Fuck you, Mafia

10ο κεφάλαιο

Αφού βολευτηκα, τράβηξα και μια κουβερτουλα από πάνω μου και όλα καλά. Ύπνος τώρα.

Α ναι είπαμε θα μιλήσουμε.

Α: Μήπως θέλεις να κοιμηθείς; (Με ρώτησε και χαμογέλασα γλυκά)

V: Όχι μην αγχώνεσαι. Πες μου τι έγινε; (Του είπα γλυκά)

Ενταξει μωρέ, ήθελα να κοιμηθώ αλλά είπαμε.

Α: Ήθελα να σε ευχαριστήσω που είσαι συνέχεια με την Αναστασία...(είπε και μου χαμογέλασε)

Α: Επίσης η Αναστασία δεν εμπιστεύεται ούτε αγαπάει εύκολα. Είναι 4 χρονών και ακόμα δεν ξέρει τον πατέρα της ούτε την μητέρα της. (Είπε και με κοίταξε στα μάτια)

Αυτό πόνεσε..

Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις χωρίς μητέρα, ειδικά σε τόση μικρή ηλικία.

Ποιος θα σου φτιάχνει κρέπες όταν το ζητάς; Ποιος θα είναι δίπλα σου όταν πονάς; Ποιος θα σε κάνει να γελάς όταν κλαις;

Η μαμά..

V: Δεν το ήξερα..(είπα και σηκώθηκα από τον καναπέ)

Δεν ξέρω γιατί σηκώθηκα αλλά ας το αφήσουμε.

Α: Λογικό. Ήθελα επίσης να σου πω πως αύριο δεν θα είμαι καθόλου σπίτι.  Είχαμε δουλειά στην μαφία και το παράτησα για αύριο. (Είπε και σηκωθηκε)

Τώρα θα χορέψουμε ή τι;

Α: Δεν θα είμαι καθόλου σπίτι. (Είπε και εγνεψα)

Θα πάει να πηδήξει την Άννα;

Α: Καμία ερώτηση; ( Με ρώτησε και πήγε στην κουζίνα)

Εμ ναι άνθρωπε μου, όταν μιλάς δεν φεύγεις.

V: Βασικά ναι. Πώς μιλάς τόσο καλά ελληνικά; (Τον ρώτησα γιατί τόση ώρα μου μιλούσε στα ελληνικά)

Α: Είμαι Έλληνας. (Είπε ξερά και ανέβηκε στο δωμάτιο του)

Τώρα πάμε πάλι στον καναπέ.
Ξαπλώνω και τραβάω την κουβέρτα πάνω μου. Κλείνω τα όμορφα ματάκια μου και περιμένω να κοιμηθώ.

V:Άι στοδιαλα, έφυγε και ο ύπνος. (Είπα νευριασμενα και σηκώθηκα)

(...)

Ανασ: Χι όχι. Έχει μεγάλα φρύδια.

Παραπονέθηκε για πέμπτη φορά η Αναστασία.

Είμαστε εδώ στο στούντιο και βαθμολογουμε τα μοντέλα.

Η Άμπι είναι πάντα δίπλα μου το ίδιο και η Αναστασία.