Fuck you, Mafia

3ο κεφάλαιο

V: Ναι ξέρω είναι μια πλάκα. Άντε βγείτε, σας κατάλαβα παιδιά!
Α: Δεν κατάλαβα; (Ρώτησε ήρεμα)
V: Κοίταξε με απηγαγες και τώρα πρέπει να με αφήσεις. Δεν ξέρω πως και από πού με γνωρίζεις αλλά πρέπει να φύγω. Ήρθα εδώ για διακοπές όχι για να με απαγάγουν! (Είπα νευριασμένη)

Κάθισε πάλι στο κρεβάτι, έβγαλε τα τσιγάρα του και το άναψε. Ναι οκ μέχρι εδώ!

V: Τουλάχιστον μην καπνίζεις εδώ μέσα! Είμαι αλλεργικη! ( Του φώναξα λίγο δυνατά και άρχισα να βγάζω)

Δεν συγκινήθηκε ή τίποτα τέτοιο, ίσα ίσα συνέχισε να ρουφάει και να γεμίζει τα πνευμόνια του με "ηρεμιστικό".
Όση ώρα δεν με κοιτούσε, βρήκα την ευκαιρία να ανοίξω την πόρτα και να φύγω.

Αντιος μπιτσιζ!

Την άνοιξα σιγά σιγά και άρχισα να τρέχω στον διάδρομο. Πέρασα αρκετές πόρτες. Πάρα πολλές δηλαδή! Ήταν τεράστιο το σπίτι και πολύ μοντέρνο. Βέβαια δεν έκατσα να κοιτάξω αν έχει σκόνη ή όχι πάνω στα τραπέζια γιατι έτρεχα.
Πάλι καλά δεν είχα φορέσει τα τακούνια μου. Δεν θα με βοηθουσανε και τόσο πολύ.

Επιτέλους μετά από αρκετά λεπτά έφτασα σε μια ξύλινη πόρτα. Μάλλον από εδώ βγαίνεις στην αυλή. Πήγα να την ανοίξω όμως μου φάνηκε πολύ περίεργο. Πώς και δεν με κυνήγησε κανένας; Δηλαδή ναι, αυτό καλό είναι αλλά.. θα έπρεπε! Εκείνοι οι βραχοι- ντουλάπες που ήταν πριν στο δωμάτιο; Που πήγαν;

Τι κάθεσαι και σκέφτεσαι τώρα! Πιάνω το πόμολο της πόρτας και το γυρνάω έτσι ώστε να ανοίξει. Αμέσως βγαίνω από το σπίτι και αρχίζω να τρέχω σαν την τρελή μέσα στην τεράστια αυλή. Όλα σκοτεινά. Δεν φοβάμαι όμως και συνεχίζω να τρέχω χωρίς να βλέπω τίποτα. Φτάνω στην κεντρική πόρτα. Μια τεράστια σιδερένια πόρτα.

8 μέτρα θα είναι; 8.50; Δεν ξέρω.
Τέλεια τώρα άντε να σκαρφαλώσω!

Εκεί που πάω να βάλω το ψηλό και πανέμορφο πόδι μου που χθες έκανα αποτρίχωση με κερί και άσε πόνεσε πολύ-- ναι συνεχίζω, βλέπω τον Αλεξάντερ να είναι μπροστά μου.
Τι φάση; Ποτε έφτασε εδώ; Και γιατί τόσο γρήγορα;

Α: Δεν θα το έκανα στην θέση σου.
V: Μου θυμίζεις τον Damon Salvatore με αυτό το μαύρο τζακετ. (Είπα ότι βλακεία μου κατέβηκε εκείνη τη στιγμή)

Α ναι έχουμε και αυτό. Είναι που γελάω τις πιο άκυρες στιγμές + ότι πάντα όταν αγχώνομαι πετάω βλακείες. Γενικά ότι μου κατέβει εκείνη τη στιγμή.

Άρχισε να γελάει και με παρέσυρε και εμένα μαζί του.
V: Καλό που γελάμε αλλά γιατί γελάμε; (Ρώτησα εγώ)
Αμέσως σοβαρεψε και το γέλιο κόπηκε.
Α: Γιατί δεν θα πας πουθενά; (Μου είπε ειρωνικά)
V: Τώρα εσύ ρωτάς εμένα και εγώ ρωτάω εσένα. Δηλαδή ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις ότι θα μείνω εγώ εδώ στο πανέμορφο σπίτι σου μαζί σου και να σε έχω στο--

Συνέχισα να μιλάω όμως αμέσως σωπασα όταν με έβαλε στον ώμο του. Είμαι ένα σακί με πατάτες μάγκες!

Γεια σας είμαι μια πατάτα :)

Ας το αφήσουμε αυτό, γιατί με παίρνει αυτός τώρα;
Στον ώμο του με ανέβασε βρε..όχι τίποτα άλλο!
Άρχισα να τσιριζω πάλι. Ένατη φορά για σήμερα; Συγγνώμη δεν κράτησα το μέτρημα.

Χτυπούσα με τα αδύναμα χερια μου την δυνατή και γυμνασμενη πλάτη του. Ναι φαίνεται πολύ γυμνασμενος. Το παραδέχομαι. Ξες σκέφτομαι γιατί μου συμβαίνουν εμένα; Γιατι; Ήρθα να κάνω τις όμορφες διακοπές μου και να τι έπαθα!
Έπρεπε να μείνω στην Ελλάδα.

(...)

Που να σας τα λέω πάλι βρε παιδιά; Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και με άφησε στο σαλόνι; Ναι σίγουρα είναι σαλόνι.
Έχει μια πολύ ωραία διακόσμηση. Τα έπιπλα φαίνονται πολύ καινούργια, η τηλεόραση είναι τεράστια και τελευταίας τεχνολογίας, τα μαξιλάρια είναι τόσο μαλακά- ναι τα ακούμπησα,  στους τοίχους υπάρχουν διάφοροι πίνακες. Ακριβοί φαίνονται. Γενικά όλο το σαλόνι- όλο το σπίτι φαινόταν ακριβό.

Μετά που πέρασε λίγη ώρα για να δω και να αξιολογήσω το σαλόνι γύρισα να τον κοιτάξω. Με κοιτούσε, τον κοιτούσα και πάλι με κοιτούσε και πάλι τον κοιτούσα και πάλι με κοτιουσε- ναι καταλάβατε!

V: Πραγματικά μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί με κρατάς εδώ; Σε παρακαλώ άφησε με να φύγω! (Τον παρακάλεσα)
Α: Σου είπα και πριν.. μου ανήκεις. Θέλω να σε προστατεύσω..
V: Από τι; Είμαι μια χαρά! (Τον κοίταξα και φώναξα σιγά)

______________________

Ελπίζω να σας άρεσε <3

Θέλω να μου πείτε την γνώμη σας!!

Φιλακιααα 😘