Together we are strong (B-Brave Fanfictie)

Hoofdstuk 77. Dezelfde fout?

~ Romy ~

Als ik wakker wordt zie ik dat het pas half zeven is. Kom op denk ik bij mezelf het is vakantie en ik ben weer wakker om half zeven. Na lang twijflen stap ik dan uit bed. Ik wou gisteren met Cassius praten maar na dat ik zei dat ik hem terug wou was hij boos geworden en dat ik dat eerste had moeten bedenken. Met lood in me schoenen loop ik naar de woonkamer. Gelukkig is er nog niemand dus pak ik uit een van de kastjes een paar sneetjes brood. We hadden afgesproken om samen te eten maar ik heb geen zin om te wachten tot de rest rond negen naar beneden of nou ja boven komt. Op me broodje doe ik wat worst en loop er dan mee naar de bank Als ik een broodje op heb springt me scherm weer aan en lees ik weer wat dingen op twitter. Ik weet niet wat ik er mee aanmoet. We kunnen nog wel een keer mee gaan doen aan X-Factor maar ik denk dat dat niet heel veel nut zal hebben. Voor ik het weet zit Cassius naast me. Heey zegt hij en klinkt al wat minder geirriteerd. Heey zeg ik verbaast. Ik heb nagedacht zegt ij dan uit het niets. En vraagt ik aan hem. Ik wil dat je na de vakantie eerst met je ouders gaat praten en ik moet je nog wat gaan vertellen zegt hij. Ik heb al met me ouders gepraat zeg ik. Ja Dat zal zegt hij. Ja ik heb gezegd dat ze niet een heel drama moeten maken zeg ik en pak zijn hand. Cass wat wil je me vertellen vraag ik aan hem. Daar is nog geen tijd voor ik wil dat je eerst met je ouders gaat praten over wat wij hadden dan zal je weten wat ik je moest vertellen zegt hij. Voor ik er op kan reageren komen Dioni en Jai binnengelopen met een lach bui. Wat hebben jullie gedaan vraag ik aan hem. Maar voor ik het weet horen we Lindsey schreeuwen. Jai roept ze boos en komt gelijk naar boven gelopen. Wat is dit vraagt ze en laat haar voorhoofd zien. Dat was de dag dat we wat kregen zegt hij trots. Ach je mag dat oveal op schijven maar niet op me lichaam roept ze een beetje geirriteerd en loopt de kamer weer uit. Als we de deur beneden horen dicht vallen beginnen we pas te lachen. 

~ Ymke ~

Samen met Emily zitten we de lift. Zin om te gaan skieen vraag ik aan haar. Als ik niet tussen een man die naar chocolade broodjes ruikt sta wel ja zegt ze. Niet fijn zegt ze als ze ziet dat ik moet lachen. Sorry zeg ik dan maar snel om haar niet te kwetsen. Maakt niet uit ik vond het zelf ook wel heel grappig zegt ze als we uit de lift stappen. Maar als Emily haar ski wilt aandoen breekt ineens haar binding af. Shit roept ze boos en pakt haar ski's weer van de grond. Wie gaat er mee naar beneden vraagt ze net als Kaj er aankoment. Wat is er gebeurt vraagt hij. Ja die binding is afgebroken dus ik ga naar de winkel en dan de rest van de dagen maar op me snowbord zegt ze. Weet je dat je kan het nog niet zegt hij. Dat ga jij me leren zegt ze en neemt Kaj terug naar de lift. Oke denk ik bij mezelf en ski dan zonder hun met de rest veder. Terwijl wij in de grote buslift staan voel ik dat me telefoon begint te trillen. Emily vraagt Cas gelijk. Uh ja zeg zegt dat ze voor vandaag beneden blijven en dan veder kijkt mogen zeg ik tegen hem. Jammer maar ik weet hoe het voelt die van mij is voirig jaar afgeproken en ik was net zo chaggie als Emily was zegt hij en dan stopt de bus. Naar beneden kijken plaagt Cas me steeds. Nee ik heb hoogte vrees zeg ik en probeer niet naar beneden te kijken. Je kan weer kijken zegt Cas en ik kijk naar beneden en loop dan met me ski's van de trap. WAt was dat gegil vanochtend vraagt hij ineens. Ja Jai en Dioni hadden wat op het hoofd van Lindsey gescherven, bij Emily ging het niet omdat die nog lag te slapen maar ik wakker was en Sam lag gelukkig nog in zijn nest dus heeft hij mijn nog niks gedaan zeg ik opgelucht. Dat is mooi maar jullie krijgen toch geen ruzie eh vraagt hij. Dat hoop ik ook maar ik kan niks beloven zeg ik en klik me schoen aan me knie en doe me anders ook. Even later ga ik in me eentje met de moeder van Cas terug naar de huisjes van een padje dat best smal is. Lukt het wordt er een paar keer gevraag maar eigenlijk gaat het wel. Maar als ik het huisje ingelopen komt is er nog niemand. Wat raar ik had Kaj en Emily wel thuis verwacht waar zouden die twee uihangen. Ik probeer Emily te bellen maar er wordt niet opgenomen en dan stuur ik nog maar een sms: Heey Em waar ben je? Maar ik krijg nog geen reactie dus leg me telefoon maar weg. Hopelijk doen ze geen domme dingen denk ik bij mezelf. 

~ Emily ~

Samen met Kaj loop ik naar de piste. Ik ben al een paar keer gebeld door Ymke maar ik laat het voor nu. Het heeft vast geen nut om nu terug te bellen omdat ze waarschijnlijk in bad zit. Zou ik helpen vraagt Kaj als we op een vlak stuk staan. Eerst leert hij me hoe ik de bindingen vast moet doen. Heb je je beschermers aan gedaan vraagt hij. Ja zeg ik en lach nog even. Ik weet dat ik niet moet lachen omdat ik eigenlijk me heel rot voel over wat er gebeurt is. Kom je vraagt hij als die al is opgestaan maar ik nog steeds zit. Ja sorry zeg ik dan snel. Ik pak de handen van Kaj en hij helpt me zo omhoog. Hij helpt me een stukje en het gaat best wel goed. Dankje zeg ik en we doe nog een stukje ne maken dan een bochtje. Zullen we even gaan zitten vraagt hij als hij ziet dat ik best moeilijk kijk. Ja graag me knie doet heel veel pijn zeg ik en laat me op me kont vallen. Als ik zit doe ik me helm nog even af en doe me haren naar achter omdat ze heel de tijd voor me ogen hangen. Wil je nog een stukje doen vraagt hij naar een tijdje als we eigenlijk geen woord hebben gewisselijk. Ja zeg ik een beetje twijfelend en zet me helm weer op. Hier zegt hij en hou een hand voor me en helpt me weer omhoog. Straks moet je dat zelf kunnen eh zegt hij. Ja maar ik heb nu nog jou hulp zeg ik en laat me nog helpen. Maar naar een paar keer merk ik dat het best goed gaat en ga op de grond zitten. Wat ben je van plan vraagt Kaj. Dat zie je zo zeg ik en maak de bindingen los. Met me bord loop ik de berg op omdat de liften al dicht zijn maar dit is een fijnere manier om het te leren. Als ik een stukje naar boven ben maak ik me bindingen weer vast en ga dan naar beneden en probeer een bochtje te maken wat best wel soepel gaat en zo kom ik naar beneden maar toen dacht ik na en wist iik niet hoe ik moest remmen. voor ik het weet val ik bijna maar net op tijd valt Kaj me op.