Fuck you, Mafia

14ο κεφάλαιο

Γιατί ένας άνθρωπος να είναι τόσο..

Τόσο.. τούβλο;

Μαλακας;

Βλάκας;

Αρχιδι;

Σκουλήκι;

Ω έλα Κολλιν, κάνε μας την τιμή και πάνε στο διάολο.

V: Πες μου τι γίνεται; (Με ρωτάει τρομοκρατημένη)

Από την ώρα που φύγαμε από την εταιρεία δεν έχει βάλει γλώσσα μέσα της.

Α: Πάρε τηλέφωνο τον Γιώργο και πες του να προσέξει την Αναστασία! (Είπα γρήγορα και άρχισα να πυροβολαω το αυτοκίνητο)

Με κοιτάει παράξενα και δείχνει να φοβάται λίγο.

Α: Μη φοβάσαι δεν θα πάθεις τίποτα..(είπα σοβαρά ενώ έστριψα απότομα προς το κέντρο της πόλης)

V: Εξήγησε βρε άνθρωπε μου τι γίνεται!(μου φώναξε)

Α: Σταμάτα να μιλάς και απλά κάτσε εδώ! ( Είπα σοβαρά και βγήκα από το αμάξι)

Μπαίνω γρήγορα σε ένα μαγαζί που πουλάει σκηνές, στρώματα και ρούχα.

Ω ναι, θα πάμε για κάμπινγκ.

(...)

Βικτόρια Ποβ

V: Ποτε θα φτάσουμε; (Τον ρωτάω για δέκατη φορά)

Δεν παίρνω καμία απάντηση εκτός από ένα νευριασμένο βλέμμα.

Κλασικός Αλεξάντερ.

Α: Φτάσαμε. (Λέει ενώ βγαίνει από το αυτοκίνητο)

Φτάσαμε επιτέλους..σε ένα

Βουνό;

ΤΕΛΕΙΑ;

V: ΟΜΑΓΚΑΝΤ ΚΆΜΠΙΝΓΚ THANKS GOD! Προσφέρεται καμία αρκούδα να τον φάει; (Κάνω μια πλάκα αλλά ο Αλεξάντερ μένει σοβαρός)

Νευριάζω.

V: Αλεξάντερ! (Φωνάζω επειδή με άφησε πίσω)

Τρόποι σου λένε μετά...

V: Αλεξάντερ!! (Φωνάζω μια ακόμη φορά)

Αλλά δυστυχώς δεν παίρνω καμία απάντηση.

V: Βλάκα! (Ψιθυρίζω και ακούω τον Αλεξάντερ από πίσω μου)

Γουστάρω!

Α: Με φωναξες; (Με ρωτάει ειρωνικά)

V: Γιατί μας πυροβολούσαν; (Τον ρωτάω ενώ φτιάχνουμε την σκηνή)

Με κοιτάει και δεν λέει τίποτα.

V: Αλεξάντερ σε ρώτησα κάτι! (Είπα νευριασμένη)