Together we are strong (B-Brave Fanfictie)

Hoofdstuk 43. De uitslag?

~ Emily ~

De uitsag is dat je wel gezond bent maar dat je te weing slaapt en vocht binnen krijgt waardoor je je slap, moe en hoofdpijn krijgt zegt de dokter dan. Wat kan ik daar aan doen vraag ik voorzichtig. Wat doe je op een dag vraagt hij. Normaal ga ik naar school en dan naar Bella en Cabai maar als ik daar mee klaar ben heb ik nog repetitie met de meiden zeg ik. Misschien is wat je op een dag doet te veel maar ik snap dat je dat ook allemaal wilt doen maar is het niet een idee dat je halve dagen naar school gaat tot je weer wat meer energie hebt zegt hij dan. Van het idee schrik ik eigenlijk wel een beetje maar het is geen slecht idee toch denk ik bij mezelf. Misschien is dat een idee zeg ik voorzichtig. Dan ga je van half negen tot de grote pauze naar school zegt hij dan. Dat is een idee zeg ik dan en kijk naar Dioni. Je hoeft niet aan mij te denken ik wil gewoon dat je beter wordt zegt hij en pakt me hand. Dankje zeg ik en lach lief naar hem. Dan krijg ik een formulier van hem naar me toe geschoven. Als je dit invult kan ik het voor je regelen zegt hij. Ow oke zeg ik en neem de pen aan. Ik moet wat dingen van school invullen als ik daar mee klaar ben krijg ik van de dokter een briefje waar op staat dat ik niet heel de dag naar school mag. Als we afscheid van de dokter hebben genomen loop ik samen met Dioni het ziekenhuis uit. Gaat het vraag hij vraagt hij. Ja zeg ik met een slappe glimlach. Weet je het zeker vraagt hij als we even later voor mijn huis staan. Ja ik weet het zeker als er wat is dan bel ik je zeg ik en druk een kus op zijn wang. Tot morgen zegt hij. Tot morgen zeg ik en loop dan me huis in waar ik Lotte in tranen op de bank tref. Wat is er vraag ik geschrokken. Me vader hij stond voor de deur zegt ze en laat haar arm zien. Wat is er gebeurt vraag ik geschrokken en het enige wat ik zie is een grote blauwe vlek op de arm van Lisa en de tranen die onder haar ogen vandaan komen. Kom hier zeg ik en trek haar in een omhelzing. 

~ Lotte ~

Even later zit ik met Emily en een mok thee op de bank. Eigenlijk zou ik jou nu moeten helpen omdat je zo oververmoeid bent maar in plaats van help jij mij de hele tijd zeg ik. Dat maakt niet uit ik wil er voor je zijn zegt Emily dan. Ow zeg ik een beetje verbaast. Het gaat er om dat jij veilig ben dus ik ga nu de politie bellen zegt ze en pakt haar telefoon. Em niet doen als die uitkomt is het misschien slecht voor ons als we later doorkomen met Starlight zegt ze dan. Lot het gaat hier om jou leven door dit alles durf je niet meer thuis te wonen en al die shit het kan zo niet doorgaan zegt Emily dan. Nee zeg ik en pak haar telefoon uit haar hand. Lot geef me telefoon dit is zo en het zal zo zijn het maakt allemaal niet uit wat er met ons gebeurt of je gaat in de loop van de tijd met iemand praten die jou en je ouders gaat helpen of je gaat naar de politie zegt Emily en pakt haar telefoon uit me handen. Gelijk staar ik naar de grond. Lot het is jou keus zegt ze dan. Dat weet ik maar mag ik er over denken vraag ik. Natuurlijk mag dat maar ik wil wel dat je er echt over denkt en probeer wel je arm een beetje te bedekken zegt ze dan en loopt naar de keuken. Even later komt ze terug met een theedoek. Wat is dat vraag ik een beetje verbaast. Voor je arm moet je op de blauwe plek houden dan is hij misschien morgen voor een groot deel weg en hoeft de rest er niks van te weten maar ik vind wel dat je er met Kaj over moet praten zegt ze. Denkje vraag ik. ja hij heeft het recht om te weten wat je vader nu heeft gedaan en over wat je gaat doen hij wilt je ook steunen zegt ze dan. Ja en ik wilt dat dit voorbij is voordat we op vakantie gaan zodat ik ook een leuke vakantie kan hebben zeg ik dan. Dat is waar maar wil je ook wat pasta vraagt Emily dan tussendoor. ja doe maar zeg ik en dan gooit Emily heel de pot saus in de pan. Is dat niet een beetje te veel van het goede vraag ik. Nee joh we eten dit morgen ook omdat we dan weer naar de studio moeten voor liveshows zegt ze. Ow zeg ik een beetje verbaast en kijk een beetje raar bij hoe Emily aan het koken is. Koken is niet echt jou ding eh zeg ik lachend. Nee ik kan het niet echt het verbaast me niet dat me ouders niet nog een nieuwe keuken hebben moeten kopen als ik heb staan koken zegt Emily lachend. Dat snap ik ook niet ze ik lachend. 

* Volgende dag~ Vrijdag* 

~ Romy ~

Als ik wakker wordt van me wakker hoest ik een beetje en als ik geprobeerd heb kan ik weer praten en me stem klinkt normaal. Maar als ik wil gaan zingen komt er geen geluid uit me keel. Wta denk ik bij mezelf waarom kan ik wel praten maar niet zingen en dan stap ik nog steeds verbaast naar de badkamer. Snel neem ik nog wat medicijnen voor me oververmoeide stem. Toen ik thuis kwam van de dokter ben ik bij dat me ouders niet meer kunnen zien dat ik bij de dokter was en waarom denk ik  bij mezelf. Dan wordt ik gebeld door Cassius. Heey zeg ik vrolijk door de telefoon. Heey je hebt je stem terug zegt hij. Ja zeg ik blij. Kan je weer zingen zegt hij. Nee zeg ik en neem een slok van me thee die ik net hem gezet. Gelukkig heb ik er koud water bij gedaan anders had ik me nu weer verbrand. Kom je zo ook naar Emily en Lotte vraagt hij. Ja ik ga even alles doen en dan vertrek ik zeg ik. Is goed tot straks zegt hij. Doei zeg ik en dan verbreek ik de verbinding. Snel ren ik naar boven en kleed me aan. Als ik alles heb gedaan pak ik nog me medicijnen en de spullen die ik veder in de dag nog nodig heb el loop dan naar me fiets. Ik ga zeg ik nog en gooi dan de deur dicht. Doei wordt er nog gezegd en dan loop ik naar me fiets. Even later ben ik bij Emily. Heey zegt ze als ze de deur heeft open gedaan. Hey zeg ik en trek haar in een omhelzing. Je hebt haar stem weer teug zegt ze blij. Ja zeg ik. Maar kan je ook zingen vraagt ze. Dat weet ik nog niet vanochtend niet zeg ik een beetje teleurgesteld. Kom zegt ze en trekt me dan de woonkamer in waar Lotte staat. Dan start er ineens muziek. Ik kan nog niet zingen zeg ik dan. Maar Emily blijft door zingen. Emily ik smeek je zeg ik maar dan begint Lotte ook mee te zingen. Dan doe ik ook maar mee en kan ik ineens weer zingen. Ik zei toch dat je het kan zeggen Emily en Lotte en vliegen me om me nek. Op naar de liveshow zeg ik blij.