Mafiatale {frans}

40. Bölüm: İsim

Friskin gözünden

Ertesi gün bişiyler yedikten sonra Sansla beraber film izlemeye başlamıştık.
Bir animasyon filmi seçmiştik .

Oldukça eğlenceli ve komik olsun diye.
Ben filmi izlerken Sansa baktım.
Benim bakışlarımı bir süre sonra fark edince bana döndü.
Bana bakıp güldü.
"Ne ?" Dedi .

"Şey . Sadece düşünüyordum. Kızımızın ismini ne koysak diye." Dedim başımı yere indirirken.
Ama Sans yine ona bakmam için elini yanağıma götürdü .

Sans güldü.
"Bana sorarsan biraz zamana bırakalım. Bir isim eninde sonunda çıkacaktır. " dedi Sans.
Ona gülümsedim ve kollarımı ona doladım ve ona sıkıca sarıldım.
Oda bana sarıldı .

Öğlene kadar bu şekilde kaldık .
Ama en sonunda Sansın alarmı çaldı.
Alarmı kapatmak için elini telefonuna uzattı ve alarmı kapatıp ayağa kalktı.
"Ben gitsem iyi olur. " dedi Sans ve alnıma hızlıca öperek kapıya yöneldi.

Bende filmi kapatıp etrafı biraz düzenledim.
Ama ben etrafı düzenlerken birşeyler beni durdurdu.
Yanlız olmadığımı hissediyordum.
Birkaç dakika sonra kapı çaldı.
Hemen kapıya doğru gittim ve karşımda bana gülümseyen ikizimi buldum.  

Ona gülümsedim.
"Chara. Nasılsın?" Dedim neşeyle.
Chara bana gülümsedi .
"İyim. Sansı ikna ettim. Seni yanlız bırakmak istemediğim için benimle beraber kulübe geliyorsun." Dedi Chara neşeyle.

Bu beni mutlu etmişti. Hem evdeki bu garip havadan kurtulurum. Hemde biraz eğlenirim.
Chara benim için üst kata çıkıp eşyalarımı topladı.

İşimiz bitince dışarı çıktık ve kulübe gitmeye başladık.

Oraya gelince hemen üstümü değiştirdim ve karşılama kısmına geçip orda gelenleri selamladım.
Beni gören üst sınıf öğrenciler çok sevindiler .
Ailelerine biraz işim olduğunu kendilerinin antrenmanlarını halledip çıktıklarını söylemişler.

Bunu duymak beni duygusallaştırdı.
Ah şu ani gelen ağlama isteğim.
Gözümdeki yaşlar akmadan önce bir peçete aldım ve hemen sildim.

Peçeteyi çöpe attıktan sonra yanımda birini fark ettim.
Eli.
Ona döndüm ve gülümsedim.
"Merhaba Eli. Nasılsın ?" Dedim neşeyle.
Eli de bana aynı neşeyle karşılık verdi.
"İyim koç Frisk. . . Şey . . . Ben sizinde hamile olduğunuzu duydum da.  Tebrik etmek istedim." Dedi Eli.

Ona gülümsedim.
"Teşekkür ederim. Tahmin edeyim . Kardeşlerim konuşurken duydun." Dedim gülerek.
Eli bana gülümsedi.
Ben sonrasında elimi göğsüme getirdim .
"Kızımda sana teşekkür ediyor. " dedim .

Eli bana heyecanla baktı.
"Kızmı ? İsmi ne peki ?" Dedi heyecanla. Yavaşça güldüm.
"Daha düşünemedim . " dedim.

Eli bana bakmadan konuştu.
"İsim bulunur. Yeterki kardeşim gibi bir sorunu olmasın." Dedi ve birden ağzını kapattı.
Ona baktım.
"Kardeşinmi var ?" Dedim merakla.
"Vardı. Kan kanserinden çok kısa sürede öldü.
Hatta adı benle kafiyeli olsun diye Ely di . Ama ben ona Elys derdim . Neden bilmiyorum." Dedi Eli yüzünde buruk bir gülümseme oluşurken.

Ona baktım ve kollarımı açtım.
"Buraya gel." Dedim ve ona sıkı sıkı sarıldım.

Sanırım isim açısından bir alternatifim oldu.

Bütün antrenmanlar bitince Chara ile beraber bebek kıyafetleri almak için erken çıktık. Cidden çok tatlı şeyler vardı. Ama seçmek zor olsada tatlı bir elbise, mavi bir tulum aldık . . . Ve daha birçok böyle şey .

İşimiz bitince Chara ve Asriel beni eve bıraktılar.
Onlara veda edince eve girdim. 
Aldığımız iki poşet eşyayı koltuğa koydum.
Yarın Sansın zamanı olursa belki birazcık bakarız.

