Together we are strong (B-Brave Fanfictie)

Hoofdstuk 49. Praten helpt

~ Cassius ~

Met lood in me schoenen loop ik de studio binnen. De meiden hebben voor ons repetitie dus de kans dat ik Romy tegen kom is eigenlijk best groot. Maar nu ben ik toch al te laat dus ga ik me ook niet meer haasten om nog wat eerder te komen. Als ik de kleedkamer wil inlopen wordt er achter me naam gezegd en draai ik me gelijk om. Romy zeg ik een beetje verbaast. Ja Cass kunnen we praten zegt ze en wijs naar een hoekje met banken. Uh okee zeg ik een beetje twijfelend. Als je het niet wilt snap ik dat ook zegt ze als we zitten. Ja ik heb eigenlijk repetitie met de jongens maar nu ben ik toch al te laat dus het maakt al niet uit zeg ik en kijk haar recht in haar ogen aan. Wat is er vraagt ze. Geen idee ik mis je gewoon heel erg zeg ik en pak haar hand. Cass je weet ook waarom we niet meer samen kunnen zijn ik geef heel veel om je maar me ouders zegt ze. Romy je zal toch een keer tegen je ouders moeten zeggen dat je je eigen keuzens gaat maken en niet afwachten wat zei er van vinden zeg ik. Dat weet ik maar ik denk dat de tijd daar nog niet rijp voor is zegt ze. Hoezo niet je ouders kunnen je niet verbieden om met mij om te gaan zeg ik. Dat kunnen ze echt wel geloof me maar ik heb het ook veel te druk met Dewie, school en X-Factor ik wil niet dat we iets hebben maar uiteindlijk elkaar bijna nooit zien zegt ze. Dat snap ik maar ook als we elkaar niet zijn ik blij even veel van je houden zeg ik dan en ik hoop dat het tot haar door dringt dat ik echt heel veel van haar houd. Cass je moet naar de jongens sorry dat ik je nog langer heb opgehouden zegt ze en staat op. Romy we praten een andere keer veder zeg ik. Kijken nog wel zegt ze een beetje verdrietig wat mij de indruk geeft dat ze er zelf ook mee zit. Ik hou van je zeg ik nog zacht maar ik denk dat ze dat al niet meer hoort. Met lood in me schoenen al een beetje aan het voorbereiden wat voor preek ik nu weer ga krijgen van de jongens. Me tas laat ik in de kleedkamer en neem dan een diepe hap adem. Heey zeg ik als ik de zaal in loop. Heey zeggen ze allemaal en zo te zien ik gelukkig Shaker er nog niet dus die preek hoef ik misschien niet te krijgen denk ik bij mezelf. We gaan beginnen zegt Shaker die net komt binnen gelopen. 

