Fuck you, Mafia

17ο κεφάλαιο

Αλεξάντερ Ποβ

Ο ήλιος με ενοχλεί, το χέρι μου πονάει και ο Αλεξαρας εκεί κατω ξύπνησε.

Το χέρι μου γιατί πονάει;

Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου όμως μάταια. Είμαι κουρασμένος αλλά ταυτόχρονα και φρέσκος. Νιώθω ωραία;

Πονάνε τόσο τα κόκαλα μου που δεν μπορώ να κουνηθώ. Ούτε να κουνήσω το χέρι μου.

Το χέρι μου;

Το δεξί είναι;

Κακο που μας βρήκε..

Πώς θα τον παίζω τώρα;

Μετά από πολλές πολλές προσπάθειες, επιτέλους ανοίγω τα μάτια μου. Τηλεόραση, τραπεζάκι, πίνακες και πολυθρόνες.

Α ναι είμαι στο σαλόνι. Κοιμήθηκα εδώ.

Γυρνάω και κοιτάω στιγμιαία το χέρι μου και πλέον ο πόνος έχει εξαφανιστεί.

Βλέπω την όμορφη και γλυκιά μέλλουσα γυναίκα μου να κοιμάται ήσυχα πάνω στο χέρι μου.

Τα μαλλιά της ανακατεμένα και τα σάλια της τρέχουν.

Την ερωτεύομαι όλο και περισσότερο..

Το βλέμμα μου κατεβαίνει πιο κάτω και σταματάει στο στήθος της.

Γιατί να κοιμάται με τέτοια; Όχι ότι δεν μου αρέσουν αλλά εγώ εδώ και 6 μήνες δεν έχω ακουμπήσει γυναίκα.

Το στήθος της ανεβοκατεβαίνει ρυθμικά και αυτό το μπλουζάκι την στενεύει πολύ.

Πάρα πολύ.

Οφ..

Με το αριστερό μου χέρι, ζουλαω διακριτικά τον φίλο μου.

Διακριτικά πάντα.

Προσπαθώ να πιάσω το κινητό μου που είναι πάνω στο τραπεζάκι όμως δεν τα καταφέρνω. Έχω τόσες δουλειές και τόσες υποχρεώσεις για σήμερα όμως..

Θέλω να μείνω εδώ για παντα. Να την έχω στην αγκαλιά  και τα σάλια της να τρέχουν πάνω μου.

Να μην την αφήσω ποτέ μόνη. Να είμαι πάντα  δίπλα της.

Πάνω της.

Από κάτω της.

Μέσα της..

Αχ αυτές οι σκέψεις.

Σκεφτόμουν χθες το βράδυ πολλά πράγματα. Κάθισα και την παρατηρούσα όπως κοιμόταν.

Καλά πάντα το κάνω.

Κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου και τα σάλια της τρέχουν πάνω μου.