Together we are strong (B-Brave Fanfictie)

Hoofdstuk 52. Oplossing?

~ Cassius ~

Als ik wakker wordt merk ik dat ik me nog niet echt beter voel. Wat doet dat meisje toch emt me denk ik bij mezelf. Wat ik voor haar voel is echt te veel denk ik soms. Dan besluit ik om maar uit me bed te komen en niet weer een dag in zelfmedelijde te blijven. Ik weet dat het ook Romy haar schuld niet is dat het uit is maar die van haar ouders. Als ik in de keuken kom is iedereen al weg en heb ik geen behoeft om alleen te eten. Dan maar aankleden denk ik bij mezelf en loop op me gemak weer naar boven. Als ik aangekleed ben loopt een of andere idioot heel de tijd op de bel te drukken dus wordt het maar weer tijd dat ik de deur open ga doen. Met een beetje een raar gevoel loop ik naar beneden waar ik Sam of Kaj verwacht. Maar als ik de deur open doe staat daar Romy in tranen. Wat is er vraag ik verbaast. Ik heb ruzie gehad zegt ze. Met wie vraag ik aan haar en zie dat ze nog een tas bij heeft. Kom hier zeg ik en neem de  tas van haar over. Wat is er gebeurt vraag ik als we even later op de bank zitten. Ik had verteld tegen me ouders dat ik er klaar mee was dat ik heel de tijd naar hun moet luisteren en dat ik dat dus niet meer ga doen zegt ze. Wat zeiden vraag ik verbaast. Dat ik is moet nadenken over wat ik wil, een goede opleiding of een leven vol lol met jongens zegt ze en neem een slok van haar glas water dat ik haar gegeven heb. Maar dat is toch ook goed dat je tegen hun bent opgekomen vraag ik. Ja oke het is wel goed maar ik wil ook me ouders niet een verkeerde gedachten geven zegt ze dan. Dat snap ik ook wel maar je moet goed nadenken over wat je wilt gaan doen zeg ik om haar een beetje te helpen. Dat heb ik al besloten zegt ze gelijk waar ik een beetje raar van opkijk. Hoe bedoel je vraag ik verbaast. Dat ik bij jou wilt zijn wat me ouders ook zeggen zegt ze. Wat zeg ik en stik daardoor bijna in me drinken. Ik wil je terug zegt ze dan. Met een verbaast gezicht kijk ik haar aan. 

~ Emily ~

Terwijl ik met Ymke in de lift sta te wachten praten we een beetje. Ik loop nu al heel de dag op kruken maar een pretje is het niet. Tegen Dioni heb ik maar gezegd dat het is omdat ik me enkel heb omgezwikt bij het repeteren. Voor nu gelooft hij het maar ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren bij de dokter. We zijn er haalt Ymke me uit gedachten. Dankje zeg ik als we de lift uitlopen en Ymke me tas weer draagt. Ymke loopt door naar de kleedkamer en ik gelijk door naar de gymzaal om de docent uit te leggen dat ik niet mee mag doen. Mevrouw vraag ik als ik eindelijk bij haar ben. Ja zegt ze en draait om. Wat heb jij nu weer gedaan vraagt ze verbaast. Me knie is denk ik overbelast maar ik ga vandaag naar de dokter maar ik mag van Daan nog niet meegym zeg ik. Dat is goed hoor ga maar aan de kant zitten zegt ze terwijl ik op me kruken naar de bank wankel. Heey zeggen Lindsey en Ymke die ook de gymzaal binnen gelopen komen. Heey zeg ik. Als iedereen in de klas is moet de rest naar de docent komen terwijl ik maar een beetje aan de kant op me telefoon zit. Als Ymke en Lindsey dan gaan badmintoinen moet ik de hele tijd lachen omdat Lindsey maar blijft roepen dat ding waar ze tegen slaan haar niet mag. Daarna moeten ze gaan dansen maar daar zijn Ymke en Lindsey minder blij mee. Geen zin in dansen vraag ik aan Lindsey die naar de uitleg probeer te luisteren. Jawel maar toch niet omdat we vanavond ook nog moeten repeteren zegt ze. Ow zeg ik een beetje verbaast en zie op de klok dat ik over een half uur pas weg hoef. Wat ga ik dit half uur nog doen denk ik bij mezelf. Uiteindlijk besluit ik maar de dans goed op te slaan in me hoofd zodat ik als ik weer een beetje iets met me knie kan niet alles hoef in te halen denk ik bij mezelf. Als ik de rest de dans zie doen snap ik hem naar een keer al. Dat wordt een makkie denk ik bij mezelf en merk dat Ymke en Lindsey hem ook al kunnen. Wat is er vraag ik als Lindsey naast me komt zitten. Hij is zo makkelijk, wij zijn veel moeilijker gewend zegt Ymke die er nu ook bij komt zitten. Je hebt gelijk maar we moeten het er maar mee doen zeg ik. Ymke en Lindsey doen jullie ook mee zegt de docent dan. Ja maar we kennen hem al zegt Ymke dan. Doe dan zegt de docent. Als Lindsey en Ymke voor de klas staan voeren ze de dans perfect uit en is de docent er ook stil van. Oke ga maar zitten zegt ze. Maar ik moet gaan zeg ik als de meiden weer zitten. Doei succes zeggen ze nog voor ik de zaal uit wankel. 

~ Kaj ~

Terwijl Emily de hele tijd zenuwachtig in de wachtkamer zit te doen probeer ik haar gerust te stelen. Lukt het vraag ik dan naar een tijdje. Ja hoor zegt ze met een big smile. Wat is er allemaal aan de hand ze gaan alleen even naar je knie kijken zeg ik om haar nog een beetje gerust te stellen. Wat als ik nu nooit meer mag dansen of iets anders zegt ze en ik merk dat ze in de stress schiet. Heey zo ver gaat het echt niet komen daar ga ik anders bij helpen zeg ik. Denkje vraagt ze en ik merk dat ze nu een beetje kalmeerd. Ja zeg ik en dan komt er een man naar ons toe. Emily van Dam vraag hij. Ja zegt Emma en we moeten met hem mee lopen. Moet ik helpen vraag ik aan Emily die haar krukken niet te pakken krijgt. Nee het lukt weg zegt ze maar voor ze heft geantwoord druk ik haar krukken in haar handen. Dankje zegt ze en we loopen achter de man aan die op ons staat te wachten. Zo wat is er aan de hand vraagt hij en kijkt Emily gelijk aan. Me knie is de laaste tijd dik en blauw zegt ze en kijkt naar de grond. Ja dat had ik gehoord van meneer van der Voort had mij doorvoor gebeld omdat jij eigenwijs deed volgens hem zegt hij. Door de opmerking van de dokter schiet ik bijna in een serieus gesprek in de lach. Sorry zeg ik er maar snel bij. Dan zullen we maar eens naar je knie gaan kijken zegt hij gelijk. Ow zegt Emily en wankelt weer naar een soort bank waar de dokter wilt dat de gaat zitten. Als ze haar  broek omhoog heeft geschoven ziet haar knie er minder dik uit en de blauwheid is een beetje weggetrokken. Wat voor sport doe je vraagt hij. Ik dans heel veel en rij elke dag paard zegt ze net of het de gewoonste zaak van de wereld is dat ze hier zit. Ik denk dat je knie alleen overbelast is zegt hij en ik zie dat Emily gelijk wat opgeluchter kijkt. Denkt u als ik morgen nog rust hou dat ik dan vrijdag weer kan dansen vraagt Emily gelijk. Dat is weer een vraag voor haar denk ik bij mezelf. Ik denk...