~ Ymke ~

Na de repetitie heb ik me gelijk omgekleed en loop ik als ik thuis ben gelijk door naar de stallen. Pim zeg ik vrolijk en loop door naar zijn stal. Onderweg begroet ik Nana nog en loop dan door naar de zadelkamer. Uit de kast van Pim haal ik zijn halster en nog wat kleine spullen die ik onderweg al mee kon nemen en laat ze bij de wasplaats. Voor ik zijn halster om doe geef ik hem nog een snoepje. Als hij het snoepje op heeft en me hand heeft afgelikt schuif ik het halster om zijn hoofd heen. Met Pim loop ik naar het washok en moet even weer denken aan hoe ik daar vroeger met Linus stond. Hij is nog altijd de beste pony voor me ook al geef ik heel veel om Pim, Linus was mijn eerste echte pony. Met die gedachten zeg ik Pim vast in het washok en begin zijn winterdeken los te maken. Als hij los is haal ik hem van zijn deken en leg hem naast het washok neer. Wat ben je toch lief zeg ik en aai Pim over zijn neusje heen. Even later pak ik een borstel uit me tas en haal hem over Pim heen. Het wordt tijd dat ik hem weer eens ga wassen denk ik bij mezelf en pak uit me poetstas me hoeven krabber en na een lang gevecht doet hij eingelijk zijn been omhoog. Wat doe je hier nog zo laat vraagt me moeder dan ineens die langs komt gelopen. Ik had repetitie met de meiden en daarvoor heb ik Nana gereden maar ik wou Pim nog doen zeg ik. Ow maar wel optijd weer binnen morgen heb je weer school eh zegt ze. Ja ma zeg ik en pak van de zadelsteun mijn roze dekje en dressuur zadel. Als het op zijn rug ligt haal ik de beschermers uit me poetstas en doe ze om zijn benen. Voor ik mezelf klaar ga maken, maak ik nog een foto van Pim die met zijn oortjes naar voren vrolijk staat op het drempetje van de wasplaats. Als ik uitgelachen ben doe ik me rijlaarzen aan en pak zijn hoofdstel. Als hij zijn hoofstel eindelijk aan heeft loop ik met hem naar de bak. Voor ik opstap singel ik nog een keertje aan en doe me oortjes in. Zo weer een keer lekker rijden eh Pimmie zeg ik en spoor hem aan. Terwijl ik van de kant me zweepje nog pak omdat hij gisteren een dag heeft stil gestaan is de kans dat hij een bok geeft best groot. Ik laat hem een rondje met lange teugel lopen en als ik ze heb aangepakt begin ik sirieus te rijden. 

~ Kaj ~

Terwijl Emily me een glas geef ga ik op de bank zitten. Waar wou je over praten vraagt ze en gaat naast me zitten. Gewoon even bij praten zeg ik. Maar we moeten wel zachtjes doen want Lotte ligt te slapen zegt ze. Ow maar het is nog best wel vroeg zeg ik verbaast. Dat klopt maar ze was echt heel moe dat gesprek gisteren heeft heel veel energie van haar gevraagd zegt ze en neemt een slok van haar drinken. Maar hoe gaat het met je vraag ik. Op nog wat concentratie problemen, hoofdpijn en last van me knie na is alles goed, maar met jou zeg ik. Ja wel goed ik had alleen nog gehoopt dat ik Lotte vandaag nog zou zien maar dat komt nog wel zeg ik. Maar wat is er met je knie vraag ik dan en kij haar verbaast aan. Ow zei ik knie dat ben ik vergeten dat hoefde niet zegt ze en kijkt naar de grond. Jawel wat is er vraag ik aan haar en pak haar hand van teken dat ze moet gaan vertellen wat er is en het niet blijven ontkennen. Oke me knie kraakt heel veel en ik weet niet wat er aan de hand is zegt ze. Laat is zien zeg ik. Ze doet haar broek omhoog en als ik haar knie zie is hij helemaal blauw. Wat heb jer er mee gedaan zeg ik verbaast. Dat weet ik niet hij is nu een paar dagen ook dik daarvoor was hi alleen blauw zegt ze. Je moet er mee naar de dokter zeg ik vastbesloten en wil me telefoon pakken. Kaj asjeblieft het heeft denk ik geen nu om de dokter te bellen zegt ze. Hoezo vraag ik en kijkt haar verast aan. Omdat ik niet wil dat er iets aan wordt gedaan of naar keken wordt zegt ze en kijkt weer naar de grond. Het komt allemaal goed zeg ik en pak me telefoon. Als ik het nummer van de dokter heb gevonden, bel ik hem en maak een afspraak voor Emily. Em hij is gemaakt hoor zeg ik als de afspraak is gemaakt en ik heb opgehanden. Kaj ik zei nee oke zegt ze en er stroomt een traan over haar wang. Wat is er vraag ik. Ik heb tegen Dioni gezegd dat ik me gestoten als ik nu weer vraag of hij mee gaat naar de dokter vraagt hij zeker waarom zegt ze. Ik ga wel mee zeg ik en probeer haar nog te troosten. Sinds ik niets meer voor Emily voel is het net me kleine zusje denk ik bij mezelf.