gizli olan icadı için bana sorup duruyorlar ne yapalım diye. Ben de ne diyeceğimi bilemedim. Liderimiz gittiğinden beri çalışmalar durmuş halde, nasıl devam edeceklerini bilmiyorlar."
Jongho, duydukları ile gözlerini irice açtı. Yaşlı adam, 'yanlış bir şey mi yaptım?' diye düşünürken Jongho adamın kolunu kavradığı gibi sıkıca sıktı ve onu bir köşeye iteledi hafiften. Kulağına eğilip en kısık sesiyle yaşlı adamın kulağına fısıldadı.
"Siz ne dediğinizin farkında mısınız! Ya biri duysa? O zaman liderimize kim hesap verecek biliyor musunuz!?"
Jongho derince nefes aldı. Gözleri hızlıca etrafı taramıştı. Neyse ki onlardan başka kimse yoktu.
"Ben...üzgünüm."
Yaşlı adam mahcup bir ifadeyle söylemişti. Jongho kafasını salladı ve adamın omzunu patpatladı. Az önceki ani çıkışı biraz fazla olmuştu ama bu gizledikleri icat etrafta duyulursa ne olur düşünmek bile istemiyordu Jongho. Özellikle liderleri Park Seonghwa bu icadı saraydakilerden bile saklarken...
"Tamam, neyse. Gidelim şu çalışanların yanına. Bir de ben konuşayım onlarla."
