Mafiatale {frans}

1. Bölüm: Nedir ?

Ölüm nedir?

Yaşam nedir?

Mutluluk nedir ?

Üzüntü nedir ?

Kızgınlık ?

Gülme ?

Ençok rahatlamaya yardımcı olan şey ne ?

Hayal kurmak?  Yemek yemek ? Dolaşmak ? Hobi edinmek ?

Benim için bunlar işkenceden farksız.

Benim için eğlence görevlerimi tamamlamak .

O pis insanların yalvarmaları, silâhımın patlayıp beyinlerini uçurması, boğazlarını bıçakla keserken çıkan kanlar .
Hepsi çok güzel.

Peki ben kimmiyim?
Hayır. Bir katil yada deli değil .
Adım Frisk Dreemur .
Dreemur kraliyet ailesinin evlatlık ikiz çocuklarından biriyim.
Ama beni insanlar duygusuzluğumla bilirler.
O donuk bakışlarımla 

Aynı zamanda sadece varlıklı mafyalar için çalışırım . Daha doğrusu çalışırız .
Asriel nişancı , Chara plan kuran ve bende iş bitirici .

"Frisk . Hazır mısın ? " dedi Chara küçük bir kulak parçasıyla .
Hafifçe kıkırdadım.
"Ben herzaman hazırım ." Dedim .

"Güzel . Ozaman başlayalım . Dikkati Asriel sayesinde dağılmış durumda. Bütün adamları indiriyor. 
Havalandırmadan çıkmak için mükemmel zamanlama ." Dedi Chara .

Yüzümde istemsiz bir gülümseme oluşurken dikkatlice aşağı indim .
Havalandırma deliğindeki ızgarayı yerine koyup en yakınımdaki masaya saklandım.
Dosyasında yazdığına göre kendisinin işitme yetisi fazla güçlü. Küçük bir ses bile beni öldürebilir .
Ama neyseki Asriel sayesinde daha rahat hareket edebiliyorum.
İnsanları teker teker indiriyordu. 
Her bir adamın ölmesi demek , dahada dikkatinin dağılıp sinirlenmesi demek.

Hadi çok az kaldı.
Yavaşça ayağa kalktım . Bıçağımı elimde sıkı sıkı tuttum. Nerdeyse bitti .
Sadece ağzını kapatıcam ve  bıçağı boğazına yerleştiricem. 

Bıçağımı hazırda tutup beklemeye başladım.
"SİZİ İŞEYARAMAZ HERİFLER . BİR NİŞANCIYI BİLE BULA - HIMMP "
Tam isabet.
Duyabiliyor . Ama aptalın teki.

Adam kollarımda çırpınmaya devam ederken ben sadece onu dahada sıktım.
Hayır. İzin vermem .
Kapının tekmelendiğini duyduğumda hiç zaman kaybetmeden bıçağı boğazına dayayıp kan göletinin oluşmasına izin verdim.
İşte o ciğerlere dolan kan ve kanın yoğun çıkışındaki sesi. 

Eylence bitince elimdeki cesedi yere atıp onun şok olmuş yüzüne baktım.
Dudaklarımın yavaşça yukarı kıvrılmasına izin verdim.
Bir insanın daha dün yaşayıp şimdi ise korkuyla bakması . Ben buna karma derim işte.

"Hahahahaha " Charanın gülmesiyle  gerçekliğe geri geldim.
"İyi iş Frisk. Ama gitsek iyi olur. Kapı neredeyse parçalanmak üzere . On saniyen var. " dedi Chara.

Hemen pencereye koştum ve hiç düşünmeden aşağı atladım.
Ayaklarım yine betonla buluştuğunda koşmaya devam ettim.
Taa ki üç sokak geçip camları bile siyah bir araba görene kadar .
Hiç düşünmeden kapıyı açtım ve arabaya daldım.

"Gazla ." Dedim arabaya dalar dalmaz .
Arabanın son hız hareket ettiğini hissettiğimde oturuşumu düzeltip öndeki kardeşlerime baktım.
Asriel arkasını dönüp gülümsedi .
"Herzamanki  gibi iyi iş . Yüzündeki o düşünceli ifade herzaman insanı korkutmaya yetiyor." Dedi Asriel .

Ama Chara onun omzuna yavaşça vurdu .
"Kapa çeneni Azy . Frisk herzaman ciddi . Ve bu çok güzel. Bizden bile iyi yalan söylüyor. " dedi ve yüzüne bir gülümseme ekledi . "Amaaaa yinede bazı şeylerde yalan söylemesi zor."

Yüzümün kızardığını hissedebiliyordum.
"C-CHARA!!!!!!" Dedim sinirle.
İkiside gülerken ben arkama yaşlanmayı seçtim .

Herkez sessizliğe kapılırken ben bıçağımı çıkartıp temizlemeye başladım.
Muhtemelen eve gelene kadar bitiririm.

Duyguları hissetmemek zor birşey .
Ama alıştım.
Ve hayatımdan memnun bile sayılırım.
Çok güzel üvey ve öz kardeşlerim ve keçi annem var. Onlarla mutluyum.
Birde duygu kaynağım .
Onu asla unutmam .

Arabanın durmasıyla geldiğimizi anladım.
Arabadan en ufak bir tepki vermeden inip cebimdeki anahtarla kapıyı açtım.
İçeri girdiğimizde bir not gözüme çarptı.

Elime alıp Chara ve Asriele döndüm.
"Ben erken yattım. Fazla ses çıkarmamaya çalışın .

Anneniz."

Onlara bakarken bende esnedim.
"Pekala . Bende yatıyorum. İyi geceler ." Dedim ve bir cevap beklemeden Chara ve benim odama girdim.

Üstümü değiştirdim ve yatağa girip kendimi direk uykuya bıraktım .