Fuck you, Mafia

Δολοφονια

V: Θέλεις να φας; (Τον ρωτάω ενώ χώνω το κουτάλι μέσα στο παγωτό)

Κοιταω τυχαία την ώρα και διαπιστώνω πως έχει πάει 5.

Μα πως γίνεται να πέρασε τόσο γρήγορα αφού πήγαμε για..ύπνο στις δέκα;

Α: Όχι μωρό μου. (Απάντησε και ξάπλωσε στον καναπέ) εξάλλου αν πείνασω  θα βρω κάτι να φάω, μην αγχώνεσαι. (Μου είπε κλείνοντας το μάτι προκλητικά)

Χαμογέλασα ντροπαλά και επικεντρώθηκα στο παγωτό βανίλια που έπρεπε οπωσδήποτε να το τελειώσω. Κάτι μέσα μου έλεγε να μην σηκωθώ αν δεν το φάω όλο.

Έβαλα μια ακόμα κουτάλια στο στόμα μου και έπειτα άρχισα να σκέφτομαι ξανά τις πράξεις του. Κανονικά θα μιλούσαμε όμως από εκεί το πήγαμε από εκεί το φέραμε..

Καταλήξαμε στο κρεβάτι, στη τραπεζαρία, στο μπάνιο, στον τοίχο, στο πάγκο της κουζίνας και στο μπαλκόνι.

Μετά από τόσο σεξ και πολλαπλούς οργασμούς ποιος θα ήθελε και άλλο; Ποιος μαλακας θα ήθελε και άλλο;

Εγώ;

V: Μήπως θέλεις να μιλήσουμε; (Τον ρώτησα ενώ ανακάτευα το παγωτό που πλέον είχε λιώσει)

Σηκώνεται από τον καναπέ και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω. Ανοίγει την πόρτα του δωματίου του και κατευθύνεται προς το γραφείο του.

Κάθεται στην σιδερένια καρέκλα που φαίνεται πολύ άνετη. Τραβάω λίγο την άλλη καρέκλα και κάθομαι.

Τον κοιταω και του κάνω νόημα να ξεκινήσει. Να μου πει επιτέλους τι έχει συμβεί. Θέλω να μάθω γιατί τα κάνει όλα αυτά. Γιατί με απήγαγε, γιατί με κρατάει ασφαλής και γιατί είναι τόσο εθισμένος όπως λέει και ο ίδιος με μένα.

Α: Έλα τώρα Victoria δεν γίνεται να μην με θυμάσαι. Δυο φίλους είχε ο αδελφός σου. (Λέει και γελάει)

Εγώ όμως δεν γελάω. Προσπαθεί να ξεφύγει πάλι. Ξανά από την αρχή.

Και όπως μας βλέπω σίγουρα θα μαλώσουμε και θα καταλήξουμε για ένατη φορά στο κρεβάτι.

V: Άλλο σε ρώτησα Αλεξαντερ. (Απαντάω σοβαρή και περιμένω την απάντηση του)

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και περνάει το χέρι μέσα από τα ιδρωμένα μαλλιά του.

Α: Θα με μισήσεις. (Λέει και τα μάτια του σκουραίνουν ξανά)

Αυτή τη φορά δεν είναι σαν την προηγούμενη. Δεν βλέπω την αγάπη και τον έρωτα που κρύβει για μένα στα μάτια του. Όχι αυτή τη στιγμή. Τώρα βλέπω μόνο τον φόβο να τον κατακλύζει αργά και βασανιστικά.