Fuck you, Mafia

19ο κεφάλαιο

Όλο το βράδυ κάθισα και την παρατήρησα. Την ερωτεύομαι όλο και περισσότερο..

Ομως ειναι αλήθεια. Πιστεύω στον έρωτα και στην αγάπη.

Μαζί της τα έμαθα όλα αυτά και ας μην το γνωρίζει.

Άραγε με θυμάται;

Βέβαια για να λέμε και τις αλήθειες, στο λύκειο ήμουν μαναρακι.

Και τώρα φυσικά είμαι μουναρος.

Δεν το λέω εγώ, η μαμά το λέει.

Τώρα που είπα μαμά, έχω να μιλήσω αρκετές μέρες μαζί της.

Θυμάμαι που οι γονείς μου είχαν χωρίσει και καλά. Ο πατέρας μου ερχόταν ανά 2 εβδομάδες στο σπίτι.

Τι σεξ έπεφτε τότε..

Εβριζα γιατί τους άκουγα και δεν άντεχα άλλο. Πήγαινα συνέχεια στον Κωνσταντίνο για να κοιμηθώ.

Κάποτε, κάποιος τόλμησε να πειράξει την μητέρα μου. Παραλίγο να την βιάσουν.

Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, ήμουν πολύ μικρός.

Όταν το έμαθε ο πατέρας μου, ήρθε έξαλλος από την Ιταλία και άρχισε να ψάχνει τον παραλίγο βιαστή της. Εκείνες τις μέρες η μαμά μου είχε πέσει σε κατάθλιψη. Ήταν άρρωστη, δεν έτρωγε και δεν κοιμόταν. Φοβόταν τα πάντα.

Μια μέρα βγήκα στην αυλή να παίξω μπάλα και είδα τον πατέρα μου να μπαίνει μέσα στο σπίτι. Όμως σταμάτησε και ήρθε δίπλα μου.

Χάρηκα τόσο πολύ όταν τον είδα, όμως όταν τον παρατήρησα καλύτερα είχε παντού αίμα.

Στην μπλούζα, στα χέρια..μέχρι και στο πρόσωπο.

Α:Μπαμπά τι είναι αυτό εδώ;

Χαμογέλασε και μου χάιδεψε απαλα το κεφάλι.

Δ: Αίμα, πρίγκιπα.

Νόμιζα πως είχε πάθει κάτι και άρχισα να κλαίω.

Ήμουν πολύ συναισθηματικός τότε. Τώρα όμως, ο πόνος έχει γίνει δύναμη.

Δ: Να θυμάσαι Αλεξάντερ, η οικογένεια είναι δύναμη.

Και από τότε, το μόνο που μετράει για μένα είναι η οικογένεια.

Σκοτώνω για την οικογένεια μου.

Βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω την θάλασσα. Έχει λίγη ψυχρά το πρωί.

Φτιάχνω καλύτερα την πετσέτα μου και κάθομαι σε μια καρέκλα. Βγάζω το κινητό και μπαίνω στην συνομιλία.