Üstümü değiştirmek için yatak odasına giderken saatin on biri geçtiğini gördüm .
Sans acaba naptı.

Yatak odasına gelince üstümdeki tişörtü çıkartmak için hamle yapıcaktımki yine durdum .
Bu öğlen hissettiğim şeyi yine hissettim.
Yanlız değildim.
Hatta çok yakınımda .
Evet kesinlikle yanılmıyorum.
Arkamda birşeyin hareket ettiğini hissedebiliyorum.

Yaklaşıyor.
Ellerimi birden arkamda bir noktaya yönlendirdim.
Biliyordum.
Birşeyi ittim ve koşarak odadan çıktım.
Ama koşarken dengemi koruyamadım ve belimi korkuluklara çok sert bir şekilde çarptım.

Duramazdım.
Acıyı görmezden gelip merdivenlere doğru koşmaya çalıştım.
Nefesim korkudan kesik kesikti, gözlerimden yaşlar akıyordu.

Ben merdivenlerin başına geldiğimde aşağı inmek için bir adım atmıştım.
Ama birden bir el saçlarımdan beni tuttu ve beni sertçe geri çekti.
Saçımın çekilirkenki acısı ve korkumla güçlü bir çığlık attım.

Ama bu kişi ağzımı kapadı ve boynuma sivri bir bıçak dayadı.
Gözlerimden akan yaşlar beni bitiriyordu .
Şu anda çırpınmak ve kaçmak istiyordum.
Ama yapamıyordum.
Hıçkıra hıçkıra ağlamaktan başka hiçbirşey yapamıyorum.

Birden kulağıma bir fısıltı gelince irkildim.
"Şşşşşşşş merak etme yakında geçicek. Hiç canın yanmayacak ." Dedi bu kişi.
Ben dahada gerildim.
Korku bütün bedenimi sardı .
Birden ani bir hareketle kendimi öne attım ve arkamı dönüp onu ittim .

Onu itince anlık bir sersemlemeyle geriledi.
Ama benim ayaklarım boşluğa kaldı ve düştüm.
Düşerken bütün vücudum çok kötü acıyordu .
Ama ben ruhumu korumak için uğraştım .

Birden herşey sert bir şekilde ayağımda  hissettiğim acıyla son buldu.
Ayağımı kıpırdatamıyorum.
Canım çok yanıyor .
Başım , vücudum , ayağım . . . Ağlamak istiyorum.

Kendimi sürünerek ilerletmeye çalıştım. Ama canım okadar çok acıyorki daha çok az bir sürünmemde bile çığlık çığlığa bağırmak ve ağlamak istiyordum.

Birden bir el beni sırtüstü çevirdi .
Kaçamamam içinde üstüme oturdu.
Bunu yapınca hem nefes alış verişim zorlandı hemde canım çok acıyordu .

Gözlerimden akmaya devam eden yaşlarımla ona baktım.
Ama karanlık bunu çok zorluyor.
Bu kişi bana yavaşça yaklaştı ve bir eliyle yanağımdan akan yaşları sildi.

Sonrasında yüksek bir kahkaha atıp bana şeytani bir gülümseme sundu.
"Bak kendine ne yaptın. Sana acısız bir ölüm verecektim. " dedi ve iki elimi de tuttu ve bana baktı.
"Ama anlaşılan zor yolu daha çok seviyorsun . "

Adam cebindeki küçük çakıyı çıkardı.
Çakıyı iki bileğimin arasında tuttu.
Ben yine çırpınmaya ve kaçmaya çalıştım.
Ama canım çok kötü yanıyordu.

Adam benim bu halime sadece bakmakla yetindi ve birden olan oldu.
Adam birden iki bileğini çakıya yaklaştırdı ve çakıyı döndürüp iki bileğimide kesti.

Atabileceğim en güçlü çığlığı attım.
Çok acıyordu lütfen durdurun şunu.

Gözlerimden akan yaşlar bile bu acıyı tarif edemez. 
Bir süre sonra kan kaybındanmı emin değilim ama çığlıklarım ve ağlamalarım durdu.

Adam üzerimden kalktı ve ellerimi iki yana bıraktı .
Canım hala çok acıyordu.
Ama eskisi gibi değildi.
Adamın bana gülümsemesi ve ordan çıkarkenki gülümsemesi gittikçe bulanık bir hale geldi.

Birçok şey benim için önemini kaybetmiş durumdaydı.
Ama tek birşey dışında .
Ne olursa olsun zihnini açık tut.

Acılar yavaş yavaş vücudumdan çekiliyordu.
Zihnimi hala açık tutmalıyım.

İmdat . . .

Yardım edin . . .

Lütfen . . .

Acıyor . . .

Sans .  .  .